De Amerikaanse regering heeft 3,5 miljard dollar aan subsidies aangeboden aan bedrijven die het gas willen afvangen en permanent opslaan met behulp van een proces dat bekend staat als Direct Air Capture (DAC).

Hier leest u hoe deze geavanceerde technologie werkt en wat de mogelijkheden en beperkingen ervan zijn.

HOE WERKT HET?

DAC-technologie gebruikt chemische reacties om kooldioxide uit de lucht te halen, dat vervolgens kan worden opgeslagen in ondergrondse grotten of kan worden gebruikt in producten of toepassingen zoals het maken van beton of vliegtuigbrandstof.

De grootste werkende DAC-installatie ter wereld, de Orca-installatie van Climeworks in IJsland, kan 4.000 ton CO2 per jaar verwijderen, dat vervolgens diep onder de grond wordt opgeslagen.

Het Amerikaanse programma wil grootschalige installaties financieren die een miljoen ton per jaar kunnen verwijderen.

HOE ZIT HET MET BOMEN?

Natuurlijke methoden om koolstof te verwijderen, zoals het planten van bomen en bosbeheer, zullen naar verwachting een enorme rol spelen in de strijd tegen klimaatverandering. Dit is relatief goedkoop, minder dan $50 per ton, volgens het World Resources Institute, vergeleken met technologie zoals DAC, die momenteel in de hoge driedubbele cijfers per ton kost.

Veel wetenschappers geloven echter dat technische oplossingen nodig zullen zijn, deels vanwege de hoeveelheid land die in beslag zou moeten worden genomen als alle vereiste verwijderingen zouden worden gedaan door het gebruik van bomen.

ZIJN ER ANDERE SOORTEN KOOLSTOFVERWIJDERING?

Andere technieken zijn bio-energie met koolstofafvang en -opslag (BECCS). Bij deze methode wordt elektriciteit geproduceerd door biomassa zoals houtpellets te verbranden en de tijdens het proces gegenereerde emissies op te vangen en op te slaan.

Biochar is een vorm van houtskool die ontstaat wanneer organisch materiaal zoals bladeren, hout of stro bij hoge temperaturen zonder zuurstof wordt verhit, waardoor een koolstofrijke substantie overblijft die kan worden gebruikt als meststof, waardoor de koolstof in de bodem wordt opgeslagen.

Er worden ook technieken ontwikkeld om CO2 uit zeewater te verwijderen.

HOE ZIT HET MET CCS?

Koolstofafvang- en opslagtechnologie (CCS) wordt traditioneel toegepast bij industriële schoorstenen, zoals elektriciteitscentrales voor fossiele brandstoffen, waarbij de CO2 wordt uitgefilterd en opgeslagen voordat het de atmosfeer bereikt.

Tenzij de CCS-technologie meer CO2 afvangt dan het industriële proces ter plaatse uitstoot, wordt het gewoonlijk niet als verwijdering beschouwd.

Het belangrijkste verkoopargument van verwijderingen ten opzichte van CCS is dat het historische emissies uit de lucht kan halen en ze kan opslaan in de bodem, rotsen, bomen, oceanen en producten, waardoor het niet langer gaat om emissiereductie, maar om permanente verwijdering.

WAT VINDEN GROENE GROEPEN?

Hoewel de meeste milieuactivisten erkennen dat enige koolstofverwijdering nodig zal zijn om de wereldwijde klimaatdoelstellingen te halen, zijn zij bezorgd dat bedrijven de ontwikkeling van koolstofverwijdering als excuus zullen gebruiken om hun uitstoot niet meteen zoveel mogelijk te verminderen.

Veel groene groepen zetten ook vraagtekens bij het gebruik van biomassa voor elektriciteit en staan sceptisch tegenover technologische oplossingen zoals DAC.

Sommige groepen richten zich op de implicaties van DAC voor de milieurechtvaardigheid, omdat zij vrezen dat de technologie fossiele-brandstofbedrijven dekking geeft om de productie op peil te houden, vooral in minderheids- en lage-inkomensgebieden in de buurt van installaties met een grote uitstoot.