AB Science SA heeft de publicatie aangekondigd van de resultaten van haar positieve cruciale fase 3-studie (AB09004) met masitinib bij milde tot matige Alzheimer (AD) in het gerenommeerde internationale peer-reviewed tijdschrift Alzheimer's Research & Therapy. De resultaten toonden aan dat masitinib een significant behandeleffect kan genereren ten opzichte van placebo in het primaire eindpunt van ADAS-Cog, een instrument dat het effect op cognitie en geheugen meet. Meer bepaald toonde masitinib 4,5 mg/kg/dag (n= 182) een significant voordeel ten opzichte van placebo (n=176), met een verandering in ADAS-cog vanaf de uitgangswaarde van respectievelijk -1,46 (vertegenwoordigt een algemene verbetering van de cognitie) versus +0,69 (vertegenwoordigt een toegenomen cognitieve achteruitgang); een overeenkomstig ADAS-cog verschil tussen de groepen van -2,15 (97,5%CI [-3,48, -0,81]), p=0,0003.

Deze verandering wordt als klinisch betekenisvol beschouwd, vooral wanneer rekening wordt gehouden met de toediening ervan op een achtergrond van cholinesteraseremmers en memantine, waarbij een verandering van 2 punten consistent is met gepubliceerde aanbevelingen [5] en benchmark ADAS-Cog voordeel volgens gevestigde therapieën [6-8]. Er werd ook gezien dat masitinib een niet-significante trend opleverde naar een betere algemene functie in vergelijking met placebo, gemeten met de ADCS-ADL-score, een instrument dat zelfzorg en activiteiten van het dagelijks leven beoordeelt. Meer bepaald toonde masitinib 4,5 mg/kg/dag een verandering in ADCS-ADL vanaf de basislijn van +1,01 (wat een algemene functionele verbetering vertegenwoordigt) tegenover -0,81 voor placebo (wat een toegenomen functionele verslechtering vertegenwoordigt); een overeenkomstig ADCS-ADL verschil tussen de groepen van +1,82 (97,5%CI [(-0,15, 3,79]), p=0,038.

De veiligheid van masitinib als aanvulling op cholinesteraseremmer en/of memantine was aanvaardbaar en consistent met het bekende tolerantieprofiel. Het is opmerkelijk dat dit resultaat betrekking heeft op een relatief oudere populatie (gemiddelde leeftijd van ongeveer 73 jaar) met comorbiditeiten. Over de bevestigende fase 3 studie (AB21004) Het doel van studie AB21004 is het bevestigen van de resultaten van de eerste fase 2B/3 studie, AB09004.

Studie AB21004 heeft onlangs een Investigational New Drug (IND) goedkeuringsbrief ontvangen van de FDA, en soortgelijke goedkeuringen zijn ook ontvangen van verschillende Europese landen, waaronder het Franse geneesmiddelenagentschap (ANSM). Aan dit onderzoek zullen 600 patiënten deelnemen met een bevestigde klinische diagnose van milde en matige Alzheimer, wat overeenkomt met een Mini Mental State Examination (MMSE) score van 14 tot en met 25. Het primaire doel van de studie is het evalueren van het effect van masitinib 4,5 mg/kg/dag, toegediend als add-on therapie naast de standaardbehandeling (cholinesteraseremmers en/of memantine), op de absolute verandering ten opzichte van de uitgangssituatie in ADCS-ADL-score en in ADAS-Cog-11.

Over het werkingsmechanisme van masitinib bij de ziekte van Alzheimer Masitinib (AB1010) is een orale tyrosinekinaseremmer waarvan de neuroprotectieve werking bij neurodegeneratieve ziekten is aangetoond via remming van de activiteit van mestcellen en microglia/macrofagen, mogelijk door het neuroimmuunsysteem om te schakelen van een neurotoxische toestand naar een neuroprotectieve toestand via remodellering van de neuronale micro-omgeving. Mastcellen, macrofagen en microglia zijn typen aangeboren immuuncellen die aanwezig zijn in het centrale zenuwstelsel, en waarvoor steeds meer bewijs bestaat dat ze betrokken zijn bij de pathofysiologie van neurodegeneratieve ziekten zoals de ziekte van Alzheimer, progressieve vormen van multiple sclerose en amyotrofe laterale sclerose (ALS). De reden om masitinib te gebruiken bij patiënten met de ziekte van Alzheimer wordt ondersteund door preklinisch bewijs waaruit blijkt dat de farmacologische werking van masitinib in mestcellen de normale ruimtelijke leerprestaties in een muismodel van de ziekte van Alzheimer kan herstellen en het herstel van synaptische markers bevordert [9].

Ondanks tientallen jaren van uitgebreid onderzoek heeft de overgrote meerderheid van de menselijke proeven (waarbij voornamelijk amyloïd-gebaseerde geneesmiddelen werden getest) geen klinische werkzaamheid aangetoond. Dit onderstreept de behoefte aan innovatieve, niet-amyloïde gebaseerde benaderingen, waaronder therapieën die de neuro-immuunrespons bij de ziekte van Alzheimer moduleren, die betrokken is bij de pathofysiologie van de ziekte [10--14].