"Het doet me veel pijn ... Ik ben bang dat ze mijn andere been moeten afzagen," zei ze vanuit haar ziekenhuisbed, starend naar haar lompe fixatieapparaat.

"Vroeger rende en speelde ik, ik was zo blij met mijn leven, maar nu ik mijn been kwijt ben, wordt mijn leven lelijk en word ik verdrietig. Ik hoop dat ik een kunstledemaat kan krijgen."

In de gebombardeerde Gazastrook is een generatie geamputeerde kinderen aan het ontstaan doordat de vergeldingsaanval van Israël na de dodelijke aanvallen van Hamas op 7 oktober heeft geleid tot verwondingen door ontploffingen en verbrijzeling doordat explosieve wapens door dicht opeengepakte huizenblokken van hoogbouw scheuren.

De Israëlische autoriteiten hebben eerder gezegd dat ze er alles aan doen om de schade aan burgers tot een minimum te beperken. De Israëlische eenheid van militaire woordvoerders wees op wat zij de strategie van Hamas noemde om "burgerstructuren uit te buiten voor terreurdoeleinden", maar gaf geen specifiek commentaar op geamputeerde kinderen.

Artsen en hulpverleners zeggen dat het ingestorte medische systeem van Gaza niet in staat is om kinderen de ingewikkelde nazorg te geven die ze nodig hebben om hun nog groeiende, afgeknotte botten te redden. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie werkt slechts 30% van de artsen van voor het conflict als gevolg van moorden, opsluitingen en ontheemding.

Meer dan 1.000 kinderen hadden eind november beenamputaties ondergaan, soms meer dan één keer of aan beide benen, volgens UNICEF, het kinderagentschap van de V.N., in een conflict waar volgens de gezondheidsautoriteiten in Gaza bijna een kwart van de verwondingen kinderen betreft.

Slechte hygiëne en een tekort aan medicijnen leiden tot meer complicaties en amputaties van bestaande verwondingen, waarvan sommige niet overleefbaar zijn, zeggen artsen.

"Veel ledematen die ogenschijnlijk gered waren, zullen alsnog geamputeerd moeten worden. En veel (mensen met) amputaties en ledematen waarvan we denken dat ze gered zijn, zullen misschien toch sterven aan de gevolgen op de langere termijn," zei Dr. Chris Hook, een Britse arts voor spoedeisende hulp bij de medische liefdadigheidsorganisatie AzG, die eind december terugkeerde uit Gaza.

VLIEGEN EN BEDERF

Het personeel van het Europese Ziekenhuis in Gaza, waar Noor behandeld wordt en dat op driedubbele capaciteit draait, kan haar niet het nieuwe ledemaat geven waar ze van droomt.

Zelfs de pijnstillers voor geamputeerden met chronische pijn zijn bijna op, zegt het personeel. Er zoemden vliegen rond op de afdeling toen een journalist van Reuters op bezoek kwam.

"Ik probeer als verpleegster zoveel mogelijk om het hen gemakkelijker te maken, maar wat je ook doet, ze hebben ernstige psychologische problemen, ze voelen zich incompleet met veel pijn," zei verpleegster Wafa Hamdan.

Het belangrijkste centrum voor prothesen van de enclave, het door Qatar gefinancierde Hamad ziekenhuis in Gaza Stad, werd weken geleden gesloten nadat het door Israël was aangevallen, aldus de gezondheidsautoriteiten van Gaza.

De militaire woordvoerderseenheid van Israël reageerde niet onmiddellijk op een verzoek om commentaar over het Hamad ziekenhuis.

Kinderen met oorlogsgerelateerde amputaties hebben tegen de tijd dat ze volwassen zijn tot wel een dozijn operaties aan het ledemaat nodig, omdat het bot blijft groeien, zeggen experts.

Maar al voor het conflict was er een tekort aan vaatchirurgen en plastisch chirurgen, zeggen medici, en Palestijnse gezondheidsautoriteiten zeggen dat er sindsdien meer dan 300 gezondheidswerkers zijn omgekomen.

Toch heeft Noor, wiens rechterbeen misschien intact zal blijven, meer geluk dan sommige kinderen van wie de ledematen snel werden geamputeerd bij gebrek aan tijd of medische expertise, soms zonder verdoving.

"Helaas zijn velen van hen echt onnodig," zei Sean Casey, coördinator van de WHO Medische Noodteams.

Op andere momenten is amputatie de enige keuze omdat gewonde kinderen dagen na de verwonding in het ziekenhuis aankomen.

UNICEF-woordvoerder James Elder zei dat hij een kind had gezien wiens gewonde linkerbeen was gaan ontbinden omdat hij meer dan drie dagen in een bus had vastgezeten door vertragingen bij militaire controleposten.

De militaire woordvoerderseenheid van Israël zei dat er een operationele debriefing werd gehouden om onmiddellijke lessen uit het incident te trekken en dat het verder onderzocht zou worden.

NIEMAND KOMT NAAR HEN TOE

Hoewel de gezondheidsautoriteiten van Gaza geen officiële cijfers hebben, zeggen artsen en hulpverleners dat het cijfer van UNICEF van 1.000 accuraat is voor de eerste twee maanden van het conflict, maar sindsdien waarschijnlijk ver overtroffen is, waardoor het aantal amputaties in Gaza ongewoon hoog is in vergelijking met andere conflicten en rampen.

In Oekraïne, waar raketten tijdens de Russische invasie ook op woontorens hebben ingeslagen, zijn er volgens het kantoor van de ombudsman 30 gevallen bekend van geamputeerde kinderen.

De Brits-Palestijnse chirurg Dr. Ghassan Abu-Sittah zei dat hij in één nacht zes amputaties heeft uitgevoerd in Gaza. Eén keer moest hij de dijbeenstomp van een kind na de amputatie heropenen om de pus eruit te halen.

MSF's Hook meldde ook dat veel mensen met geïnfecteerde stompjes terugkeerden naar de wondverzorgingskliniek in Rafah.

De voorzitter van het Internationale Comité van het Rode Kruis, Mirjana Spoljaric, zei dat ze de beelden van kinderen, vaak wezen, met meerdere amputaties op ziekenhuisafdelingen niet kon vergeten na haar bezoek aan Gaza in december. "Bovenop de wonden die je ziet en het gebrek aan pijnmedicatie, liggen ze daar en niemand komt ze bezoeken."

In sommige gevallen, zoals bij het 10-jarige Gazaanse weeskind Ritash, moest haar rechterbeen hoger en net onder de knie opnieuw geamputeerd worden nadat het geïnfecteerd was geraakt, volgens Gemma Connell, een hulpverlener van het humanitaire bureau van de V.N. (OCHA) die haar ontmoette.

Op een foto is te zien hoe ze fronsend vanuit een rolstoel op een vuile ziekenhuisvloer zit, haar stomp steekt in de lucht. "Ik denk dat wat ik gezien heb ieders hart zou breken," zei Connell.