Het falen van PDVSA op milieugebied onderstreept hoe het gebrek aan personeel en investeringen als gevolg van de economische crisis in Venezuela en de Amerikaanse sancties niet alleen de productie en financiën aantast, maar ook de gemeenschappen waar het bedrijf actief is, zeggen industrieanalisten en milieuactivisten.
Zelfs als het bedrijf dit jaar de productie wil verhogen, hekelen omwonenden en milieuactivisten de naar hun zeggen steeds erger wordende lekkages en vervuiling in het Meer van Maracaibo en het toegenomen affakkelen van gas in Monagas, wat gevolgen heeft voor de menselijke gezondheid, wilde dieren en ecosystemen.
Maduro beloofde in juli om het westelijke Meer van Maracaibo schoon te maken, onder verwijzing naar wat hij zei dat "olieoverstromingen" waren, en de regering heeft ook langetermijnplannen om gas op te vangen in de oostelijke staat Monagas, volgens een bron bij het bedrijf die kennis heeft van de inspanningen.
PDVSA en het ministerie van Milieu hebben ook milieu-inspanningen toegezegd die geen betrekking hebben op het lekken en affakkelen, zoals een plan om vijf miljoen cashewbomen te planten in oliegebieden.
In al deze plannen ontbreken investeringen of tijdschema's.
"De regering begint (plannen) maar maakt ze uiteindelijk niet af, of doet ze voor een bepaalde tijd en vergeet ze dan," zei ingenieur en milieuanalist Ausberto Quero.
Het zou meer dan $3 miljard kosten om oude leidingen en andere apparatuur te repareren die ruwe olie in het Meer van Maracaibo lekken en om de opvangtechnologie te installeren die nodig is om het affakkelen in Monagas te verminderen, zei analist Nelson Hernandez.
Pedro Tellechea, de olieminister van Venezuela en voorzitter van PDVSA, drong onlangs aan op de ontwikkeling van een groenere koolwaterstofindustrie, maar zei dat er "bijna geen" lekkages waren in het Meer van Maracaibo.
Eventuele olie was afkomstig van eerdere lekkages, zei hij, en leidingen werden gerepareerd of vervangen. Enige "afbraak" in het meer, dat al lang zwart getint is en vol groene algen zit, was slechts visueel, zei Tellechea.
Het olieministerie, PDVSA, het kantoor van de procureur-generaal en het ministerie van communicatie hebben allemaal niet gereageerd op verzoeken om commentaar.
"Met een veel lagere olieproductie is het aantal ongelukken veel hoger," zei ex-PDVSA-directeur Cesar Rodriguez, die het bedrijf in 2002 verliet.
Zelfs nu PDVSA de productie wil opvoeren naar 1 miljoen vaten olie per dag tegen het einde van het jaar, heeft het bedrijf geen plan om de milieuproblemen in het hele land aan te pakken, volgens een document dat Reuters heeft gezien.
Hoewel het document een plan noemt om een oliezone in de deelstaat Barinas schoon te maken, is de status van het initiatief "nog te bevestigen".
In juli publiceerde PDVSA een rapport op haar website waarin zo'n 11.492 lekkages in het jaar 2017 werden gedetailleerd, maar het document werd haastig verwijderd.
Het rapport voor 2016 is nog steeds beschikbaar en vermeldt meer dan 8.000 lekkages, vier keer meer dan het aantal dat in 1999 werd gerapporteerd.
Er zijn de afgelopen jaren minstens 200.000 vaten olie gelekt in Venezuela, schatten voormalige PDVSA-medewerkers die lekkages in de gaten hielden, op basis van bedrijfsgegevens, rapporten van lokale media en video's van lekkages die op sociale media zijn geplaatst.
Eduardo Klein, een geospacial expert aan de Simon Bolivar Universiteit, zei echter dat het niet mogelijk was om met zekerheid te zeggen hoeveel vaten er waren gelekt, alleen de geschatte getroffen oppervlakte.
Ondertussen zegt de wetenschapsacademie van het land dat het noodplan van PDVSA tegen lekkages niet correct wordt uitgevoerd.
VAN OOST NAAR WEST
Hoewel Maduro Washington de schuld geeft van de staat van Venezuela's olie-industrie, zeggen analisten dat het gebrek aan onderhoud en noodplannen bij PDVSA al lang voor de Amerikaanse sancties bestonden.
Volgens adviesbureau Gas Energy Latin America ventileert en verbrandt PDVSA in Monagas ongeveer 1,7 miljard kubieke voet gas per dag.
Omdat PDVSA niet over de technologie beschikt om het gas op te vangen of te verwerken, fakkelt het de brandstof af op de locatie van de put, waar het een cocktail van chemische dampen produceert, waaronder broeikasgassen, die de nachtelijke hemel rood kleuren.
"Soms stoten de fakkels verbrand materiaal uit, dat op de daken van huizen valt. Vlammen, geen afval, zouden naar buiten moeten schieten, maar soms stoten ze residu uit," zegt voormalig werknemer in de olie-industrie Antonio Camacho, 48, die in Potrerito, Monagas woont, twee kilometer van de PDVSA-faciliteiten.
De gemeenschap heeft ook te maken gehad met olielekkages, die volgens de bewoners de gewassen hebben beschadigd en de grond hebben vervuild.
De westelijke Amuay-raffinaderij, in de deelstaat Falcon, verbrandt 24 miljoen kubieke voet gas per dag omdat de eenheden die nodig zijn om het gas op te vangen uitgeschakeld zijn, aldus een persoon die bekend is met de zaak.
Er ontsnapt ook olie door scheuren in de pijplijn die het naar de raffinaderij brengt, waardoor watervoorraden vervuild raken en lokale bewoners, vissen en zeedieren worden aangetast, aldus de persoon.
Venezuela was de 17e grootste uitstoter van methaan door affakkelen en lekken in 2022, volgens het Internationaal Energie Agentschap.
Methaan is een krachtig broeikasgas en wetenschappers waarschuwen dat het potentieel om warmte op te vangen groter is dan dat van koolstofdioxide.
Volgens de Global Gas Flaring Tracker van de Wereldbank zijn de negen landen die het meeste gas affakkelen - waaronder Rusland, Iran, Venezuela, de VS en Mexico - goed voor bijna driekwart van het totale wereldwijde affakkelen.
De olie die lekt uit kilometerslange pijpleidingen, die zich uitstrekken door de diepten van het Meer van Maracaibo en die vervallen infrastructuur met elkaar verbinden, is een probleem voor het milieu en de volksgezondheid, aldus analist Quero en oceanoloog en consultant Klaus Essig.
Het Sotalia Project, dat de populaties Guyana dolfijnen in het gebied in de gaten houdt, vond exemplaren met tot wel 2 milligram van het zware metaal kwik per kilogram, terwijl het minimaal aanvaardbare niveau 0,05 milligram per kilogram is.
Deze hoge kwikgehaltes - mogelijk een product van olievervuiling - kunnen een gezondheidsrisico vormen voor de lokale bevolking die op de dolfijnen en lokale vis jaagt en deze eet.
"Wonen aan het strand is van een droom die werkelijkheid werd, veranderd in een nachtmerrie," zei huisvrouw Ana Aurora Montilla, 54, die vlakbij het meer woont. (Verslaggeving door Deisy Buitrago in Caracas Aanvullende verslaggeving Mariela Nava in Maracaibo, Maria Ramirez in Puerto Ordaz, Mircely Guanipa in Maracay en Vivian Sequera in Caracas Schrijven door Oliver Griffin Bewerking door Julia Symmes Cobb en Marguerita Choy)
