Sinds Alan Greenspan in 1987 aan zijn 19-jarige ambtstermijn als Fed-chef begon en de centrale bank in de jaren '90 overschakelde op een 2% inflatiegericht beleidskader, heeft de bank nog nooit een renteverhogingscyclus voor slechts één vergadering gepauzeerd.
De Fed heeft de rente om de beurt verhoogd, meest recentelijk in 2017 en 2018, en heeft in 2017 ook de rente zes maanden opgeschort. Maar een pauze van één of zelfs twee vergaderingen net nu het einde van de cyclus in zicht komt, zou uniek zijn.
De vraag is, waarom die moeite doen?
Dat is vooral relevant als u bedenkt dat de Amerikaanse werkloosheid bijna 50 jaar laag is en dat de inflatie nog steeds ver boven het streefcijfer ligt en daar waarschijnlijk pas in 2025 weer zal terugkeren, volgens de mediane prognose van Fed-beleidsmakers zelf.
En als u op uw hoede bent voor het "lange en variabele" tijdsverloop van 500 basispunten renteverhogingen in iets meer dan een jaar - de meest agressieve verkrappingscampagne in vier decennia - en het einde van de cyclus in zicht is, waarom zou u dan een vergadering overslaan?
Een eenmalige pauze zou wereldwijd echter niet uniek zijn.
De Reserve Bank of Australia lijkt een vergadering te hebben overgeslagen, maar misschien meer per ongeluk dan met opzet. De renteverhogingen van vorige maand en deze week waren grote verrassingen voor de financiële markten.
Om de beleidsmakers overal een flinke slag toe te brengen: het post-pandemische economische en inflatielandschap lijkt in niets op wat we eerder hebben gezien. De bruikbaarheid van oude prognosemodellen is op zijn best fragmentarisch, dus het is logisch dat de beleidsreacties en hun effectiviteit ook uniek zijn.
Het aankondigen van een pauze van één of zelfs twee bijeenkomsten om de rente te verhogen is waarschijnlijk een communicatietactiek die bedoeld is om beleidsmakers meer tijd te geven om te beoordelen wat ze hierna moeten doen - maar ook om de markten ervan te weerhouden om te wedden dat de cyclus voorbij is.
Maar het is riskant.
John Silvia, oprichter van Dynamic Economic Strategy, is het ermee eens dat het een goede tactiek kan zijn om beleid te maken, maar dat het economisch gezien weinig zin heeft - de economie bevindt zich niet in een recessie en de inflatie is nog steeds veel te hoog.
"Dus waarom slaat u deze vergadering over? Slaat u dan juli en september over? Je moet je afvragen waarom je dit doet, dan wordt het een geloofwaardigheidskwestie - je zegt dat je inflatiedoel 2% is, maar je streeft geen 2% na," zei Silvia.
VINGER IN DE WIND
Gezien het vergaderschema van het beleidsbepalende Federal Open Market Committee, zullen Fed-voorzitter Jerome Powell en zijn collega's na de beslissing van 26 juli nog bijna twee volle maanden aan binnenkomende gegevens moeten beoordelen voor hun volgende beslissing op 20 september.
Dat is een aanzienlijke hoeveelheid tijd. Door in juli de mogelijkheid open te laten voor nog een verhoging met 25 basispunten twee maanden later, kan worden voorkomen dat de financiële voorwaarden te veel versoepelen.
De Fed wil dat het beleid restrictief is en dat de financiële markten dienovereenkomstig bewegen.
Het idee van een pauze en daarna weer verkrapping werd voor het eerst geopperd door Dallas Fed-voorzitter Lorie Logan in januari, maar werd twee weken later verworpen door Powell nadat de Fed haar doelbereik voor de federale fondsen met 25 basispunten had verhoogd naar 4,50%-4,75%.
Philadelphia Fed President Patrick Harker en Fed Governors Christopher Waller en Philip Jefferson hebben in de afgelopen weken 'overslaan' en 'overslaan' in de lexicons van Fed-watchers geïntroduceerd. Tot dan toe werd algemeen aangenomen dat een pauze de basis legde voor renteverlagingen, niet voor een hervatting van renteverhogingen.
De kortste onderbreking van de Fed in het moderne tijdperk was zes maanden in de tweede helft van 2017. Toen lag de inflatie op jaarbasis, gemeten door de consumentenprijsindex (CPI) en de prijsindex voor persoonlijke consumptieve bestedingen (PCE), echter meestal onder de 2% en lag de werkloosheid tussen 5,0% en 5,2%.
De Fed zal hopen dat ze de markten ervan kan overtuigen dat een "skip" geen pivot is, en sommigen zullen het zien als de logische volgende stap in een geleidelijke vertraging van de verkrapping van het beleid - de omvang van de renteverhogingen sinds november is van 75 bps naar 50 bps naar 25 bps gegaan.
Een vergadering 'overslaan' zou zeldzaam zijn, maar in de post-pandemische wereld van extreem lage zichtbaarheid misschien wel gepast.
"Voorspellen is altijd vinger in de wind houden, maar het goede is dat ze (beleidsmakers) het nu weten," zei Lou Crandall, hoofdeconoom bij Wrightson ICAP. "De Fed heeft op verschillende momenten twijfels geuit over het vastzetten van zichzelf in metronomische patronen, en in deze cyclus hebben ze er zeker geen gehad."
(De hier geuite meningen zijn die van de auteur, een columnist voor Reuters).
