Dit geldt voor de prestaties van Chinese aandelen ten opzichte van Wall Street op bijna elk moment in de afgelopen 30 jaar, wat misschien verrassend is, gezien China's opmars naar de status van wereldwijde economische en financiële grootmacht in die tijd.
Nu de economische, handels- en geopolitieke relaties tussen de twee grootmachten op hun laagste punt in decennia staan, zijn beleggers zich meer dan ooit bewust van de risico's om hun geld voor de lange termijn in China te steken.
Weinig fondsbeheerders met een wereldwijd mandaat zullen echter geen Chinese activa in hun portefeuille hebben, zo groot en belangrijk is China. Dit is al jaren zo en zal waarschijnlijk niet veranderen.
Maar aanwezigheid is geen garantie voor prestaties.
Als dat waar was in de perioden van China's boomjaren met een jaarlijkse groei met dubbele cijfers, hoe zullen de relatieve rendementen dan uitpakken als de groei in de komende jaren en decennia steeds dichter naar het niveau van de VS convergeert?
In de meeste vergelijkingen op lange termijn met de Shanghai Composite die 30 jaar teruggaan, of met de blue chip CSI300 index sinds de lancering in december 2004, heeft de S&P 500 het beter gedaan dan Chinese aandelen, in nominale termen van prijs en totaalrendement.
Als u toevallig één dollar had belegd in de S&P 500 en één yuan in de CSI 300 op de dag van de lancering, bijna 19 jaar geleden, dan zou uw geaccumuleerde nominale rendement vandaag bijna identiek zijn, namelijk ongeveer 260%.
Het is een vergelijkbaar verhaal als we het totaalrendement in hun respectievelijke valuta's over dezelfde periode vergelijken, waarbij de gecumuleerde winst van de S&P 500 van 425% net iets meer is dan de stijging van 400% van de CSI 300.
Als beide echter in dollartermen worden berekend, hebben Chinese aandelen, volgens sommige maatstaven, een voordeel op de zeer lange termijn. Dat gezegd hebbende, heeft de MSCI U.S. index zojuist de MSCI China index van onshore A-aandelen ingehaald.
Als we in de achteruitkijkspiegels van 10 en 5 jaar kijken, is het totale rendement van Wall Street een stuk hoger dan dat van China, zowel gemeten in binnenlandse valuta als in dollartermen.
GOEDKOOP
Of u nu een China bull of bear bent, het is zeer waarschijnlijk dat de kloof tussen de Chinese en Amerikaanse economische groei in de komende 20 jaar kleiner zal zijn dan in de afgelopen 20 jaar.
De jaren van jaarlijkse groei met dubbele cijfers in China zijn voorbij - Goldman Sachs verwacht dat de groei zal vertragen tot 3% in 2034 en Morgan Stanley zegt dat een "schuld-deflatiescenario" de nominale BBP-groei zou kunnen vertragen tot slechts 1,7% in 2027, zelfs lager in dollartermen.
Veel waarnemers zeggen dat demografie, schuldafbouw en risicovermindering - on-shoring door Amerikaanse bedrijven, nieuwe toeleveringsketens en handelsspanningen - de Chinese groei op de lange termijn aanzienlijk zullen belemmeren.
"Ik ben uitgesproken bearish voor China, inclusief de Chinese activaprijzen," zegt Torsten Slok, hoofdeconoom en partner bij Apollo Global Management. "Het gouden tijdperk voor China is voorbij."
Voor het eerst in meer dan 20 jaar importeren de Verenigde Staten nu meer uit Mexico dan uit China, en voor het eerst sinds het begin van de officiële Chinese registraties in 1998 heeft China zijn allereerste tekort aan directe buitenlandse investeringen op kwartaalbasis geregistreerd.
Dit is de achtergrond van gesprekken op hoog niveau tussen de Amerikaanse minister van Financiën Janet Yellen en de Chinese vicepremier He Lifeng om te proberen de economische banden tussen de grootmachten te handhaven, ondanks de gespannen relatie over het algemeen.
Het is dan ook geen wonder dat Chinese aandelen zo goedkoop zijn. China bears zoals Slok zouden zeggen dat er een goede reden voor is, optimisten zouden zeggen dat het opwaartse potentieel enorm is.
Op basis van 12-maands koers-winstveelvouden zijn Amerikaanse aandelen twee keer zo duur als Chinese aandelen. De afgelopen 10 jaar waren Chinese aandelen aanzienlijk goedkoper dan Amerikaanse aandelen, en het grootste deel van het decennium daarvoor waren ze meestal ook goedkoper.
Maar de kloof is zelden zo groot geweest, en een groeiend aantal beleggers en vermogensbeheerders kijkt gunstiger naar hen.
Colin Graham, hoofd multi-assetstrategieën bij Robeco, is er één van. Hij denkt dat de ultragoedkope waarderingen een weerspiegeling zijn van te sombere vooruitzichten voor de Chinese economie - de op één na grootste ter wereld die nog steeds stevig groeit.
"Er zijn redenen om optimistisch te zijn. Fiscale stimuleringsmaatregelen zijn nu doelgerichter - het zijn geen 'big bang'-maatregelen, en ze zouden een sterkere basis moeten leggen voor de volgende cyclus," aldus Graham.
(De hier geuite meningen zijn die van de auteur, een columnist voor Reuters).
