Turaco Gold Limited heeft resultaten aangekondigd van grondboringen bij de goudvondst Satama binnen de oostelijke vergunning van het Eburnea goudproject in centraal Ivoorkust. De resultaten bevestigen een 3 km lange goud in saprolietentrend die subparallel loopt aan de hoofdtrend waar goudmineralen zijn vastgesteld over een afstand van 2 km tot 150 m diepte. Deze boorresultaten tonen een aanzienlijke schaal aan en bevestigen dat Satama een zeer groot goudsysteem is.

Het grondboorprogramma heeft met succes een tweede gemineraliseerde rotsstructuur afgebakend, met 3 km strekking en resultaten tot 13,59g/t goud in saproliet. De resultaten zullen worden gevolgd door gerichte AC-boringen om de breedte, strekking en continuïteit van de goudmineralen te bevestigen. De bevestiging van de tweede gemineraliseerde structuur bij Satama volgt op recente resultaten van verdere RC-boringen op de westelijke structuur, waaronder 26 m @ 4,82g/t goud van 35 m, de hoogste grammetersectie tot nu toe, wat bevestigt dat er bij Satama hogerwaardige kelders bestaan.

Het Eburnea-project omvat twee vergunningen met een oppervlakte van 690 km2 in centraal Ivoorkust. De Bouake North-vergunning bevindt zich in de Oume-Fetekro-gordel, waar ongeveer 35 km ten noorden het 2,5 Moz Fetekro-goudproject ligt en 200 km ten zuiden de 2,5 Moz Bonikro- en 1,0 Moz Agbaou-goudmijnen. De Satama-vergunning heeft betrekking op een belangrijke noordoostelijke afschuiving van de Ouango-Fitini afschuiving, die de rand vormt van het Birimian Comoé-bekken.

Het zwaartepunt van de boringen in Satama lag tot nu toe op de 'oostelijke structuur', waar Turaco met succes twee kilometer van de mineraaladers heeft geboord vanaf de oppervlakte tot ongeveer 150 meter diepte. Na de ontdekking van de gemineraliseerde 'oostelijke structuur' heeft Turaco in de tweede helft van 2022 een gradiënt array en dipool-dipool IP-onderzoek uitgevoerd over een gebied van ongeveer 4,5 km bij 2,5 km. Het IP-onderzoek wees op de aanwezigheid van aanzienlijke schuifstructuren met samenvallende weerstands- en oplaadbare anomalieën die zich over een lengte van meer dan 4 km uitstrekken ten westen van het boorgebied bij Satama. Deze schuifstructuren waren nog niet getest door eerdere proefboringen en een groot deel ervan was alleen bemonsterd met geochemische bodemonderzoeken.