Alpha Tau Medical Ltd. kondigde de aanvaarding aan van twee preklinische studies in belangrijke peer-reviewed tijdschriften, die beide de significante potentiële synergieën aantonen tussen Alpha DaRT-therapie en standaard gebruikte vaste tumortherapieën. De eerste studie, gepubliceerd in het International Journal of Radiation Oncology, Biology, Physics (bekend als het Red Journal) onderzoekt het transcriptieprofiel dat wordt geactiveerd door Alpha DaRT, en het potentieel ervan om de responsiviteit op immuuncheckpointremming van de geprogrammeerde celdood proteïne 1 (PD-1) blokkade te verbeteren. Deze resultaten tonen potentiële synergieën aan met immuunstimulatie in muizen en ondersteunen de verdere verkenning van Alpha DaRT als een overtuigende lokale bestralingstherapie met het potentieel om antitumorimmuniteit te induceren.

In deze preklinische studie werden muizen met Squamous Cell Carcinoma (“SCC”) tumoren behandeld met Alpha DaRT in combinatie met een anti-PD1 therapie (“aPD-1”). Deze groep werd vergeleken met groepen muizen die werden behandeld met Alpha DaRT of aPD-1 als monotherapie, en met een controlegroep. De doeltreffendheid van de behandeling werd in de loop van de tijd geëvalueerd, en het immuunactiveringsniveau werd geanalyseerd door middel van immunofenotypering en immunohistochemische kleuring zestien dagen na inbrengen van de Alpha DaRT-bron.

De groep die werd behandeld met Alpha DaRT in combinatie met aPD-1 vertoonde een vertraagde tumorontwikkeling, een hogere T-effectorcelinfiltratie met verbeterd cytotoxisch potentieel, en minder systemische Myeloid-Derived Suppressor Cells (“MDSC”) dan beide monotherapieen alleen. Analyse van genexpressie en genensetverrijking van mRNA-niveaus zeven dagen na inbrenging van Alpha DaRT gaf aan dat Alpha DaRT indicatoren van celdood, interferonsignalering en myeloïde gerelateerde transcriptie verhoogde, terwijl indicatoren van DNA-herstel en celproliferatie werden verlaagd. Bovendien toonde immunofenotyperingsanalyse op dit tijdstip aan dat Alpha DaRT dendritische celactivatie induceerde en de distributie van MDSC-populaties beïnvloedde.

Al met al toonden deze bevindingen aan dat de Alpha DaRT tumorcelvernietiging kan bieden via aanvullende wegen naast het onmiddellijke lokale effect van het genereren van dubbelstrengs DNA-breuken in tumorcellen. De auteurs van deze studie concluderen dat Alpha DaRT een “hot” tumormicro-omgeving en veranderingen in immuunsuppressie kan bevorderen die leiden tot een versterking van de aPD-1-blokkade-geïnduceerde effector-T-celfunctie en een verbeterde werkzaamheid van de behandeling. De auteurs merken op dat deze studie een reden biedt om de combinatie van Alpha DaRT en aPD-1 klinisch te onderzoeken bij SCC-patiënten.

De tweede studie, aanvaard voor publicatie door Frontiers in Oncology in de rubriek Radiation Oncology, onderzoekt het gebruik van Alpha DaRT bij de behandeling van menselijke glioblastoma multiforme (“GBM”) xenograften, samen met Temozolomide (“TMZ”), een standaard chemotherapie, of Bevacizumab, een standaard antiangiogene therapie, die beide vaak worden gebruikt bij de behandeling van GBM. De resultaten toonden aan dat de combinatie van alfastraling met TMZ het cytotoxische effect van elk van de behandelingen alleen verdubbelde, en dat de overlevingsfractie van kankercellen behandeld met TMZ in combinatie met alfastraling lager was dan bij alfa- of röntgenbestraling als monotherapieën, of dan bij röntgenbestraling in combinatie met TMZ. Bovendien vertraagde de behandeling van GBM-dragende muizen met Alpha DaRT en TMZ de ontwikkeling van de tumor efficiënter dan de monotherapieën.

De studies bevestigden verder dat, in tegenstelling tot andere soorten bestraling, alfastraling de afscheiding van VEGF, een krachtige angiogene factor die tumorgroei bevordert, niet verhoogde. Wat betreft de combinatie van Alpha DaRT met anti-angiogene therapie, verbeterde de behandeling met Bevacizumab enkele dagen na de implantatie van Alpha DaRT de tumorcontrole, vergeleken met Bevacizumab of Alpha DaRT als monotherapieën. De combinatie bleek ook superieur wanneer Bevacizumab-toediening werd gestart vóór Alpha DaRT-implantatie bij grote tumoren in verhouding tot de grootte van de Alpha DaRT-bron.

Bevacizumab induceerde een afname van de endotheliale celmarker CD31-kleuring in combinatie met de Alpha DaRT-behandeling, en verhoogde de diffusieve verspreiding van Radium-224-dochteratomen in het tumorweefsel, terwijl de klaring ervan uit de tumor via het bloed afnam.