Ono, een visser van de derde generatie, vaart al een halve eeuw op zee vanuit Shinchimachi, 55 km ten noorden van de kerncentrale van Fukushima Dai-ichi, waar in 2011 een van de ergste kernrampen ter wereld plaatsvond.

Op 11 maart van dat jaar werd de oostkust van Japan getroffen door een aardbeving met een kracht van 9, waardoor tsunamigolven werden veroorzaakt. Ono overleefde de golven op zee op zijn boot, maar aan land verwoestten de golven Shinchimachi en vernietigden Ono's huis.

De tsunami stortte zich ook op de kerncentrale vlak langs de kust, waardoor explosies en meltdowns ontstonden die over een groot gebied straling vrijgaven en de visserij meer dan een jaar stillegden vanwege de bezorgdheid over straling.

Meer dan tien jaar later herstelt Shinchimachi en zijn visserijsector zich nog steeds, maar een nieuwe bedreiging als gevolg van de ramp zou de geboekte vooruitgang teniet kunnen doen.

De Tokyo Electric Power Co (Tepco), die de kreupele kerncentrale beheert, is van plan om binnenkort meer dan een miljoen ton radioactief water uit de centrale in zee te lozen.

"Het duurt al 12 jaar en de visprijzen stijgen, we hopen eindelijk echt aan de slag te gaan," zei Ono.

"Nu praten ze over het vrijlaten van het water en moeten we weer van voren af aan beginnen. Het is ondraaglijk."

Het water werd voornamelijk gebruikt om reactoren te koelen in de nasleep van de ramp. Het is genoeg om ongeveer 500 Olympische zwembaden te vullen en wordt opgeslagen in enorme tanks bij de centrale.

Ambtenaren zeggen dat de tanks moeten worden verwijderd voor de wederopbouw.

Het water is behandeld, gefilterd en verdund en Tepco en de regering zeggen dat het veilig is. Maar het bevat wel sporen van tritium.

Hoewel de radioactieve isotoop als relatief ongevaarlijk wordt beschouwd, worstelen de vissers in de regio, net als de boeren, al jaren om de reputatie van hun producten te herstellen en vrezen nu dat het gedumpte water hun bedrijf de das om zal doen.

"Wij hier in Fukushima hebben absoluut niets verkeerd gedaan, waarom moeten zij onze oceaan overhoop halen?" zei Ono. "De oceaan is niet alleen van ons mensen - en het is geen vuilnisbak."

Landen in de regio zijn ook bezorgd over het vrijkomen van de radioactieve stoffen, hoewel sommige zorgen zijn afgenomen.

WAAROM NIET TOKYO

Fukushima heeft een lange, trotse visserijtraditie. Het gebied stuurde zijn bot als eerbetoon aan feodale heren.

Maar de golven maakten daar bijna een einde aan.

Ono had vrijwel niets meer. Hoewel zijn naaste familie het overleefde, kwam een broer om in de woeste zee.

Ono's nieuwe huis staat hoog in het binnenland, omringd door andere nieuwe huizen aan rechte wegen die na de ramp zijn aangelegd.

In zijn lichte hoofdkamer staan potten met roze geraniums en een foto van Ono die deelneemt aan de estafette van de Olympische fakkel in 2021.

Het gebied waar hij vroeger woonde is veranderd in een park.

"In de tsunami verloor ik mijn huis, ik verloor al mijn bezittingen, ik verloor mijn jongere broer. Toen kwam het nucleaire ongeluk," zei Ono.

"Onze pijn is twee of drie keer zo groot als die van anderen. Waarom doen ze nog steeds moeilijk tegen ons? Waarom water lozen in de oceaan van Fukushima, waarom niet in Tokio of Osaka?"

Deskundigen als Toshihiro Wada, universitair hoofddocent milieu- en stralingsstudies aan de Universiteit van Fukushima, zeggen dat de timing van het vrijlaten van het water, en de alarmerende praatjes die het met zich meebrengt, ongelukkig is.

"Gezien de voorzichtige uitbreiding van de visvangst en het feit dat deze net het niveau uit het verleden nadert, is het logisch dat deze timing een probleem vormt voor de vissers die de gevolgen van geruchten vrezen," zei hij.

Tepco en de regering beroepen zich op stralingstests die volgens hen strenger zijn dan die van andere landen die ook behandeld water vrijgeven. De vrijgave is ook goedgekeurd door de internationale toezichthouder voor atoomenergie, de IAEA.

"Wat we tegen de vissers zeggen is dat we apparatuur hebben om het water veilig te behandelen," vertelde Tomohiko Mayuzumi, een woordvoerder van Tepco, aan Reuters bij de fabriek.

Om te bewijzen hoe onschadelijk het is, heeft Tepco in tanks bij de fabriek bot gekweekt. Een live-feed van de platte vis wordt uitgezonden op Tepco's YouTube-kanaal.

Buiten wordt gewerkt aan het doortrekken van een pijp naar de oceaan om het water uit de rijen gestapelde metalen tanks vrij te laten.

Ono is somber over de vooruitzichten voor de volgende generatie vissers.

"Voor mij is het goed. Ik ben 71, ik blijf tot mijn dood op zee werken," zegt hij. "Maar hoe zit het met de kinderen op de lagere school? Het is veel te onstabiel voor hen om hiervan te kunnen leven."