Zogenaamde nearshoring heeft sinds oktober vorig jaar meer dan 9 miljard dollar naar Mexico gesleept door fabrikanten als Unilever, Barbie-fabrikant Mattel en Tesla, gelokt door de nabijheid van de gigantische Amerikaanse markt, goedkope arbeidskrachten en geopolitieke stabiliteit.

Toch hebben Bermudez en veel van zijn 400 medewerkers een serieus kostenprobleem: energie.

De industrieparken staan onder druk om miljoenen dollars te spenderen aan de aanleg van federale elektriciteitstransmissielijnen en onderstations, te midden van onderinvesteringen door de overheid, een groeiende vraag naar energie en een verouderende infrastructuur die op haar capaciteit zit.

Hoewel deze parken al lang bijdragen aan de infrastructuur van de staat, worden de lijnen en specificaties die nu nodig zijn veel langer en duurder in het noorden van Mexico, volgens bijna een dozijn bronnen.

"De federale fondsen kunnen de groei die we zien niet bijhouden... dus de ontwikkelaars of bedrijven moeten de kosten op zich nemen," zei Eduardo Martinez, een ambtenaar van de staat Nuevo Leon, wijzend op de bezuinigingen en de onvoorspelbare hausse van nearshoring.

Sergio Arguelles, voorzitter van de Mexicaanse Vereniging van Particuliere Industrieparken (AMPIP), zei dat de investeringen van parken in staatsenergie vandaag de dag ongekend zijn. De groep moet de exacte bedragen nog berekenen, maar zei dat ze "zeer aanzienlijk" zijn.

De aantrekkingskracht van nieuwe klanten voor de parken is groot, maar het is nog steeds een bittere pil: door de regelgeving die privébezit beperkt, schenken parkeigenaren de infrastructuur in wezen aan de staat.

"Het is de grootste uitdaging... We denken na over hoe we tot een overeenkomst met de overheid kunnen komen om dit in het belang van het land te beheren," zegt Aaron Gallo, de vastgoeddirecteur van American Industries, wiens meerdere Mexicaanse industrieparken buitenlandse klanten zoals de Deense fabrikant Lego bedienen.

American Industries bouwt momenteel een 12 miljoen dollar kostende lijn van 12 kilometer (7,5 mijl). Gallo zei dat dergelijke investeringen betekenen dat de energiekosten voor klanten de afgelopen jaren verdrievoudigd zijn, wat bemoeilijkt wordt door langdurige vergunningsprocessen.

"Het is erg bureaucratisch, het vertraagt ons," zei Gallo. "Maar er is geen andere optie."

De kwestie onderstreept de gaten in de poging van president Andres Manuel Lopez Obrador om de macht te concentreren in het staatsenergiebedrijf CFE, dat volgens critici niet geschikt is om Mexico's belangrijkste groeimogelijkheid te ondersteunen.

Hoewel hulp uit de particuliere sector op korte termijn kan helpen om de energiezekerheid van Mexico te versterken, is er veel meer nodig om de golf van nieuwe vraag op te vangen, aldus David Gantz, een fellow voor de handel tussen de VS en Mexico aan het Baker Institute.

"Mexico zou in een goede positie verkeren om te profiteren van nearshoring als het niet zo'n energieprobleem had," zei hij.

CFE heeft niet gereageerd op een verzoek om commentaar.

DE KRIMPENDE STAAT

Mexico's aanpak van zijn kreunende elektriciteitsnet staat in contrast met zijn snelgroeiende collega's, die de neiging hebben om ofwel particuliere energieaannemers te stimuleren, ofwel staatsbedrijven met diepe zakken te hebben.

Vorig jaar daalde de investering van CFE tot 35,3 miljard pesos ($2 miljard), of 0,15% van het BBP, een fractie van de geplande investering van 0,9% van het BBP van productierivalent China, volgens een analyse van Reuters.

Ondertussen bouwde CFE vorig jaar iets minder dan 150 km aan transmissielijnen, meer dan 10 keer minder per 100.000 vierkante km dan in Brazilië, waar Electrobras naar eigen zeggen 8.679 km aan het netwerk toevoegde.

"We hadden veel meer nodig," zei Arguelles van AMPIP, waarbij hij opmerkte dat het grootste deel van het budget van CFE naar stroomopwekking is gegaan in plaats van distributie- en transmissie-infrastructuur.

Lopez Obrador heeft er hard op aangedrongen om de controle van de staat over de energiesector te versterken, met als argument dat vorige regeringen de markt hebben gemanipuleerd ten gunste van particuliere bedrijven.

Maar omdat er miljarden zijn uitgetrokken voor het staatsoliebedrijf Pemex, dat zwaar in de schulden zit, zeggen industriewaarnemers dat Mexico niet genoeg geld heeft om upgrades van het elektriciteitsnetwerk te ondersteunen.

"De CFE had vroeger een heel andere visie en begroting," zei Bermudez, wiens familie al tientallen jaren in de "maquiladora" of verafgelegen industrie zit. "Vroeger was het veel gemakkelijker."

Volgens een recente AMPIP-enquête meldt 91% van de parken problemen met de energievoorziening, zoals verstopte lijnen en het moeten afwijzen van nieuwe klanten.

Ondertussen schat Ramses Pech, CEO van energieadviesbureau Group Caraiva, dat 80% van de infrastructuur die in industriegebieden wordt aangelegd, nu particulier wordt gefinancierd.

Toch is er enige hoop voor de nieuwe golf van 47 geplande industrieparken. Het ministerie van Energie zei dat het van plan is om volgend jaar ongeveer 3000 km aan transmissielijnen te bouwen, evenals nieuwe onderstations, vooral in het noorden.

DE REKENING BETALEN

Sommigen beweren dat het alleen maar goed is dat de privésector zijn eigen bijdrage betaalt, vooral gezien de relatief lage vennootschapsbelasting in Mexico en het gezonde rendement op investeringen van de parken.

Hans Joachim Kohlsdorf, een manager van een groothandel in elektriciteit in Mexico, stelt dat eigenaars van parken vaak niet strategisch nadenken bij het opzetten van afgelegen productiecentra, en begrijpt waarom de overheid terughoudend is om te betalen.

"Er moet beter gepland worden," zei hij. "We zitten in een Catch 22: (de parken) willen alles gratis, en de andere partij wil niet betalen."

Zonia Torres, commercieel directeur van een industriepark in de staat Guanajuato, dat voor federale infrastructuur heeft betaald, is het hiermee eens.

"De CFE wil niet wedden op de toekomstige (energie)vraag," zei ze, eraan toevoegend dat Mexico nog steeds "een opkomende markt" is met beperkte middelen.

Toch zeggen critici dat Mexico's streven naar controle over de energiedistributie door de staat en tegelijkertijd het verwaarlozen ervan, zelf-sabotage is.

"De netwerkprovider zou in staat moeten zijn om de infrastructuur te bouwen...Het overheidsbeleid houdt geen rekening met de realiteit en het niveau van de (buitenlandse) vraag", zegt Alfredo Nolasco, oprichtingspartner van nearshoring consultancy Spyral.

"Het gebrek aan een vooruitziende blik zal waarschijnlijk rampzalig zijn."