De uitkomst van de "shunto", wat letterlijk "lente-arbeidsoffensief" betekent, wordt gezien als de sleutel voor Japan om een positieve cyclus van economisch herstel te bereiken, gedreven door een beter gezinsinkomen en consumptie die opwegen tegen de stijgende kosten van levensonderhoud.
Het bereiken van een positieve en zichzelf in stand houdende groei zou beleidsmakers kunnen helpen een definitief einde te maken aan de deflatie en de Bank of Japan (BOJ) dichter bij verdere renteverhogingen kunnen brengen als onderdeel van haar inspanningen om het monetaire beleid te normaliseren.
Medio maart kondigden grote bedrijven voor het eerst aan dat de loonsverhogingen waren opgelopen tot 5,28% - de grootste in 33 jaar. De BOJ nam toen de baanbrekende beslissing om een einde te maken aan de negatieve rente en het beleid om de rentecurve te beheersen.
Nu de loonstijgingen van de grote bedrijven een uitgemaakte zaak zijn geworden, is de aandacht verschoven naar de vraag of de loonstijgingen zich ook zullen verspreiden naar kleine bedrijven die moeite hebben om de kosten door te berekenen om hun winstmarges te verhogen.
Hoewel het uurloon van parttimers snel stijgt omdat Japanse bedrijven jonge en capabele werknemers moeten aantrekken om het hoofd te bieden aan een chronisch tekort aan arbeidskrachten, blijven de inkomensverschillen groot.
Als onderdeel van de inspanningen om de kloof aan te pakken, heeft de regering van premier Fumio Kishida gezworen om het minimumuurloon tegen het midden van de jaren 2030 te verhogen van gemiddeld ongeveer 1.000 yen nu tot 1.500 yen ($9,27). ($1 = 161,8300 yen) (Verslaggeving door Tetsushi Kajimoto Bewerking door Chang-Ran Kim)
