Het wetsvoorstel, waarover dinsdag laat werd gestemd en dat nog door de Senaat moet worden goedgekeurd, staat het gebruik toe van natuurbeschermingsfondsen die aan Brazilië zijn gedoneerd om het snelwegproject te financieren, zoals het Amazonefonds van $1,3 miljard dat door de VS en Europese bondgenoten wordt gesteund.
De snelweg werd in de jaren 1970 aangelegd door een militaire regering die het Amazonegebied wilde bevolken, maar werd al snel verlaten. Aan het eind van de jaren 1980 was het grootste deel van de snelweg, die zo'n 900 kilometer van Porto Velho in de deelstaat Rondonia naar Manaus in de deelstaat Amazonas loopt, uiteengevallen in een modderige zandweg.
Een groot deel van de route is nu onbegaanbaar tijdens het regenseizoen. Voertuigen die het tijdens de droge maanden proberen, kruipen over het kapotte wegdek en ontwijken enorme kuilen en oerwoudafval.
Amazone-onderzoekers zeggen dat de herbestrate weg een explosie van ontbossing zou veroorzaken in de staat Amazonas, waar het grootste deel van het best bewaarde regenwoud van Brazilië ligt door een gebrek aan wegen.
Elk groot snelwegproject in het Amazonegebied heeft een golf van landroof en illegale ontbossing veroorzaakt. Onderzoekers zeggen dat BR-319 een nieuwe grens zou openen voor houtkap die het regenwoud voorbij het punt zou kunnen duwen waar geen terugkeer meer mogelijk is.
Voorstanders van het project noemen het noodzakelijk om het isolement van de twee verbonden staten, Amazonas en Rondonia, te verminderen. Omdat de BR-319 een groot deel van het jaar buiten gebruik is, is Manaus vaak alleen bereikbaar via de rivier en per vliegtuig vanuit de rest van Brazilië.
Het wetsvoorstel noemt de snelweg "kritieke infrastructuur die onmisbaar is voor de nationale veiligheid en waarvan de berijdbaarheid gegarandeerd moet worden". Het wetsvoorstel zou het gebruik toestaan van donaties die Brazilië ontvangt voor het behoud van het Amazonegebied voor het "herstel, de verharding en het vergroten van de capaciteit van de snelweg".
