Met opzet of niet, de bewuste berichten openden nog een valluik onder het Britse pond door de trans-Atlantische kloof tussen de Fed en de BoE "terminal rates" voor 2023 te vergroten, een spread die deze week voor het eerst sinds de Britse begrotingsschok in augustus begon te broeien weer in het voordeel van de dollar uitpakte.
Het pond nam zijn voorbeeld en daalde met bijna 2% ten opzichte van de Amerikaanse munt na dit eenmalige salvo - de ergste klap op een dag sinds de mislukte Britse begroting van 23 september.
De kaakslag aan beide zijden van de oceaan was eerder een merkwaardige poging om de marktverwachtingen af te stemmen dan een paar willekeurige opmerkingen tijdens de respectieve persconferenties.
Terwijl beide centrale banken hun belangrijkste beleidsrente deze week met 75 basispunten verhoogden, weerlegde de Fed woensdag de ijdele hoop van beleggers dat het einde van haar verkrappingscyclus nabij is - ook al vertraagt het tempo van de verhogingen vanaf nu onvermijdelijk.
Het netto-effect was dat het impliciete eindtarief van de Fed voor volgend jaar ruim boven de 5% uitkwam. Zowel de een- als de tweejaarsrente stegen tot het hoogste punt in 15 jaar en laten zien dat er in de nabije toekomst weinig tot geen achteruitgang te verwachten valt.
En omdat de dollar daardoor wereldwijd een nieuwe impuls kreeg, voerde de BoE hem donderdag op ten opzichte van het pond door erop te wijzen dat de geldmarkten het mis hadden over haar bereidheid of vermogen om die Amerikaanse piekrente van boven de 5% te evenaren.
"Op basis van de huidige stand van zaken denken wij dat de Bank Rate minder zal moeten stijgen dan momenteel op de financiële markten is ingeprijsd", aldus gouverneur Andrew Bailey in een ongewoon botte boodschap, zelfs toen de impliciete marktrente met de helft was gedaald tot 4,75%.
Het argument van de BoE was vrij eenvoudig. De Britse economie kan dat niveau van monetaire verkrapping eenvoudigweg niet aan en als het zou overeenkomen met eerdere marktverwachtingen van piekrentes van 5% of meer, dan zou Groot-Brittannië wegzakken in de ergste recessie ooit, die twee volle jaren zou duren.
Dat standpunt wordt versterkt door de vrees dat het Britse begrotingsplan nu zal worden omgebogen van de wild destabiliserende belastingverlagingen van september naar een bijtende bezuiniging van uitgavenverlagingen en belastingverhogingen later deze maand.
Bovendien maakt de merkwaardige blootstelling van het hoge percentage Britse huiseigenaren aan brutale hypotheekrenteverhogingen de beperkingen van een rentebeleid van de verschroeide aarde alleen maar duidelijker.
De onafhankelijke Britse denktank National Institute of Economic and Social Research schatte donderdag dat de maandelijkse hypotheekaflossingen van zo'n tweeënhalf miljoen huishoudens zouden verdubbelen als de BoE-rente 5% zou bedragen - en bij 30.000 huishoudens zouden de maandelijkse hypotheekbetalingen hoger kunnen uitvallen dan hun inkomen.
Om eerlijk te zijn, de Bank geeft al een paar weken aan het niet eens te zijn met de marktprijzen. Ben Broadbent, plaatsvervangend hoofd van de BoE, drong er op 20 oktober al op aan dat deze buitensporig waren.
Maar aangezien de impliciete eindrente van de markten sindsdien met zo'n 50 basispunten is gedaald tot 4,75%, vragen beleggers zich af wat de noodzaak is om deze nu te herformuleren en zijn ze steeds onzekerder over de vraag welk renteniveau de BoE nu bereid is te aanvaarden.
(Eindrente Fed vs BoE
https://fingfx.thomsonreuters.com/gfx/mkt/jnpwygzxqpw/One.PNG)
(NIESR grafiek variabele hypotheken VK
https://fingfx.thomsonreuters.com/gfx/mkt/lbvggrdjovq/Two.PNG)
BANK "IN EEN GAT"
Hoewel de BoE volhield dat verdere verhogingen vanaf 3% waarschijnlijk nodig zouden zijn, stemden twee van de negenkoppige beleidsraad deze week voor een kleinere renteverhoging. En volgens de eigen modellen van de Bank zou zij haar inflatiedoelstelling van 2% over twee jaar toch kunnen halen als de rente op 3% blijft.
"De implicaties zijn dat de BoE het meeste heeft gedaan van wat ze denken te moeten doen en dat we misschien niet eens een basisrente van 4% zullen zien", aldus fondsbeheerder Jamie Niven van Candriam. "Gezien de onderliggende economische uitdagingen voor het Verenigd Koninkrijk en de vertraging in het effect van recente verhogingen, ben ik geneigd het daarmee eens te zijn. Het schrille contrast met de toon van de Fed gisteravond is opmerkelijk."
State Street's EMEA macrostrateeg Tim Graf denkt ook dat een eindrente dichter bij 4% nu "de meest waarschijnlijke eindtoestand voor de beleidsrente" is.
Dit alles betekent meer problemen voor een kwakkelend pond - slechts 7% van een laagterecord van $1,0380 tijdens de schok van september. Als de Britse inflatie niet zo snel afneemt als de modellen van de Bank veronderstellen en de BoE even twijfelachtig blijft over de horizon voor de piekrente als deze week, dan kunnen de relatieve reële rendementen het pond nog verder onder druk zetten.
Een vicieuze cirkel zou dan kunnen ontstaan. De BoE moet supervoorzichtig zijn met het pond, want nog een slingerbeweging zal de invoer- en energieprijsinflatie alleen maar verergeren.
"De Bank zit vast in een gat", zegt GAM Investment Director Charles Hepworth. "Het is moeilijk te zien hoe aan deze doemkoers van de valuta kan worden ontsnapt."
Edward Park, Chief Investment Officer bij Brooks Macdonald, denkt dat de kwetsbaarheid van het Britse pond de taak van de BoE vrijwel onmogelijk maakt en beleggers nerveus maakt over de nog altijd wankele Britse obligatiemarkten. "De obligatiemarkten zullen er rekening mee houden dat het Verenigd Koninkrijk zijn inflatie niet volledig onder controle heeft."
Centrale banken voeren strijd tegen inflatie op
( UK Two-Year Bond Yields Swim against Tide
https://fingfx.thomsonreuters.com/gfx/mkt/lgvdkmejnpo/Three.PNG)
