De informele peiling onder 800 mensen die bijeenkwamen voor het vlaggenschipevenement van de LME Week in Londen gaf de doorslag: 53% verkoos koper boven de andere onedele metalen.
Het hielp dat Max Layton van Citi tijdens het begeleidende analistendebat koper net had uitgeroepen tot "DE bullish energietransitiehandel binnen de grondstoffen".
Tin kwam op een verre tweede plaats met 23% van de stemmen nadat Jeremy Pearce van de International Tin Association de onbezongen rol van tin had uitgelegd als het soldeer dat de printplaten van de wereld bindt.
Het was geen verrassing dat aluminium en nikkel het publiek niet wisten te boeien. Jorge Vazquez van HARBOR Aluminum waarschuwde dat het lichte metaal de komende twee jaar een enorm aanbodoverschot van twee miljoen ton te wachten staat, terwijl Jim Lennon, consultant bij Macquarie, sprak over de enorme productiestijging in Indonesië die de nikkelmarkt overspoelt.
Maar wat misschien nog wel meer zegt, is dat zelfs Citi verwacht dat de koperprijzen de komende maanden zullen dalen.
De toekomst mag dan rooskleurig en elektrisch zijn, maar koper en de rest van de LME-metalen zitten momenteel gevangen in een ouderwetse industriële neergang.
WESTERSE VRAAG GETROFFEN
De Europese productiesector bevindt zich in een recessie door de hoge energiekosten en de Amerikaanse groei vertraagt.
De cyclische neergang heeft de kortetermijnvooruitzichten voor veel onedele metalen veranderd, waarbij de International Copper Study Group (ICSG) en de International Lead and Zinc Study Group (ILZSG) de geschatte vraag-aanbodbalansen aanzienlijk hebben herzien tijdens hun vergaderingen in oktober.
Toen het statistisch comité van de ICSG in april voor het laatst bijeenkwam, verwachtte het een wereldwijd tekort aan geraffineerd koper van 114.000 ton in 2023, voordat er een verschuiving zou plaatsvinden naar een overschot van 267.000 ton in 2024.
Het voorspelde tekort voor dit jaar is zojuist teruggebracht tot een marginale 27.000 ton, terwijl het overschot voor volgend jaar is opgelopen tot 467.000 ton.
De zwakke westerse vraag is een belangrijk onderdeel van die herziene berekening. In april verwachtte de Group dit jaar een groei van het gebruik met 1,6% buiten China, maar nu denkt de Group dat het gebruik met 1,0% zal dalen, als gevolg van dalingen in zowel Europa als Noord-Amerika.
Het is een gelijkaardig verhaal met de herzieningen van ILZSG. Verwacht wordt dat de Europese vraag naar zink dit jaar met 1,8% zal dalen, waardoor de wereldwijde gebruiksgroei zal afnemen van 2,1% in april tot 1,1%.
Het zinktekort van 45.000 ton dat tijdens de vorige vergadering werd verwacht, is veranderd in een groot overschot van 248.000 ton, gevolgd door een nog groter overschot van 367.000 ton volgend jaar.
De Internationale Studiegroep voor Nikkel ging tegen de trend in door haar vraagprognoses voor beide jaren te verhogen dankzij het herstel in de roestvrijstaalsector en de aanhoudende hausse in batterijen.
Maar de nikkelproductie in Indonesië stijgt zo snel dat de studiegroep nog steeds denkt dat de wereldmarkt twee jaar lang een aanbodoverschot zal hebben van maar liefst 462.000 ton.
GROEN CHINA
De meest recente voorspellingen van de Groep zouden nog somberder zijn, ware het niet dat het gebruik in China blijkbaar sterk is.
China heeft dit jaar positief verrast. De metaalproductie van het land bloeit en het importeert meer aluminium en zink. De invoer van geraffineerd koper ligt nog steeds onder het niveau van vorig jaar, maar is de afgelopen twee maanden sterk gestegen.
Aangezien iedereen een berekening van het schijnbare gebruik gebruikt op basis van harde gegevens zoals binnenlandse productie en netto handel om de Chinese vraag te beoordelen, is het geen verrassing dat zowel de ICSG als de ILZSG hun schattingen voor de hoeveelheid metaal die in het land wordt verbruikt, hebben verhoogd.
De worstelende vastgoedsector blijft een belangrijke belemmering, hoewel de voltooiingscijfers onlangs zijn gestegen, waardoor de vraag naar fittingen en huishoudelijke apparaten is toegenomen, wat goed nieuws is voor basismetalen, maar niet voor staal.
Belangrijker zijn echter de gerichte infrastructuuruitgaven van Peking, die naar metaalintensieve sectoren gaan, zoals het elektriciteitsnet, elektrische voertuigen (EV) en zonnepanelen.
Dergelijke "groene" investeringen lijken een belangrijk tegenwicht te vormen voor de daling van de traditionele vraagstimulator voor metalen, namelijk de commerciële vastgoedmarkt.
Hoe lang dit zal duren is een betwistbaar punt, aangezien China's export van zowel zonnepanelen als EV's steeds meer weerstand oproept van zowel de Verenigde Staten als de Europese Unie.
GEMENGDE SIGNALEN
De energietransitie en de daaruit voortvloeiende stimulans voor de vraag naar metalen was het belangrijkste gespreksonderwerp tijdens de collectieve LME-weekbesprekingen van dit jaar.
Producenten, vooral koperproducenten, waren opnieuw in groten getale aanwezig om te waarschuwen voor een mogelijk tekort aan metaal om aan de nieuwe golf van groene vraag te voldoen.
Toch zijn de LME-metalen nog niet ontsnapt aan de zwaartekracht van de traditionele industriële cyclus.
Het is het conflict tussen oude en nieuwe cycli dat de gemengde berichten heeft gegenereerd die dit jaar naar buiten kwamen tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de wereldwijde metaalindustrie in Londen.
De oude cyclus is op dit moment nog steeds de sterkste en het resultaat zal, als u de Studiegroepen mag geloven, een verschuiving zijn naar een aanbodoverschot in het hele basismetaalspectrum.
Slechts een deel van dat overschot is nog zichtbaar in termen van beursvoorraden, die zowel in China als overal elders historisch laag blijven.
De ineenstorting van de LME-tijdspreiding is echter een teken dat het metaaloverschot zich ophoopt, ook al gebeurt dat nog grotendeels in de schaduw van de buitenbeursopslag.
Het opnieuw opbouwen van voorraden kan op de lange termijn geen slechte zaak zijn, gezien de voorspelde aanbodtekorten die aan de horizon opdoemen.
Maar de meeste bezoekers van de LME-week zullen naar huis zijn teruggekeerd met het vooruitzicht op meer prijszwakte op de korte termijn.
De hier geuite meningen zijn die van de auteur, een columnist voor Reuters.
