XORTX Therapeutics Inc. heeft positieve voorlopige resultaten aangekondigd van de klinische studie XRX-OXY-101 Bridging Pharmacokinetics, waarin de farmacokinetiek van XORLOTM, de gepatenteerde formulering van oraal oxypurinol van het bedrijf, wordt gekarakteriseerd. De resultaten van de studie toonden aan dat XORLOTM goed werd verdragen bij de verschillende doseringsschema's. In geen van de vier delen van de studie werden veiligheidsproblemen vastgesteld bij de 88 proefpersonen die het geneesmiddel kregen.

De resultaten van de vier delen van het onderzoek toonden een aanzienlijke toename van de biologische beschikbaarheid van oxypurinol met het XORLOTM-formuleringsplatform; een grotere doseringsproportionaliteit in vergelijking met niet-geformuleerd oxypurinol; een meervoudig doseringsschema waarmee therapeutische streefwaarden werden bereikt; en bevestiging van de innovaties die worden geclaimd in de onlangs toegekende Amerikaanse en EU-octrooien met betrekking tot de unieke eigen formuleringen van oxypurinol van het bedrijf. Elk van deze resultaten zal belangrijke gegevens opleveren om nauwkeurige doseringsaanbevelingen te vergemakkelijken voor de komende fase 3 registratiestudie in personen met een voortschrijdende nierziekte als gevolg van autosomaal dominante polycysteuze nierziekte. Over de klinische studie XRX-OXY-101 en de positieve resultaten Deel 1 Karakteriseerde de verbetering van de biologische beschikbaarheid van XORLOTM in vergelijking met oxypurinol vrij zuur alleen, met behulp van een enkele dosis van het geneesmiddel bij 32 personen.

De resultaten van het onderzoek toonden aan dat een verhoogde biologische beschikbaarheid van 100% of meer kon worden bereikt met testformuleringen in vergelijking met niet-geformuleerde oxypurinol alleen; Deel 2 u Karakteriseerde het effect van voedsel op de biologische beschikbaarheid van oxypurinol, toen een enkele dosis XORLOTM werd toegediend bij 12 personen, wanneer het werd ingenomen met een vetrijke maaltijd. De resultaten van dit deel van het onderzoek toonden aan dat bij inname met voedsel de blootstelling aan oxypurinol gemiddeld met ~40% toenam in vergelijking met de nuchtere toestand. In deel 3 werd de blootstelling aan oxypurinol beoordeeld na lage, matige en hogere doses van de XORLOTM die voor klinische ontwikkeling in fase 3 waren geselecteerd, bij 32 personen.

De tabletten werden eenmaal toegediend aan personen en de farmacokinetiek werd bepaald, met inbegrip van de piekconcentraties van het geneesmiddel in de circulatie en de totale blootstelling aan het geneesmiddel in de circulatie. Dit bevestigde de verhoogde biobeschikbaarheid die in deel 1 was waargenomen en leverde duidelijk bewijs van een aanzienlijke verbetering van de dosisgerelateerde biobeschikbaarheid in vergelijking met oxypurinol alleen. De resultaten van dit deel van het onderzoek leverden het bewijs van een aanzienlijke verbetering van de dosisgerelateerde blootstelling over het hele scala van geteste doses in vergelijking met oxypurinol alleen.

Deze resultaten waren bemoedigend, aangezien andere formuleringen van oxypurinol sterk werden beperkt door de beperkte dosisverhouding. Deel 4 testte de XORLOTM-formulering in een meervoudig doseringsschema om steady state circulerende concentraties van het geneesmiddel te bereiken bij therapeutische concentraties van oxypurinol, bij 12 personen. Deze formulering, geselecteerd voor toekomstige klinische en commerciële ontwikkeling, werd toegediend over een periode van 14 dagen en had tot doel het effect van vasten versus een vetarme maaltijd op steady state-concentraties verder te karakteriseren.

De resultaten van dit deel van het onderzoek toonden aan dat steady state-concentraties van oxypurinol binnen het relevante therapeutische bereik haalbaar waren binnen enkele dagen na toediening van XORLOTM en dat het effect van voedsel op de blootstelling in steady state minimaal was. Deel 4 van de studie onderscheidt zich doordat XORTX in staat was om met de XORLOTM-formulering de hoogste ooit gemelde systemische blootstelling van oxypurinol aan te tonen bij gezonde normale personen die een oraal geneesmiddel op basis van oxypurinol gebruiken. Met betrekking tot de veiligheidsobservaties in het onderzoek kregen de personen in deel 1 tot en met 4 het geneesmiddel toegediend in enkelvoudige of meervoudige doses, en ook met vasten of voeding of met verschillende dosissterktes.

Hoewel de dosering in de testgroepen sterk varieerde, vertoonden de proefpersonen minimale bijwerkingen en was het aantal waargenomen bijwerkingen zoals verwacht. Over het XRx-008-programma Oxypurinol is een op purine gebaseerde XOI met belangrijke farmacologische kenmerken die ideaal zijn voor toediening aan personen met ADPKD. De belangrijkste farmacologische kenmerken omvatten: 1/Het vermogen om te werken in de circulatie, de nieren en het cardiovasculaire weefsel en de productie van urinezuur af te remmen en zo het schademechanisme en het versnellende effect van XOI op voortschrijdende ziekten af te zwakken.

2/XORTX's eigen formulering van oxypurinol, XORLOTM, zorgt voor een aanzienlijk verhoogde absorptie van oxypurinol. Deze aanpak biedt een effectief, goed verdragen geneesmiddel met een uitgebreide klinische veiligheidservaring die erop wijst dat het XRx-008-programma van het bedrijf het vermogen heeft om superieure XOI te leveren om de versnelde achteruitgang van de nierfunctie tijdens de progressie van ADPKD te vertragen. Over ADPKD ADPKD is een zeldzame ziekte die wereldwijd meer dan 10 miljoen mensen treft.

De diagnose ADPKD wordt doorgaans gesteld op basis van uitbreiding van met vocht gevulde cysten in de nieren. Het toenemende aantal en de grootte van de cysten kan na verloop van tijd bijdragen tot structurele en functionele veranderingen van de nieren en gaat vaak gepaard met chronische pijn, een veel voorkomend probleem voor patiënten met ADPKD. Aangenomen wordt dat uitbreiding van cysten gezond functionerend weefsel rondom de cysten samendrukt en bijdraagt tot verder verlies van nierfunctie, fibrose, verminderde uitwisseling van voedingsstoffen en verminderde nierfunctie, wat later gepaard gaat met nierziekte in het eindstadium.

Voor personen met voortschrijdende ADPKD omvatten de aanbevelingen voor behandeling een bloeddrukverlagende behandeling, dieetbeperkingen en, voor een beperkt percentage geschikte patiënten, farmacotherapie. Er zijn nieuwe, breder toepasbare therapieën nodig om de achteruitgang van de nierfunctie bij ADPKD effectief te vertragen.