In een vrijdag gepubliceerde analyse zeiden Ben Harris, assistent-secretaris voor economisch beleid, en Tara Sinclair, assistent-secretaris voor macro-economie, dat het herstel van de VS na de COVID-19-pandemie de werkgelegenheid "veel sneller" heeft doen toenemen dan na recente recessies.
Zij zeiden dat het herstel van de Amerikaanse arbeidsmarkt "uitzonderlijk sterk" was, dat de Amerikaanse economie nu meer dan 5% groter was dan voor de pandemie begon en dat de kerninflatie lager was dan in veel grote geavanceerde economieën.
"Hoewel we erkennen dat andere geavanceerde economieën met andere economische schokken werden geconfronteerd - met name onze Europese partners werden zwaarder getroffen door de oorlog van Rusland tegen Oekraïne - blijkt uit de gegevens dat het Amerikaanse economische herstel vrij sterk is geweest", schreven Harris en Sinclair in een bericht op de website van het ministerie van Financiën.
Het bericht kwam enkele uren nadat het Labor Department een lichte stijging van het Amerikaanse werkloosheidscijfer tot 3,6% in februari en een hoger dan verwachte loonstijging meldde, waarbij de aanwervingen zich concentreerden in een kleiner aantal sectoren.
Harris en Sinclair gingen niet in op de nieuwe gegevens, maar merkten op dat er in de eerste fase van de pandemie aanzienlijke verschillen waren in de werkgelegenheidsstatistieken tussen de economieën van de Groep van Zeven, grotendeels als gevolg van verschillen in de manier waarop die economieën werknemers en bedrijven ondersteunden tijdens de shutdowns.
In de Verenigde Staten en Canada was de werkloosheidsverzekering het meest geschikt voor snelle, grootschalige ondersteuning. Ondertussen maakten veel Europese economieën gebruik van sociale vangnetten, vaak op een manier die in de officiële statistieken leidde tot voortgezette werkgelegenheid.
Ondanks verschillen in de initiële respons waren de werkgelegenheidscijfers in de G7-landen nu laag, zeiden ze.
Maar de groei van de arbeidsproductiviteit in de Verenigde Staten was groter dan die in Europa en Japan, mogelijk omdat het Amerikaanse werkloosheidsverzekeringssysteem meer arbeidsmobiliteit mogelijk maakte dan systemen waarbij de werkgever gebonden bleef.
"In het algemeen is de werkgelegenheid in de VS verschoven van industrieën met lagere lonen naar industrieën met hoge lonen en een hogere productiviteit. De werkgelegenheid in de VS is ook verschoven naar sectoren met een hoger gemiddeld aantal gewerkte uren, wat wijst op een sterker herstel van het aantal uren in verhouding tot de werkgelegenheid. Deze herverdeling van arbeid kan leiden tot een verdere stijging van de arbeidsproductiviteit in de toekomst", aldus de onderzoekers.
