Donderdag rouwden de bewoners van Nahuala, Guatemala, om Wilmer Tulul, 14, en Melvin Guachiac, 13. De twee neven verlieten hun huis met de droom Engels te leren en zich met hun familie te herenigen, maar kwamen om in de dodelijkste Amerikaanse mensensmokkel-tragedie ooit.

Ten minste 53 mensen verloren het leven in de beproeving.

Nahuala, de woonplaats van een inheemse Quiche-gemeenschap, is een stad waar weinig Spaans gesproken wordt en waar veel migranten vertrokken zijn. Sommigen hebben geld teruggestuurd, waardoor enkele gezinnen luxueuze huizen konden bouwen. Toch verdienen de meeste gezinnen in Nahuala de kost met het verbouwen van maïs en bonen op kleine stukjes land.

"Mijn kleinzoon zei dat hij een droom had," zei Wilmer's grootmoeder Pascuala Sipac, in Quiche sprekend door een vertaler. "Hij heeft de reis gemaakt, maar (de droom) is nooit aangekomen."

Familieleden bevestigden de dood van hem en Melvin na het zien van foto's die uit een mortuarium in San Antonio waren opgestuurd. Beide families eerden de jongens met bescheiden altaren buiten hun huizen, waarop foto's van de jongeren stonden naast fleurige bloemen.

Wilmer vertrok op 14 juni bij dageraad uit Nahuala naar Houston, waar zijn oudere broer vorig jaar naartoe gemigreerd was. Het gezin vertelde hoe het een lening nodig had om een smokkelaar 35.000 quetzales ($4.500) te betalen en dat zijn broer meer zou betalen nadat Wilmer was aangekomen.

Donderdag om 3 uur 's morgens vertrokken de familieleden in twee busjes, met officiële documenten voor een rit van enkele uren naar Guatemala-Stad om de jongens te helpen identificeren.

Evenals andere families in Midden-Amerika en Mexico willen zij het plotselinge verlies verwerken van hun dierbaren die voor dood achtergelaten waren in een vrachtwagen op de drempel van een nieuw leven over de grens met de V.S.

Honderden mijlen verder, in het stadje Atexquilapan in het oosten van Mexico, hopen Teofilo en Yolanda Olivares op informatie over hun zonen Jair, 19, en Giovanni, 16, van wie zij het laatst gehoord hebben op maandagmorgen, toen zij een bericht stuurden dat zij wachtten om opgehaald en naar San Antonio gebracht te worden.

De ouders zijn ervan overtuigd dat hun zonen in de vrachtwagen zaten, samen met hun neef, de 16-jarige Misael. Maar de autoriteiten hebben het hun nog niet verteld, zeiden zij.

"Het is heel moeilijk voor mij om te denken aan alles wat zij hebben meegemaakt," zei Yolanda. "Het verteert me van binnenuit niet van hen te weten."

Teofilo zei dat zijn zonen op 21 juni uit Atexquilapan vertrokken zijn, in navolging van andere neven en nichten die acht maanden geleden gemigreerd zijn. De jongens zijn vrijdag de Rio Grande overgestoken.

"Zij hadden dromen om vooruit te komen... Ze hadden plannen om een zaak te openen," zei Teofilo, een schoenmaker.

Hermelina Monterde, de moeder van Misael, zei dat haar zoon ambities had om verder te gaan dan de schoenmakerstraditie van de familie.

"Hij zag het werk dat wij doen, waarbij wij de hele tijd zitten, voortdurend zitten, en dat doet pijn aan onze rug. Hij zei: 'Ik wil gaan (naar de Verenigde Staten) om te werken en jullie allemaal te steunen'," zei zij.

Teofilo zei dat het gezin ermee instemde een smokkelaar 200.000 pesos ($10.000) te betalen om elk van zijn zonen naar de Verenigde Staten te brengen en dat hij zijn huis moest verpanden om de betaling te kunnen doen.

"Ik weet niet wat ik ga doen," zei hij.

De familie vraagt de autoriteiten van de Verenigde Staten om hun humanitaire visa te verlenen, zodat zij hun zonen kunnen vinden.

"Ik wil geen visum om te gaan werken of om op bezoek te gaan, ik wil een visum om mijn zonen op te zoeken, van wie ik zou willen dat ze hier waren," zei Teofilo, terwijl hij tegen zijn tranen vocht.