Quince Therapeutics, Inc. heeft de lancering aangekondigd van een wetenschappelijke adviesraad (Scientific Advisory Board, SAB) die bestaat uit vooraanstaande deskundigen op het gebied van biochemie, neurologie, immunologie, hematologie, farmacologie en klinische praktijk. De nieuw gevormde wetenschappelijke adviesraad van Quince bestaat uit de volgende zeven leden: Mauro Magnani, Ph.D., voorzitter van de SAB, is professor biochemie aan de Universiteit van Urbino, Italië en medeoprichter van Quince' eigen Autologous Intracellular Drug Encapsulation (AIDE) technologieplatform. Dr. Magnani ontwikkelde en patenteerde een methode voor het gebruik van autologe rode bloedcellen die de langzame afgifte van verschillende medicijnen in de circulatie mogelijk maken om patiënten in nood te behandelen.

Hij is lid van het Nationaal Comité voor Biotechnologie, voorzitterschap van de Italiaanse regering, en Italiaans afgevaardigde bij de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling en bij de Europese Commissie. Dr. Magnani behaalde een Ph.D. in Biochemie aan de Universiteit van Urbino, Italië. Carlo Brugnara, M.D., is hoogleraar Pathologie aan de Harvard Medical School en directeur van het laboratorium Hematologie in het kinderziekenhuis van Boston.

Dr. Brugnara's klinische laboratoriumonderzoek heeft zich gericht op het gebruik van hematologische parameters om de balans tussen ijzerbeschikbaarheid en erytropoëse te beoordelen. Hij heeft het verschijnen van functioneel ijzertekort beschreven bij normale proefpersonen die behandeld werden met recombinant humaan erytropoëtine (r-HuEPO) op basis van de specifieke flowcytometrische kenmerken van erytrocyten en reticulocyten. Hij behaalde zijn M.D. aan de Universiteit van Verona, Italië en voltooide zijn postdoctorale opleiding in het laboratorium van Dr. Daniel Tosteson op de afdeling Fysiologie aan de Harvard Medical School.

Dr. Brugnara volgde ook een opleiding in klinische pathologie en transfusiegeneeskunde in het Brigham and Women's Hospital in Boston en is in beide specialismen gecertificeerd. William Jusko, Ph.D., is een onderscheiden hoogleraar farmaceutische wetenschappen aan de Buffalo University Jacobs School of Medicine and Biomedical Sciences. Dr. Jusko's onderzoeksinteresses liggen op het gebied van theoretische, fundamentele en klinische aspecten van de farmacokinetiek en farmacodynamiek van verschillende immunosuppressieve middelen, waaronder corticosteroïden, evenals geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van diabetes, ontstekingen en kanker.

Zijn onderzoeksexpertise omvat de verschillende effecten van corticosteroïden en hij heeft geavanceerde wiskundige modellen ontwikkeld van receptor/gen-gemedieerde reacties. Dr. Jusko behaalde een Ph.D. in Farmaceutische Wetenschappen aan de State University of New York in Buffalo. Howard Lederman, M.D., Ph.D., is hoogleraar kindergeneeskunde aan de Johns Hopkins University School of Medicine en directeur van de immunodeficiëntiekliniek, het laboratorium voor kinderimmunologie en het klinisch centrum voor Ataxia-Telangiectasia (A-T) in het Johns Hopkins Medical Center.

Dr. Lederman is gespecialiseerd in de evaluatie, diagnostische tests en langetermijnbehandeling van patiënten van alle leeftijden met bekende of vermoedelijke primaire immunodeficiëntieziekten. Dr. Lederman behaalde een M.D. en Ph.D. aan de University of Michigan Medical School en voltooide een residentie in kindergeneeskunde in het Johns Hopkins Children's Center en een fellowship in immunologie in het Hospital for Sick Children in Toronto. Hij is gecertificeerd door de American Board of Pediatrics.

Vladimir Muzykantov, M.D., Ph.D., is oprichtingshoogleraar Nanodeeltjesonderzoek aan de Universiteit van Pennsylvania, Philadelphia (UPENN), hoogleraar en vicevoorzitter van de afdeling Systeemfarmacologie en Translationele Therapeutica aan de Perelman School of Medicine, UPENN, en oprichtingsdirecteur van het Centrum voor Translationele Gerichte Therapeutica en Nanogeneeskunde, UPENN. Dr. Muzykantov doet onderzoek naar de targeting van geneesmiddelen/genen in het vasculaire systeem, waaronder het ontwerpen van systemen voor de toediening van geneesmiddelen voor nauwkeurige moleculaire interventies in de longen, het hart, de hersenen, de milt en andere organen en bloedcomponenten, waaronder afweerstoffen voor de gastheer. Sinds het begin van de jaren 1980 heeft hij rode bloedcellen onderzocht als natuurlijke dragers voor langdurige circulatie en plaatsspecifieke toediening van geneesmiddelen gericht op de regulatie van bloedingen, stolling, trombolyse, ontsteking en complement.

Hij onderzoekt ook de mechanismen die de toediening van geneesmiddelen regelen op het niveau van het hele organisme tot de regulering op nanoschaal van de intracellulaire targeting/trafficking van geneesmiddelen. Hij behaalde een M.D. in Interne Geneeskunde aan de First Moscow Medical School en een Ph.D. in Biochemie aan het Russian National Cardiology Research Center in Moskou. Susan Perlman, M.D., is klinisch professor op de afdeling Neurologie aan de David Geffen School of Medicine van de Universiteit van Californië in Los Angeles en directeur van de klinische onderzoeksprogramma's voor Ataxie en Neurogenetica van UCLA en het Post-Polio-programma.

Dr. Perlman maakt gebruik van drie decennia als klinisch professor in de neurologie en is een expert in het opzetten van subspecialisatieklinieken voor de diagnose en behandeling van patiënten met zeldzame, progressieve en ongeneeslijke aandoeningen, waaronder ataxie van Friedreich, de ziekte van Huntington en alle soorten genetische en niet-genetische cerebellaire ataxieën, zoals A-T. Ze is al lange tijd hoofdonderzoeker voor studies naar ataxie bij Friedreich, zit in de medische adviesraad van de National Ataxia Foundation en zal als onderzoeker deelnemen aan de komende fase 3 klinische studie van Quince's belangrijkste product, EryDex. Ze behaalde een M.D. aan de Renaissance School of Medicine van Stony Brook University en voltooide een residentie in neurologie en een twee jaar durende Muscular Dystrophy Association fellowship in neurologie aan de Universiteit van Californië, Los Angeles. James Spudich, Ph.D., is de Douglass M. and Nola Leishman Professor of Cardiovascular Disease in de afdeling Biochemie aan de Stanford University School of Medicine.

De afgelopen vijf decennia heeft het laboratorium van Spudich de structuur en functie van de myosinefamilie van moleculaire motoren in vitro en in vivo bestudeerd en meerdere nieuwe hulpmiddelen ontwikkeld, waaronder in vitro motiliteitstests op het niveau van één molecuul met behulp van laservallen. Dat werk leidde tot de huidige focus van zijn laboratorium in Stanford op het menselijke cardiale sarcomeer en de moleculaire basis van hypertrofische en gedilateerde cardiomyopathie. Dr. Spudich stelde in 2015 dat een meerderheid van de mutaties in hypertrofische cardiomyopathie er waarschijnlijk voor zorgt dat de koppen van bètahartmyosine verschuiven van een afgezonderde off-state naar een actieve on-state voor interactie met actine, wat resulteert in de hypercontractiliteit die klinisch gezien wordt bij patiënten met hypertrofische cardiomyopathie (HMC).

Dr. Spudich behaalde een Ph.D. in Biochemie aan de Universiteit van Stanford en deed daarnaast postdoctoraal werk in Genetica aan de Universiteit van Stanford en in Structurele Biologie aan het MRC Laboratorium aan de Universiteit van Cambridge. Hij is fellow van de American Academy of Arts and Sciences en lid van de National Academy of Sciences.