Zo zag de consensus voor 2023 er in januari niet uit, toen China klaarstond om als een opgerolde veer uit zijn COVID-blokkade te breken en de Verenigde Staten zouden bezwijken onder de meest intense renteverhogingscyclus van de Fed in 40 jaar en in een recessie terecht zouden komen.
Maar China heeft moeite om van de grond te komen en het verhaal rond de Amerikaanse economie verschuift opmerkelijk genoeg van een "zachte landing" naar een "geen landing"-scenario.
Het contrast in het wel en wee van de twee economische grootmachten van de wereld is buitengewoon en herinnert ons er misschien wel het sterkst aan dat de vooroordelen, vuistregels en modellen van beleggers volledig overhoop zijn gehaald door de pandemie.
De Chinese economie groeide in het tweede kwartaal met slechts 0,8% ten opzichte van de drie maanden daarvoor, tegen 2,2% in het eerste kwartaal, dat werd opgeblazen door basiseffecten toen de activiteit weer op gang kwam nadat de blokkadebeperkingen in december waren opgeheven.
De Amerikaanse economie is in het tweede kwartaal met 1,2% gegroeid, na een groei van 1,6% in de eerste drie maanden van het jaar. Nauwelijks gangbusters, maar meer dan vergelijkbaar met een concurrent die vooruit had moeten gaan.
Er is weinig dat erop wijst dat de economische dynamiek snel zal omslaan, terwijl de spanningen tussen de twee machten over technologie en cyberveiligheid, spionage en handel verhit blijven.
Volgens de GDPNow real-time groeitracker van de Atlanta Fed zal de Amerikaanse economie in het derde kwartaal met 5,8% op jaarbasis groeien, wat meer dan het dubbele is van de groei op jaarbasis in het eerste en tweede kwartaal.
Ondertussen blijven de groeivooruitzichten van China somberder worden. Economen bij Barclays hebben zojuist hun bbp-groeiprognoses voor het derde en vierde kwartaal verlaagd van 4,9% op kwartaalbasis naar 2,8%, en hun prognose voor 2023 verlaagd van 4,9% naar 4,5%.
Dat is ruim onder de doelstelling van de Chinese overheid voor het hele jaar van ongeveer 5%, een doel dat volgens steeds meer analisten niet gehaald zal worden.
De potentiële groei van China is de komende jaren ongeveer twee keer zo hoog als die van de Verenigde Staten, maar er is steeds meer twijfel over wanneer het Chinese BBP dat van de VS zal overtreffen.
Analisten bij Goldman Sachs denken nog steeds dat het in 2035 zal zijn, maar Desmond Lachman, een senior fellow bij het American Enterprise Institute, vertelde onlangs aan Reuters dat dit waarschijnlijk pas over minstens 20 jaar zal gebeuren.
VERHAAL VAN TWEE LANDINGEN
Ilaria Mazzocco, senior fellow bij de Trustee Chair in Chinese Business and Economics aan het Center for Strategic and International Studies, zegt dat China veerkrachtig is en dat de geruchten over een economische ineenstorting vergezocht zijn.
Maar het tijdperk van dubbelcijferige en zelfs hoge enkelcijferige groei is voorbij en de zorgen over de zwakke punten van China zijn gegrond gebleken.
"Er werd de afgelopen tien jaar veel gesproken over de opkomst van China en de neergang van Amerika. Wat we nu zien is een omkering van dat discours", zei ze.
"We zullen misschien vergelijkbare groeicijfers zien tussen de VS en China, wat een punt van zorg is voor China omdat het per hoofd van de bevolking veel armer is," voegde ze eraan toe.
China's BBP per hoofd van de bevolking bedroeg vorig jaar 12.720 dollar volgens de Wereldbank, zes keer minder dan het Amerikaanse equivalent van bijna 76.000 dollar.
Het gevaar bestaat dat het huidige verhaal - Amerikaans optimisme en Chinees pessimisme - wordt overdreven. De historische hoogte- en dieptepunten van respectievelijk Amerikaanse en Chinese economische verrassingen zullen waarschijnlijk terugkeren naar het gemiddelde als analisten hun verwachtingen bijstellen.
De "lange en variabele vertragingen" van 525 basispunten van Fed-verstrakking moeten de Amerikaanse economie nog volledig raken, en de hoogste obligatierente sinds rond de tijd van de Grote Financiële Crisis zou Wall Street en Main Street later dit jaar kunnen verstikken.
De autoriteiten in Peking zouden de markten ook kunnen verrassen en de economie nieuw leven kunnen inblazen met grote monetaire en fiscale stimuleringsmaatregelen. Ze hebben het al eerder gedaan.
Maar er zijn goede redenen waarom beleggers dit jaar enorme bedragen uit de Chinese markten hebben gehaald, waarom het verschil tussen de 10-jaarsrente op Amerikaanse en Chinese obligaties het grootst is sinds 2007, en waarom de yuan ook bijna het zwakste niveau sinds 2007 heeft bereikt.
Deflatie, een recordwerkloosheid onder jongeren, een imploderende vastgoedsector, historisch lage kredietverlening door banken en een kelderende handel met de rest van de wereld zijn problemen die waarschijnlijk niet snel zullen worden opgelost.
"Met deze reeks teleurstellende cijfers zullen de markten zich waarschijnlijk zorgen blijven maken over de vooruitzichten van een harde landing van China," schreven Dirk Willer en zijn collega's van Citi voor de opkomende markten deze week.
(De hier geuite meningen zijn die van de auteur, een columnist voor Reuters).
