Deutsche ruilde voor miljarden euro's aan effecten tegen contant geld en staatsobligaties, aldus de bronnen aan Reuters, die meetellen voor haar liquiditeitsdekkingsratio (LCR). Dit is bedoeld om te bepalen in hoeverre een bank toegang heeft tot contant geld om uitstromen zoals het opnemen van deposito's te financieren.

Hoewel dit een legitieme bankpraktijk is, onderstreepte de maatregel de bezorgdheid van Deutsche over de bredere onrust. Een grote kasvoorraad zou beleggers en klanten hebben gerustgesteld nadat Credit Suisse en een aantal Amerikaanse banken te maken kregen met deposito-runs.

De transacties trokken de aandacht van de toezichthouders van de Europese Centrale Bank (ECB), die de grootste kredietverstrekker van Duitsland hierover ondervroegen tijdens routinebeurzen, aldus de bronnen.

Zelfs zonder de transacties zou Deutsche de voorgeschreven 100% LCR ver hebben overschreden en zijn eigen doelstelling hebben overschreden, aldus de bronnen, die eraan toevoegden dat zijn liquiditeit geen probleem is.

Het belangrijkste voor de ECB, zeiden ze, is om vast te stellen hoeveel liquiditeit een bank op dat moment heeft en wat ze van plan is in de komende maanden te hebben.

Het probleem is dat liquiditeit kan verdampen als kortetermijntransacties niet worden vernieuwd, waardoor het zicht op de langere termijn wordt vertroebeld.

"Deze zaken kunnen heel snel veranderen, maar als toezichthouder zou ik me zorgen maken als ze dit aan het eind van het kwartaal doen, gewoon om er mooier uit te zien, en ik zou het willen onderzoeken", aldus Thorsten Beck, directeur van de Florence School of Banking and Finance en medevoorzitter van het wetenschappelijk adviescomité van het Europees Comité voor systeemrisico's. Het gebruik van dergelijke transacties door Deutsche om zijn liquiditeitspositie op het hoogtepunt van de recente bankturbulentie te verbeteren is niet eerder gemeld en de gesprekken met de toezichthouder zijn vertrouwelijk.

De praktijk is niet ongebruikelijk bij grote banken, maar werd door de ECB in een stresstest van 2019 aangemerkt als een techniek om een bank sterker te doen lijken.

Dankzij de transacties van Deutsche kon de LCR in maart worden verhoogd, waardoor chief executive Christian Sewing bij de presentatie van het eerste kwartaalcijfer in april tegenover analisten de "veerkracht" en de "solide basis" van de bank prees.

Deutsche "streeft actief naar een conservatief liquiditeitsprofiel voor een aantal liquiditeitsmaatstaven", vertelde een woordvoerder aan Reuters. Het liquiditeitsniveau weerspiegelt een "voorzichtige sturing in een onzekere marktomgeving" en de stijging eind maart was "voornamelijk het gevolg van seizoensgebonden bewegingen", voegde hij eraan toe. Een woordvoerder van de ECB gaf geen commentaar.

'SOLIDE FOUNDATIONS' Maart was een spannende periode voor banken. Dagen nadat Zwitserland de redding van Credit Suisse bewerkstelligde, begonnen klanten van Deutsche deposito's op te nemen, zeiden de bestuurders later, terwijl de aandelen van de bank op één dag tot 15% daalden. Een punt van zorg in de markt was toen of de banken wel genoeg geld in kas hadden om aan de eisen van de depositohouders te voldoen. Banken in de eurozone moeten een LCR van ten minste 100% hebben, wat betekent dat ze genoeg liquide middelen moeten hebben om een maand aan uitstroom te dekken. Dankzij de transacties van Deutsche kon de LCR worden verhoogd tot 143% per 31 maart, zo bleek uit het in april gepubliceerde verslag.

Op 23 maart stond het cijfer op 137%, meldde het toen in een filing, in een ongebruikelijke zet die bedoeld was om de markten te kalmeren.

De sterke stijging kwam echter als een verrassing, nadat Deutsche in februari had gezegd dat het de LCR-ratio in de loop van het jaar lager zou sturen in de richting van zijn doelstelling van 130%.

Dergelijke kortetermijnfixaties, die tot grote LCR-bewegingen leiden, zullen bij toezichthouders en analisten waarschijnlijk nieuwe vragen oproepen over de betrouwbaarheid van de eisen die na de wereldwijde financiële crisis van 2008 zijn ingevoerd.

Credit Suisse zei minder dan een week voordat het door de Zwitserse autoriteiten niet-levensvatbaar werd verklaard en door UBS werd overgenomen, dat het een LCR van ongeveer 150% had, berekend op basis van een driemaands gemiddelde.

Een bron zei dat als er één ding is dat de ECB heeft geleerd van de snelle ondergang van Credit Suisse, dat de LCR een onbetrouwbare indicator is omdat deposito's van de ene op de andere dag kunnen verdwijnen. Uit de ECB-stresstest van 2019 over liquiditeit bleek dat een aantal banken gebruik maakte van "collateral swaps gericht op het verbeteren van de kwantiteit (of) kwaliteit van de LCR-buffer". Een zwak punt dat de ECB toen vond, was dat een aantal een "uitgesproken" liquiditeitsdaling na dag 30 meldde, die het gevolg kan zijn van "optimaliseringsstrategieën".

Zij zei ook dat de strategie een bron was geworden van "verwevenheid tussen banken", die door toezichthouders wordt gezien als een bron van systeemrisico voor de sector.

Hans-Peter Burghof, een professor in bankieren en financiën aan de Duitse Universiteit van Hohenheim, zei dat het debat over het nut van liquiditeitsmetingen al tientallen jaren aan de gang is.

"Vertrouwen kun je niet meten met cijfers", zei hij. "Als ik een toezichthouder was, zou ik het vreselijk vinden", voegde Burghof eraan toe over praktijken zoals banken die hun LCR's verhogen met behulp van swaps en andere transacties.