De Winter Road, die de regio bedient die 10 maanden per jaar alleen per vliegtuig bereikbaar is, werd midden februari met twee weken vertraging geopend, waardoor het vervoer van goederen over de ijsweg, die over 64 bevroren meren is aangelegd, werd verstoord.
Eerder deze week heeft de Tlicho-regering in de Northwest Territories (NWT) het verkeer van commerciële vrachtwagens op een van de winterwegen voor enkele dagen beperkt vanwege het verwachte warmere weer in de North Slave Region.
Hoewel de diamantproductie onaangetast blijft, onderstreept de vertraging de uitdagingen waarmee bedrijven worden geconfronteerd nu de mijnen die van Canada de op twee na grootste diamantproducent ter wereld maken, aan het einde van hun productieve levensduur komen.
Het benadrukt ook de infrastructurele hindernis voor de NWT en Nunavut, die zichzelf positioneren als de volgende grenzen in de exploratie van kritieke metalen, zoals zeldzame aardmetalen, kobalt en lithium, in de overgang naar een groenere toekomst.
De vertragingen bij de aanleg van de Winter Road, die in 1982 in gebruik werd genomen, hebben zich in het verleden voorgedaan, maar dit jaar is het de langste vertraging van de afgelopen jaren, volgens Tom Hoefer, senior adviseur van de NWT en Nunavut Chamber of Mines.
"We zijn daardoor iets later met de weg begonnen," zei hij.
Klimaatverandering, aangedreven door de verbranding van fossiele brandstoffen, in combinatie met de opkomst van het natuurlijke El Nino klimaatpatroon, duwde de wereld in 2023 naar recordhittegebied.
De impact van El Nino zorgde er dit jaar voor dat Yellowknife, de hoofdstad van de NWT, een maximumtemperatuur van nul graden Celsius (32 graden Fahrenheit) in december en min 8,7 graden Celsius (17,6 F) in februari noteerde, waardoor het de warmste winterdagen in tien jaar waren, volgens gegevens van Environment Canada.
De Winter Road gaat open tussen eind januari en begin april en vereist minimaal 29 inch (74 cm) ijs voor voertuigen die 26.000 kilogram (57.320 lbs) bruto voertuiggewicht kunnen dragen, om diesel en dynamiet te vervoeren die nodig zijn om de mijnen te exploiteren.
Op warmere dagen hebben de ingenieurs manieren gevonden om de natuur te misleiden door kunstmatig ijs te creëren met behulp van gigantische sproeiers die water hoog in de lucht spuiten, zodat het afkoelt en een dikke laag ijs vormt wanneer het valt.
Paul Gruner, CEO van de inheemse corporatie Tlicho Investment Corp & Group of Companies, zei dat dit jaar de warme winter aan het begin stond en dat als er een warmer einde van het seizoen of een vroege lente komt, het risico bestaat dat de mijn vroegtijdig wordt gesloten.
"Dus als je aan beide kanten daarvan knabbelt, begin je een heel kort seizoen te creëren," zei Gruner.
De Winter Road wordt gezamenlijk beheerd door Burgundy Diamond Mines, Rio Tinto en De Beers van de Anglo American groep, die respectievelijk de Ekati, Diavik en Gahcho Kue diamantmijnen beheren.
De Beers en Burgundy Diamonds zeiden dat de activiteiten in hun mijnen geen hinder hebben ondervonden van de zachte winter. Rio Tinto weigerde commentaar.
De Winter Road kost C$25 miljoen ($18,54 miljoen) om twee maanden in bedrijf te zijn, wat door de drie bedrijven gedeeld wordt op basis van de goederen die over de weg vervoerd worden en de afstand die afgelegd wordt.
De mijnen hebben echter een operationele levensduur van ongeveer 20 jaar en als ze het einde van hun levensduur bereiken, moeten ze worden gesloten.
Rio Tinto heeft gezegd dat het de Diavik-mijn in 2026 zal sluiten en De Beers is van plan om Snap Lake eind dit jaar te sluiten, terwijl het bedrijf de levensduur van Gahcho Kue wil verlengen.
KIP EN EI
Canada's afgelegen Arctische regio, waar ongeveer 86.000 mensen wonen, wordt geconfronteerd met de volledige sluiting van alle diamantmijnen in 2030 en er wordt gezocht naar manieren om de mijnbouw in leven te houden.
Het gebrek aan infrastructuur is een uitdaging en het kortere seizoensgebruik van de ijsweg kan investeringen schaden die nodig zijn om kritieke mineralen te delven.
"Als je in de exploratiefase zit ... en je kijkt naar het gebruik van de winterweg als onderdeel van je kernbedrijfsmodel, dan beginnen de risico's een rol te spelen ... in je besluitvorming om al dan niet verder te gaan met een project," zei Gruner van Tlicho Investment.
Hoefer van de NWT en Nunavut Chamber of Mines zei dat de twee noordelijke gebieden, die net zo groot zijn als Europa, de grootste infrastructuurtekorten van Canada hebben - een van de redenen voor de zeer hoge kosten van levensonderhoud en zakendoen in het noorden.
"Het is een kip-en-ei situatie, de mijnbouwbedrijven zullen waarschijnlijk niet komen tenzij er wat infrastructuur is, het is gewoon te duur," zei Heather Exner-Pirot, directeur van het Energy, Natural Resources and Environment programma aan het Macdonald-Laurier Instituut.
Het kost C$3 miljoen per kilometer om grindwegen aan te leggen, aldus Pirot.
Mijnbouwgroepen dringen aan op een mega-infrastructuurproject dat NWT met Nunavut verbindt en door de diamantmijnen loopt, wat zou kunnen helpen om de minerale rijkdommen in de regio te ontsluiten. Ten minste 23 van de 31 kritieke mineralen die door de Canadese regering op een lijst zijn gezet, worden in het NWT gevonden.
"Als het project er komt, zou het de wegen vervangen die 40 jaar lang voor de mijnbouw hebben gediend, maar tot het zover is, zijn de ijswegen nodig," zei Hoefer. ($1 = 1,3483 Canadese dollar) (Verslaggeving door Divya Rajagopal Bewerking door Denny Thomas en Marguerita Choy)
