Twijfels over de toekomst van Londen als een wereldwijd financieel centrum doken op nadat Groot-Brittannië in 2020 uit de Europese Unie stapte, waardoor het zich grotendeels afsloot van een belangrijke klant.
De beslissing van chipontwerper Arm Holdings, die als een Brits succesverhaal wordt gezien, om afgelopen september een beursnotering in New York in plaats van Londen te nemen, maakte de angst nog groter en werd een katalysator voor het versoepelen van de regels.
Maar burgemeester Michael Mainelli zei dat de City bloeit, met een stijging van het aantal mensen dat in het district werkt dat bekend staat als de Square Mile van ongeveer 525.000 vóór de Brexit naar 615.000, met iets meer dan 200.000 direct in de financiële dienstverlening.
Groot-Brittannië heeft zijn "Edinburgh hervormingen" uiteengezet om meer internationale investeerders en beursnoteringen aan te trekken, en het "Mansion House Compact" om 10 pensioenfondsen over te halen om te investeren in niet-beursgenoteerde groeibedrijven om een pijplijn van beursintroducties (IPO's) op te bouwen, in plaats van te vertrouwen op veiligere staatsobligaties voor rendement.
Mainelli, die drie maanden bezig is met zijn termijn van één jaar, deed de bezorgdheid over het vermogen van de London Stock Exchange om te concurreren met de New York Stock Exchange en Nasdaq af als "vooral lawaai".
"Ik denk niet dat de LSE in bijzondere problemen verkeert ten opzichte van iemand anders. Als je de vijf grote techbedrijven wegstreept, doen de Amerikaanse beurzen het niet zo goed," zei hij tegen Reuters.
Zijn favoriete maatstaf voor de financiële gezondheid van de City is de stijging van het beheerd vermogen naar 15% van 12% van het wereldwijde totaal in de afgelopen acht jaar.
"Het idee dat we de komende jaren naar misschien wel 25% kunnen gaan, lijkt me realistisch," zei hij, eraan toevoegend dat politieke stabiliteit en voorspelbaarheid van de regelgeving dit zouden stimuleren.
"Het belangrijkste is om het met rust te laten. Het functioneert goed. We moeten ervoor zorgen dat de staatsinvesteringsfondsen zich hier op hun gemak voelen, en discussies kunnen voeren die in een handomdraai plaatsvinden."
HERENHUIS COMPACT
Een eenvoudiger belastingstelsel en de mogelijkheid om de beste mensen aan te nemen waren ook nuttig, zei Mainelli.
"Als we het talent niet hebben, zijn we dood. We hebben nu eisen die er vóór de Brexit niet waren," zei hij.
Hij wil voortbouwen op het Mansion House Compact, genoemd naar zijn ambtswoning waar hij met Reuters sprak. Het heeft toezeggingen van pensioenfondsen om tegen 2030 tot 5% van hun geld in groeibedrijven te investeren om betere rendementen voor spaarders te krijgen.
Mainelli zei dat hij van plan is om tegen juli, een jaar na de lancering van het Compact, een "meetprogramma" op te zetten om de vooruitgang op geaggregeerd niveau bij te houden.
Hij en anderen, waaronder zijn voorganger Nicholas Lyons, die het voortouw nam bij het compact, onderzochten of de pensioenfondsen leningen konden verstrekken aan kleine groeibedrijven via de banksector.
Vergoedingen, vastgesteld op een niveau dat de uitdagingen van het beleggen in risicovollere activa weerspiegelt - hopelijk voor grotere rendementen - werden ook overwogen om pensioenkas te helpen vrijmaken, zei hij.
Europa is net als Groot-Brittannië voor grote investeringen meestal afhankelijk van particuliere fondsen, en het pact heeft de aandacht getrokken van de ministers van Financiën van de eurozone, die zeggen dat iets dergelijks de kapitaalmarkt van het blok zou kunnen verdiepen, die concurrentie ondervindt van zowel Londen als New York.
"Iedereen begrijpt het," zei Mainelli. (Verslaggeving door Huw Jones; bewerking door Barbara Lewis)
