In het tijdelijke huis dat ze met haar vader Tom deelt, staat op een whiteboard hun lexicon voor de beproeving: Voedsel waar ze niet van houdt staat voor herinneringen die de negenjarige niet wil.

De Gazastrook is "de doos". Terroristen zijn "olijven". Een ontvoerd persoon is "kaas", een vermoord persoon "kwark". Bloed is "watermeloen".

"Soms voelt het niet goed voor mij om zulke woorden te zeggen," legde ze rustig uit in een interview met Israëls Kan TV.

Tom zei dat Emily in zijn kamer slaapt, uit voorzorg tegen de nachtmerries die ze heeft gehad, waarin ze droomt dat ze ontsnapt uit de flat in Gaza waar ze zeven weken werd vastgehouden en probeert om over de door gevechten getekende velden terug te rennen naar haar grensdorp.

Die gemeenschap, Kibboets Beeri, verloor een tiende van haar inwoners tijdens de moord- en ontvoeringsgolf van 7 oktober door Palestijnse schutters onder leiding van Hamas, die een bijna vier maanden durende oorlog ontketende.

Emily was van Tom gescheiden en kon niet weten dat haar vader ongedeerd was gebleven. Toen ze lijken in de kibboets zag terwijl ze Gaza werd binnengedragen, vroeg ze zich af of hij daar ook bij was of dat hij ook gevangen was genomen en elders werd vastgehouden, zonder contact met de buitenwereld.

Toen ze tijdens een wapenstilstand eind november herenigd werden, vertelde Tom aan Kan dat zijn gevoelens van zelftwijfel en schuld in een oogwenk "de kop werden ingedrukt" toen Emily hem opgelucht aanstaarde en zei: "Ik dacht dat je dood was. Ik dacht dat je ontvoerd was."

In het begin was ze bijna onhoorbaar, zei Tom, omdat ze door een met een mes zwaaiende mannelijke ontvoerder bedreigd was om te zwijgen.

Hoewel Emily nu een normalere stem heeft, volgt ze Tom door het hele huis en eist ze dat hij buiten de badkamer de wacht houdt als ze doucht, zei hij. Tijdens het interview in Kan liep ze binnenshuis rond op rolschaatsen en speelde ze met een hond.

"Emily is extreem snel genezen ... de veerkracht van kinderen," zei Tom. "Ze was meteen een beetje volwassener, dat is zeker. En dat heb ik van veel andere ouders gehoord."

Tijdens de eerste schok op 7 oktober kreeg Tom een vals bericht dat Emily vermoord was en dat de verblijfplaats van haar lichaam onbekend was - om vervolgens zijn verdriet te verwerken bij het officiële nieuws dat ze gegijzeld was. Zijn ex-vrouw Narkis, die Emily had helpen opvoeden nadat de moeder van het meisje ziek was geworden, was doodgeschoten door Hamas gevonden.

"Voor de rest van ons gaat het (emotioneel herstel) veel langzamer," zei Tom. "Ik ben oké, want ik heb een doel."

Israël zegt dat 132 van de 7 oktober gegijzelden in Gaza zijn gebleven, hun lot hangt ervan af terwijl Qatarese en Egyptische bemiddelaars proberen om nog een vrijlatingsdeal te sluiten. Een van de voorwaarden die Hamas eerder stelde voor hun vrijlating is dat er een einde komt aan de Gaza-oorlog, in plaats van een nieuwe wapenstilstand, en dat Israël alle duizenden Palestijnen vrijlaat die om veiligheidsredenen in zijn gevangenissen zitten.

Israëlische functionarissen geloven dat ongeveer 30 van de gijzelaars in gevangenschap zijn gestorven. Terwijl hij met Kan sprak, drong Tom er bij andere familieleden die gekweld worden door zorgen op aan om "sterk te blijven, positief te blijven".

"Ik weet dat het heel, heel moeilijk is, maar dit is het bewijs dat het mogelijk is. Het kan terugkomen," zei hij. "Ik had alle hoop opgegeven, echt waar, en het kan gebeuren."