Een belangrijk gespreksonderwerp zijn de suggesties van een groep ontwikkelingslanden onder leiding van Barbados, het zogenaamde "Bridgetown Initiatief".

De belangrijkste eisen van het Bridgetown-initiatief zijn:

LIQUIDITEITSSTEUN

De lidstaten van de V.N. moeten haast maken met de overdracht van $100 miljard aan zogenaamde 'Speciale Trekkingsrechten', een monetaire reservevaluta, naar programma's die de klimaatbestendigheid ondersteunen en leningen aan lage-inkomenslanden subsidiëren.

Het Internationaal Monetair Fonds moet ook onmiddellijk de toeslagen - extra rentebetalingen die worden opgelegd aan landen met een zware schuldenlast - voor twee tot drie jaar opschorten.

Het moet ook de "verbeterde toegangslimieten" herstellen die tijdens de COVID-pandemie zijn ingesteld voor twee instrumenten voor financiële noodhulp, de Rapid Credit Facility (RCF) en Rapid Financing Instruments.

HOUDBAARHEID VAN DE SCHULD

De crediteurlanden van de G20 moeten hun gemeenschappelijk kader voor de herstructurering van de schuld van arme landen die in gebreke blijven, herontwerpen, met name door de besprekingen over schuldverlichting te versnellen en landen met een gemiddeld inkomen toegang te geven.

Het IMF moet de herstructurering van onhoudbare schulden aanmoedigen op een manier die consistent is voor alle landen, en de manier waarop het de schuld analyseert veranderen om investeringen te stimuleren die toekomstige besparingen opleveren, zoals die voor klimaataanpassing.

Publieke en private schuldeisers moeten rampenclausules opnemen in leningsovereenkomsten, zodat landen hun schuldbetalingen kunnen gebruiken voor rampenbestrijding; en schulden met een hoge rente en een korte looptijd herfinancieren met kredietgaranties en langere looptijden.

De lidstaten van de V.N. moeten afspreken om $100 miljard per jaar bijeen te brengen voor een fonds dat de klimaatgerelateerde verliezen en schade van ontwikkelingslanden moet helpen betalen.

PARTICULIER KAPITAAL

Het IMF en de multilaterale ontwikkelingsbanken zouden $100 miljard per jaar aan valutarisicogaranties moeten bieden om de privésector te helpen investeren in projecten die de ontwikkelingslanden helpen bij de overgang naar een koolstofarme economie.

Daaraan gekoppeld moeten ze ook hun steun aan landen uitbreiden om hen te helpen een pijplijn van investeringswaardige projecten aan te leggen, en meer gebruik maken van blended finance en andere structuren waarbij publieke kredietverstrekkers meer projectrisico op zich nemen.

ONTWIKKELINGSKREDIET

De G20 en andere aandeelhouders van de Wereldbank, het IMF en ontwikkelingsinstellingen moeten de aanbevelingen uit 2022 van een panel van deskundigen om de kredietverlening door de multilaterale ontwikkelingsbanken te stimuleren, volledig uitvoeren.

Zij moeten jaarlijks 100 miljard dollar extra vers kapitaal toezeggen aan de verschillende instellingen en het kapitaal van de Bijzondere Trekkingsrechten overhevelen naar multilaterale ontwikkelingsbanken, te beginnen met de Afrikaanse Ontwikkelingsbank tegen september 2023.

De hefboomwerking van de Internationale Ontwikkelingsassociatie van de Wereldbank, die concessionele financiering verstrekt, vergroten; de noodsteunfaciliteit van deze faciliteit volledig financieren tot $6 miljard tegen eind 2023; en de financiering van de IDA opschalen tot $279 miljard.

De toegangslimieten tot concessionele financiering verhogen via de Poverty Reduction and Growth Trust en de Resilience & Sustainability Trust.

De subsidiabiliteit van financiering beoordelen in het licht van de kwetsbaarheid van een land en goedkope leningen met een looptijd van 50 jaar verstrekken om hen te helpen investeren in onder meer klimaatbestendigheid, waterzekerheid, paraatheid voor pandemieën en toegang tot hernieuwbare energie.

Vereenvoudig en harmoniseer de manier waarop landen wereldwijd toegang kunnen krijgen tot leningen, en bied meer ondersteuning tijdens het proces. De internationale financiële instellingen moeten ook ontwikkelingsplannen financieren die gemeenschappelijke hulpbronnen helpen beschermen.

HANDEL

Groepen zoals de Wereldhandelsorganisatie en andere belangrijke handelspartners moeten samenwerken met regeringen om de toeleveringsketens te versterken zodat ze veerkrachtiger worden, zodat ze ten goede komen aan landen die grondstoffen produceren en de kwetsbaren beschermen.

REGERING

De regeringsaandeelhouders van internationale financiële instellingen moeten de manier veranderen waarop ze gestructureerd en bestuurd worden - grotendeels door rijkere landen in het Noorden van de wereld - om ze meer "inclusief en rechtvaardig" te maken.