De benarde situatie van het echtpaar uit Beiroet is algemeen in de middenklasse van Libanon, die door de verergering van de economische crisis gedwongen is ooit ondenkbare keuzes te maken: bezuinigen op voedsel, reizen afzeggen of een aanvraag indienen om voorgoed te emigreren.

"Vroeger ging ons inkomen een maand mee," vertelde de moeder van drie aan Reuters.

"Nu is het niet genoeg meer voor één ritje naar de supermarkt om de eerste levensbehoeften te kopen," zei Wissam, die beschreef hoe zij zelden vlees koopt, op kaas heeft bezuinigd en zelfs de kleinste traktaties voor haar jonge kinderen zorgvuldig uitzoekt.

Ayman Hadad, een 28-jarige universitair geschoolde die een baan vond in een winkel, verdient het equivalent van $125 per maand en wil zich aansluiten bij vrienden die geëmigreerd zijn. Hij heeft een aanvraag ingediend om naar Canada te gaan. "Genoeg van Libanon. We hebben de hoop verloren," zei hij.

De financiële ondergang van Libanon is begonnen in 2019, als gevolg van een slecht beheerde uitgavengolf die de schulden heeft opgedreven, politieke verlamming door het gekibbel van rivaliserende facties en de onwil van buitenlandse geldschieters om het land te redden tenzij het hervormt.

De Wereldbank rangschikt de crisis als een van de ernstigste ter wereld sinds het midden van de 19e eeuw, en verwoest een land dat eens gezien werd als een welvarende en liberale voorpost in het Midden-Oosten voordat er van 1975 tot 1990 een burgeroorlog uitbrak.

Ongeveer 80% van de bevolking van 6,5 miljoen wordt als arm beschouwd; in september had meer dan de helft van de gezinnen ten minste één kind dat een maaltijd oversloeg https://www.reuters.com/world/middle-east/children-skipping-meals-majority-families-lebanon-unicef-says-2021-11-23, aldus UNICEF, vergeleken met iets meer dan een derde in april.

De munt heeft meer dan 90% van haar waarde verloren en banken hebben spaarders van hun rekeningen uitgesloten. Volgens sommige schattingen zal de staatsschuld in 2021 495% van het bruto binnenlands product bedragen, ver boven de niveaus die een tiental Europese staten tien jaar geleden lamlegden.

De frustratie van de mensen wordt nog vergroot doordat de regering er tot nu toe niet in geslaagd is de problemen aan te pakken.

Voor een groot deel van de afgelopen drie jaar hebben demissionaire regeringen Libanon geleid, en sinds het kabinet is opgestapt na een verwoestende ontploffing in de haven van Beiroet in 2020, vechten politici over wie een onderzoek moet leiden naar wie de schuldige is.

Intussen zien de mensen tekenen van sociale en economische ineenstorting. Het staatstelecombedrijf sloot de laatste dagen het internet in delen van Beiroet wegens gebrek aan brandstof en een gewapende man gijzelde een bank en eiste toegang tot zijn opgesloten spaargeld.

"FRIDGE LEEG

Libanon's nationale elektriciteitsnet kraakte vóór de crisis, met rollende onderbrekingen over het hele land. Nu kan een failliete regering haar elektriciteitscentrales nauwelijks laten draaien en krijgen huizen vaak maar een uur per dag elektriciteit van de staat.

Yola al-Musan, die een supermarkt in Beiroet beheert, gebruikt elektriciteit van een gedeelde buurtgenerator om thuis het licht te laten branden.

Wanneer het nationale net wel aanslaat, racet Musan om de wasmachine aan te zetten, want alleen dan heeft zij voldoende stroom.

Voor schooljuffrouw Wissam is het moeilijk geworden om genoeg eten op tafel te zetten voor haar gezin, ook al hebben zij en haar man allebei een vaste baan.

Vóór de crisis bedroeg het gezamenlijke salaris van Wissam en haar man 3 miljoen Libanese ponden per maand, wat tegen de toenmalige wisselkoers van 1.500 voor de dollar ongeveer 2.000 dollar was.

Nu zijn hun gezamenlijke verdiensten het equivalent van $140 waard, zelfs na de bescheiden loonsverhoging van Wissam. De munt is gekelderd tot 25.000 voor de dollar, waardoor de prijs van ingevoerde goederen en plaatselijke producten de hoogte in is gegaan.

"De leiders van Libanon amuseren zich met elkaar te beledigen en elkaar van corruptie te beschuldigen. In feite zijn zij allen corrupt en dieven," zei zij, waarmee zij de wijdverbreide publieke en internationale kritiek op de manier waarop de crisis is aangepakt, herhaalde.

Politici, sommige voormalige militieleiders en anderen uit families die generaties lang invloed hebben uitgeoefend op de christelijke en moslimgemeenschappen van het land, erkennen dat corruptie bestaat, maar ontkennen dat zij verantwoordelijk zijn en zeggen dat zij hun best doen om de economie te redden.

Maar een langdurig en aanhoudend geschil over wie het onderzoek naar de ontploffing van de haven moet voorzitten, heeft bijgedragen tot vertragingen in de besprekingen met het Internationaal Monetair Fonds, die van vitaal belang worden geacht om overzeese steun onder leiding van Frankrijk los te krijgen.

Ooit betrouwbare donors uit de Golf, zoals het soennitische moslim Saoedi-Arabië, hebben jaren geleden al een stap terug gedaan en hun woede geuit over de toenemende invloed van Iran in Libanon via Hezbollah, een door Teheran gesteunde groep die over een zwaar bewapende militie beschikt.

Najib Mikati, de miljardair-premier wiens post in het sektarische politieke systeem door een soenniet wordt bekleed, heeft geprobeerd de banden met de Golf te herstellen. Hezbollah heeft op zijn beurt de kritiek op de Golfstaten opgevoerd en heeft conferenties georganiseerd voor binnenlandse tegenstanders van de monarchieën.

Ondertussen zal het kabinet naar verwachting op maandag zijn eerste vergadering https://www.reuters.com/markets/rates-bonds/lebanon-draft-budget-applies-range-fx-rates-official-source-says-2022-01-21 in meer dan drie maanden houden om een ontwerpbegroting te bespreken, waarvan het hoopt dat die de financiële druk zal verlichten en de woede van het publiek zal stillen.

"Als ieder van hen een klein deel van zijn rijkdom aan de armen zou schenken, zouden er geen armen meer zijn in Libanon," zei Shadi Ali Hamoud, 39, nadat hij van zijn werk in de keuken van een restaurant naar zijn gezin was teruggekeerd. "Kijk naar de koelkast, die is leeg."