De Canadese dollar verstevigde donderdag ten opzichte van zijn Amerikaanse tegenhanger en herstelde van een eerder achtdaags dieptepunt, nadat tekenen van een zachte landing voor de Amerikaanse economie het beleggerssentiment versterkten.

De loonie handelde 0,2% hoger op 1,35 aan de greenback, of 74,07 Amerikaanse dollarcent. Het was de enige valuta van de Groep van Tien die steeg ten opzichte van de Amerikaanse dollar.

"De markten bevinden zich in een risk-on omgeving ... dat helpt altijd de grondstoffenvaluta's," zei Darren Richardson, chief operating officer bij Richardson International Currency Exchange Inc.

De S&P 500, de referentieaandelenindex van de V.S., bleef in de buurt van de recordhoogte die een dag eerder werd bereikt nadat uit gegevens bleek dat de Amerikaanse economie in het vierde kwartaal sneller groeide dan verwacht en dat de inflatiedruk verder afnam.

Canada stuurt ongeveer 75% van zijn export, inclusief olie, naar de Verenigde Staten.

Amerikaanse ruwe olie futures stegen met 2,4% tot $76,86 per vat, gesteund door de Amerikaanse cijfers en nadat een nieuwe aanval door Houthi-troepen op schepen voor de kust van Jemen het gevaar onderstreepte voor de handel in een belangrijke wereldwijde doorvoerroute.

Toch raakte de Canadese munteenheid op 1.3534 haar zwakste intradayniveau sinds 17 januari. De munt stond woensdag onder druk door de bezorgdheid dat een neergang in de binnenlandse economie zich zou kunnen verdiepen, toen de Bank of Canada haar belangrijkste rentetarief op een 22-jarig hoogtepunt van 5% liet staan en zei dat het nog te vroeg was om te praten over het verlagen van de tarieven.

Uit een voorlopige raming op donderdag bleek dat de verkoop in de verwerkende industrie in december met 0,6% was gedaald ten opzichte van november.

De rente op Canadese staatsobligaties daalde over de hele curve en volgde daarmee de bewegingen in Amerikaanse Treasuries.

De 2-jaars noteerde 3,5 basispunten lager op 4,002%, terwijl het verschil met de Amerikaanse equivalent met 3,8 basispunten verkleinde tot ongeveer 30 basispunten in het voordeel van de Amerikaanse obligatie. (Verslaggeving door Fergal Smith Bewerking door Alistair Bell)