De ambtenaren van de Amerikaanse Federal Reserve, die een duidelijk strijdplan tegen de hoge inflatie leken te hebben uitgestippeld, moeten nu het hoofd bieden aan nieuwe tekenen dat het coronavirus de economie opnieuw vertraagt, en aan markten die samenzweren om de financiële voorwaarden sneller te verstrengen dan de beleidsmakers van de Fed misschien hadden gehoopt.

De combinatie van economische gegevens die in één richting trekken en beleggers die in een andere richting trekken, zou de bijeenkomst van de Fed volgende week onverwacht ingewikkeld kunnen maken, omdat de beleidsmakers een evenwicht proberen te vinden tussen de aanhoudende onzekerheid over de gezondheidscrisis en de markten die zich snel aanpassen aan de prognoses dat de Fed misschien nog agressiever tegen de inflatie zal moeten optreden.

De centrale bank is er duidelijk over geweest dat de rente dit jaar zal stijgen - op haar bijeenkomst in december verwachtte elke ambtenaar ten minste één renteverhoging en de helft verwachtte er drie - en dat zij ook haar $9 biljoen aan activa zou verminderen als een tweede middel om het monetaire beleid aan te scherpen. De bijeenkomst van volgende week werd gezien als een gelegenheid om te beginnen met het verfijnen van de boodschap van een waarschijnlijke eerste renteverhoging in maart met een vermindering van de balans later in het jaar.

Maar de inzet is hoger geworden.

Uit gegevens van loonlijstprovider UKG bleek dat de ploegenarbeid in de week eindigend op 16 jan. met 5% is gedaald ten opzichte van de week ervoor, een teken dat coronavirusinfecties in januari opnieuw een teleurstellend werkgelegenheidsrapport kunnen opleveren na een banengroei van slechts 199.000 https://www.reuters.com/article/usa-economy-idTRNIKBN2JH0AR in december.

De eerste werkloosheidsclaims stegen onverwacht tot 286.000 in de week die afgelopen zaterdag eindigde, het hoogste niveau sinds medio oktober.

Hoewel een deel daarvan te wijten is aan volatiele seizoenspatronen in de gegevens "heeft deze stijging veel meer te maken met de klap van Omicron," schreef Ian Shepherdson, hoofdeconoom bij Pantheon Macroeconomics. "Het zal niet lang meer duren...maar het pad van de claims op korte termijn is nu erg onvoorspelbaar."

Hij zei dat hij nu verwacht dat het banenrapport van januari een verlies van 300.000 loonbanen zal laten zien en "het zou ons verbazen als we in februari veel verbetering zouden zien," het laatste beetje banengegevens dat de Fed zal krijgen voor een waarschijnlijke beslissing in maart om de rente te verhogen.

De recente gegevens over de detailhandelsuitgaven https://www.reuters.com/article/usa-economy-idTRNIKBN2JO1G9 waren ook teleurstellend en andere real-time metingen van de economische activiteit zijn gedaald.

"Het herstel is nog wat afgezwakt", zei econoom Oren Klachkin van Oxford Economics. De index van het bedrijf voor het herstel had in oktober de 100 bereikt, alvorens de laatste weken af te nemen.

De functionarissen van de Fed hopen dat de rem van de pandemie op de economie spoedig zal afnemen, en het dagelijkse tempo van de besmettingen https://tmsnrt.rs/3FPZXio lijkt inderdaad af te nemen.

Maar er zijn nog andere risico's voor het herstel, waaronder een daling van de uitgaven van de federale overheid, die tijdens de pandemie het besteedbare inkomen van de gezinnen hebben helpen ondersteunen.

De Fed beschouwt de tekenen van een trage groei "als tijdelijk, volledig te wijten aan storingen in verband met Omicron," schreef Joseph Lavorgna, hoofdeconoom bij Natixis. "Dat zou een vergissing zijn. Er komt dit jaar een historische verstrakking van de begrotingsvoorwaarden...Het opdrijven van de rentetarieven in een periode van groeivertraging verhoogt het risico" dat het beleid van de Fed de groei nog verder vertraagt en misschien een recessie teweegbrengt.

MARKTEN ABUZZ

Op de tweedaagse bijeenkomst van volgende week dinsdag en woensdag is het zaak de economische risico's van het virus te erkennen zonder afbreuk te doen aan de verbintenis om de inflatie te bestrijden, of, omgekeerd, zo bezorgd over de prijzen te lijken dat de beleggers verwachten dat er een nog strenger beleid komt.

Tot dusver hebben de beleggers de consensus van de Fed over renteverhogingen overgenomen en zijn ermee aan de haal gegaan. De markten voor rentefutures geven aan dat de kans groot is dat de rente dit jaar met wel vijf verhogingen van telkens een kwart procentpunt zal worden verhoogd, en de reële kosten van leningen voor consumenten die een huis willen kopen, bedrijven die kapitaal willen aantrekken en zelfs de Amerikaanse regering zijn als gevolg daarvan omhoog geschoten. De Amerikaanse aandelen zijn sinds het begin van het jaar sterk gedaald, omdat beleggers vrezen dat de hogere rente de technologie- en groeiaandelen zal treffen. Op de markten gonst het van de geruchten dat de centrale bank geschiedenis zou kunnen schrijven met haar eerste renteverhoging met een half procentpunt in meer dan 20 jaar en er wordt druk gespeculeerd dat zij haar balans sneller dan verwacht zal beginnen af te bouwen en de kredietvoorwaarden nog verder zal aanscherpen.

Zelfs de Fed-functionarissen die het meest bezorgd zijn over de inflatie weten dat er grenzen zijn aan hoe snel de centrale bank kan gaan zonder een reactie op de financiële markten te riskeren die de bestedingen en de personeelswerving meer dan gewenst zou kunnen afremmen.

Gevraagd naar de mogelijkheid dat de Fed in maart de rente met een half procentpunt zou verhogen als een soort schokbehandeling tegen de inflatie, zei Fed-gouverneur Chris Waller dat daar geen animo voor was.

"Wij hebben de markten niet voorbereid op iets dat zo dramatisch is," zei Waller vorige week tegen Bloomberg TV.

Maar de Fed bevindt zich in een situatie waarmee zij lange tijd niet te maken heeft gehad - als zij die al ooit heeft gehad - omdat zij de inflatie probeert te verlagen in een klimaat waarin de mondiale bevoorradingsketens een langdurige aanpassing kunnen ondergaan, waardoor hogere prijzen worden aangevoerd via een kanaal dat buiten de invloedssfeer van de Fed ligt.

De huidige generatie beleidsmakers maakt zich al tien jaar of langer vooral zorgen over een te lage inflatie, en heeft vrijwel geen ervaring met het terugdringen daarvan.