Norfolk Metals Ltd. heeft een update gegeven van het eerste boorprogramma van de onderneming op het Roger River Project, gelegen in het noordwesten van Tasmanië. Tasmanië herbergt verschillende basis- en edelmetaalafzettingen van wereldklasse, zoals Rosebury (MMG) en Mount Lyell (New Century Zinc). Het Roger River Project bestaat uit 2 exploratielicenties (EL's) met een oppervlakte van 261 km2 en meer dan 30 kilometer van de zeer interessante Roger River-breukzone, waar verschillende goud- en kopervoorkomens voorkomen, alsook alteratie, silicificatie en diatree-breccia's die typisch zijn voor epithermale edelmetaalafzettingen.

Bij eerder onderzoek door Leached Cap Pty Ltd. in 2016 werden anomalische arseen en goud vastgesteld in geassocieerde splijtvlakken van het hoofdfoutensysteem. In juni van dit jaar voltooide Norfolk een gedetailleerd geofysisch onderzoek op basis van zwaartekracht en drone-magnetisme dat nieuwe doelen voor boorproeven opleverde. Het boren op het Roger River Project begon in september 2022.

Het eerste boorgat 22RRD-001 bevond zich in prospect A2 en was gericht op een samenvallende magnetische en zwaartekrachtanomalie die Norfolk tijdens het recente geofysische onderzoek aan de oppervlakte had vastgesteld. Het doel was conceptueel van aard en de boring was bedoeld om de bron van belangrijke geofysische eenheden binnen het projectgebied beter te kunnen bepalen. Bemoedigend is dat er inheemse koper is gevonden in afzonderlijke zones van 58,50 m tot 145,40 m diepte.

Native copper komt voor als disseminaties (1%-3%) in het gastgesteente (basalt) en als disseminaties in latere kwarts-karbonaataders die het gastgesteente bedekken. Bij het contact tussen basalt en sediment (147,5 m diep) lijkt er sprake te zijn van sterke alteratie met magnetietkalium en hematietassemblage rond kwarts-karbonaataders die inheems koper bevatten. De tussenliggende basalt/sedimenteenheden vertonen dichte kalium-epidoot-silica-aders met verspreid pyriet.

Een aantal van de stenen in de sedimenten vertoont afplatting en suggereert dat compressie/breuken mogelijk dilatatiezones creëren. Dergelijke dilatatiezones bevorderen vervorming met fractale openingen, waardoor gemineraliseerde vloeistoffen zich kunnen ophopen. Binnen de sedimentaire eenheden (209,60 m tot 318,0 m EOH) werden verschillende sterk gelamineerde massieve pyrietaders waargenomen.

De aders zijn tot 4 mm dik.