Fayulu, 67, een voormalig oliefunctionaris en leider van de partij Engagement voor Burgerschap en Ontwikkeling, werd in 2018 tweede na president Felix Tshisekedi. Maar Fayulu beweert dat hij met meer dan 62% van de stemmen heeft gewonnen en heeft de resultaten aangevochten voor de rechtbank.

Het vermeende onrecht heeft Fayulu's campagne voor de presidentsverkiezingen van 20 december in de Democratische Republiek Congo aangewakkerd, die volgen op wat hij beschrijft als vijf jaar corruptie, incompetentie en onveiligheid onder Tshisekedi.

Hij belooft een einde te maken aan de corruptie, die welig tiert in het Centraal-Afrikaanse land met ongeveer 95 miljoen inwoners, een sterker, goed betaald leger op te richten om opstandelingen te bestrijden die in het oosten een humanitaire crisis hebben veroorzaakt, en basisvoorzieningen zoals water, elektriciteit en gezondheidszorg te verbeteren.

"Is er één Congolees die me kan vertellen dat hij beter leeft dan in 2018?" vertelde Fayulu vorige maand in een interview aan Reuters. "Meneer Tshisekedi heeft absoluut niets gedaan."

Fayulu is een van de weinige koplopers die probeert Tshisekedi af te zetten. Het is nog niet duidelijk of hij dezelfde steun heeft als in 2018, toen hij werd genomineerd als overkoepelende oppositiekandidaat voordat Tshisekedi zich afscheurde om een alliantie te vormen met voormalig president Joseph Kabila.

Toen klonk Fayulu's boodschap van anticorruptie en stabiliteit na decennia van onrust aan bij de duizenden mensen die zijn bijeenkomsten bijwoonden.

Maar tot nu toe is de oppositie er deze keer niet in geslaagd om het eens te worden over een gezamenlijke kandidaat, en velen geven de voorkeur aan voormalig mijnmagnaat en presidentskandidaat Moise Katumbi.

"Ik denk niet dat Fayulu alleen kan winnen. Hij is internationaal bekend, maar als we hem met Katumbi vergelijken, is dat niet hetzelfde," zegt Zaynab Hoosen, politiek econoom bij Oxford Economics Africa.

Fayulu werd geboren in Kinshasa en volgde een postdoctorale opleiding in Frankrijk en de Verenigde Staten voordat hij in 1984 bij het oliebedrijf Mobil in Congo ging werken, aldus zijn officiële campagnebiografie.

Hij werkte voor het bedrijf in de VS, Frankrijk en Afrika voordat hij in 2003 vertrok, toen het bedrijf fuseerde tot de oliegigant Exxon Mobil.

Hij is al sinds de jaren 90 actief in de politiek, werd in 2006 verkozen tot afgevaardigde voor Kinshasa en richtte in 2009 zijn eigen partij op. Als vooraanstaande oppositiekandidaat is hij vaak in gevaar geweest: hij was erbij toen de politie in de aanloop naar de verkiezingen van 2018 met scherp op zijn aanhangers schoot.

Deze ervaring maakt hem volgens hem tot een ideale president.

"Je moet het land toevertrouwen aan iemand die geen dief is, iemand die niet corrupt is, iemand die bewezen vaardigheden heeft en een patriot is," vertelde hij aan Reuters.