In 2022 hervatte Rusland enkele olietransporten naar het door communisten bestuurde Caraïbische eiland nadat deze waren gestopt met de ineenstorting van de Sovjet-Unie.
Volgens scheepsgegevens verliet vorig jaar echter geen Russische olie het land naar Cuba, ook al meldden Russische media in juni dat er een overeenkomst was bereikt tussen de twee regeringen om jaarlijks 1,64 miljoen ton olie en derivaten te leveren.
Jorge Piñón, die de energie-infrastructuur en -voorziening van Cuba bestudeert aan de Universiteit van Texas in Austin, schatte de waarde van de lading op $46 miljoen. Piñón zei dat het nog te vroeg was om te zeggen of de aankomst van de olie betekende dat de reguliere zendingen hervat zouden worden.
Volgens Vicente de la O Levy, minister van Energie en Mijnbouw, heeft het door communisten bestuurde land jaarlijks 8 miljoen ton olie en equivalenten nodig, waarvan 3 miljoen ton lokaal geproduceerd wordt.
Venezuela is Cuba's belangrijkste olieleverancier, maar de laatste jaren zijn de verschepingen afgenomen. Vorig jaar exporteerde Mexico aanzienlijke hoeveelheden olie naar Cuba, maar dit jaar is dat niet gebeurd.
Cuba verkeert al sinds het begin van dit decennium in een crisis: het bruto binnenlands product is met 10% gedaald ten opzichte van 2019, wat heeft geleid tot een schaarste aan voedsel, medicijnen en andere basisgoederen.
Het brandstofverbruik lag in deze periode rond de 6,5 miljoen ton, volgens de regering, die heeft gezegd dat de brandstofimport dit jaar tot nu toe verder is gedaald, wat resulteert in langere black-outs en minder benzine.
Toenemende sociale spanningen hebben geleid tot meer onrust dan het eiland sinds de revolutie van 1959 heeft gekend en tot massale migratie, voornamelijk naar de VS.
De Cubaanse regering geeft voornamelijk Amerikaanse sancties de schuld van de crisis en Amerikaanse ondermijning van de onrust, beschuldigingen die Washington ontkent. (Verslag van Marc Frank)
