Te oordelen naar de stortvloed van beleggingsadviezen voor 2024 die nu al de inboxen vullen, wordt de ongeruste geopolitiek - die al meer dan vijf jaar onrustig is door handelsoorlogen, een pandemie, de Russische invasie in Oekraïne en de oorlog tussen Israël en Hamas - nu bijna beschouwd als een constante waar men doorheen moet navigeren in plaats van een reden om ondergronds te gaan.
Zelfs bij enkele van de belangrijkste verkiezingen van het komende jaar - in de Verenigde Staten, India, Taiwan, Mexico en mogelijk Groot-Brittannië - heeft men het gevoel dat de uitslagen "bekende onbekenden" zijn.
De risico's worden niet gebagatelliseerd - en de lat voor ontwrichtende verrassingen ligt duidelijk lager dan in decennia. Vermogensbeheerders zien deze risico's eerder als een kenmerk van wereldwijde beleggingskeuzes dan als een schok op zich.
In de meest recente maandelijkse enquête onder fondsbeheerders van Bank of America - misschien omdat de peiling plaatsvond terwijl het Gazaconflict zich ontvouwde - werd een verslechtering van de geopolitiek voor het eerst het grootste 'staartrisico' genoemd sinds Rusland-Oekraïne in april 2022 de boventoon voerde.
Waarschijnlijk om dezelfde reden zijn de geopolitieke risicomonitors ook op hun hoogste peil in meer dan 18 maanden.
Maar als - net als bij de gevolgen van de Oekraïne - stijgende energieprijzen worden gezien als het grootste economische risico van een uitslaande brand in het Midden-Oosten, dan is dat tot nu toe ver bezijden de waarheid gebleken.
Na een korte sprong na de aanvallen op Israël vorige maand, hebben de prijzen voor ruwe olie al hun winsten weer goedgemaakt en staan ze op hun laagste niveau sinds juli - 23% lager in zes weken en een jaar-op-jaar daling van 14%.
En hoewel het verleidelijk is om te zeggen dat het conflict wordt gebagatelliseerd als een energierisico, heeft de zinderende olieprijs evenveel te maken met de toegenomen Amerikaanse schalieproductie en de toegenomen druk van Washington op de binnenlandse energiezekerheid. De afnemende vraag van een Chinese economie die gehinderd wordt door vastgoedproblemen en een terugtrekking van buitenlandse investeringen als gevolg van Amerikaanse investeringsbeperkingen, doet ook pijn.
Geopolitiek speelt inderdaad een rol, maar niet op de manier waarop het meestal in kaart wordt gebracht.
Een andere verleiding voor degenen die zich zorgen maken over de toestand van de wereldpolitiek is om traditionele "veilige" activa zoals Amerikaanse staatsobligaties te zoeken als toevluchtsoord. En toch zou dat sinds de Oekraïense invasie een slechte zet zijn geweest, omdat de centrale banken alles in het werk stelden om de inflatie te temperen die was aangewakkerd door de pieken in de olie- en gasprijzen van toen.
Toch worden staatsobligaties, na drie trieste jaren, algemeen getipt om volgend jaar weer een voorkeursbelegging te worden - niet in het minst omdat de vrees voor een milde cyclische recessie en desinflatie het mogelijk maken dat de rentetarieven eindelijk omkeren.
Maar in plaats van dalende obligatierentes te zien als een terugtocht naar veiligheid, is de daling van de rente nu sterk gecorreleerd met risicovollere beleggingen in aandelen - wat opnieuw bleek uit een rally van 10% op Wall Street deze maand toen de langlopende rentekosten bijna een half procentpunt daalden door de hoop op renteverlagingen.
Een onzekere dans tussen zachte economische landingen en een recessie volgend jaar kan dicteren waar u belegt in het spectrum van bedrijfsobligaties, maar de grootste keuzes zijn nu misschien wel welk land of welke regio u kiest.
Als de spanningen tussen de VS en China over Taiwan bijvoorbeeld weer oplopen, kunnen technologieaandelen aan de kant worden geschoven als chips de olie van die impasse worden. En toch hebben Amerikaanse technologieaandelen het hele jaar door de beste prestaties geleverd, zelfs toen de twee supermachten met elkaar in de clinch gingen en de bijbehorende "chipoorlogen" in plaats daarvan leidden tot een hausse aan binnenlandse investeringen en digitale veiligheidsinspanningen.
Opnieuw is geopolitiek aan het werk - maar niet op een gemakkelijk voorspelbare manier.
TRIPLE WHAMMY?
De uitkomst van de verkiezingen voor het Witte Huis en het Congres van volgend jaar is nog onzeker, aangezien zittend president Joe Biden en zijn voorganger Donald Trump in veel peilingen nek aan nek liggen.
Hoewel de meeste beleggers de terugkeer van Trump als de meest schokkende voor de wereldwijde status-quo zouden beschouwen, wordt verwacht dat geen van de verwachte kandidaten - misschien om verschillende redenen - de geopolitieke ongerustheid in het algemeen zal wegnemen.
UBS Global Wealth Management wijst erop dat exclusief de ongerelateerde bankencrash van 2008, Wall Street-aandelen sinds 1928 gemiddeld meer dan 13% hebben gewonnen in presidentiële verkiezingsjaren - met de beste en slechtste resultaten in jaren waarin beide partijen wonnen.
"Wij raden beleggers aan om hun politieke voorkeur in de peilingen uit te spreken en niet in hun portefeuilles," aldus het bedrijf, dat er meer in het algemeen aan toevoegt dat klanten zich "moeten voorbereiden op vlagen van politiek gedreven volatiliteit en hedges moeten overwegen".
Maar het verwacht nog steeds gezonde winsten voor zowel aandelen als obligaties in de komende 12 maanden.
Bovendien lijken de vlagen van volatiliteit tot nu toe opvallend mild.
De VIX-index van de volatiliteit van Amerikaanse aandelen staat momenteel vijf punten onder het historische gemiddelde van 19 - en zelfs de VIX-futures voor juli zweven rond dat gemiddelde.
Na weer een moeilijk jaar ligt de volatiliteit van obligaties inderdaad boven de 20-jaars gemiddelden - maar het is al bijna de helft van de pieken van de bancaire wobble van maart.
Hoewel deze tweedeling de voorkeur van veel fondsen voor obligaties boven aandelen onderstreept, zijn niet alle voorspellers overtuigd.
Barclays denkt dat aandelen het volgend jaar beter zullen doen dan vastrentende waarden. "De neerwaartse risico's voor de wereldeconomie zijn sterk afgenomen", meent Barclays.
Met zoveel politieke onzekerheid in het verschiet, is het misschien gewoon de prijsvorming op de markt zelf die het grootste risico inhoudt.
Melissa Brown van risicoadviesbureau Axioma vreest een 'driedubbele whammy' van lage volatiliteit, laag handelsvolume en een smalle leiding over de stijgingen in de tech-indexen - samen met hoge correlaties tussen aandelen die zowel macrozorgen als verwarring bij beleggers aan het licht brengen, waardoor het moeilijk is om veilig te diversifiëren.
Als de rentetarieven niet snel dalen om het recordbedrag van $1,4 biljoen dat dit jaar in cashfondsen is gestoken eruit te lokken, dan leggen aanhoudende geopolitieke stress en een verkiezingsjaar de lat voor alle beleggingen hoger - grotendeels vanwege de impact op de staatsschuld.
"Er is een politieke wens om hoge begrotingstekorten en overheidsinterventie te handhaven," zegt Andrew McCaffery, Global CIO bij Fidelity, wiens basisscenario uitgaat van een recessie in 2024. "De markten zullen een hogere prijs gaan vragen voor die uitgaven. We gaan het in 2024 veel over de kosten van kapitaal hebben, niet alleen voor bedrijven maar ook voor overheden."
De hier geuite meningen zijn die van de auteur, een columnist voor Reuters
