Ambulances pendelen af en aan naar het ziekenhuis, waar ze soldaten vervoeren die gewond zijn geraakt in de gevechten die steden in de door de Oekraïeners bezette delen van Donetsk hebben overspoeld.

Andrii, die gevraagd heeft alleen met zijn voornaam te worden geïdentificeerd, ontmoet patiënten die door ambulances worden binnengebracht en haast zich door smalle gangen om de laatst aangekomenen te beoordelen en te behandelen.

Nauwelijks heeft hij het tijdstip van overlijden van een militair genoteerd, of hij onderzoekt een andere die op een brancard is binnengereden.

Hij knipt de broek van een gewonde man af en geeft een verpleegster opdracht een infuus klaar te maken.

"Uw buik doet toch geen pijn?" vraagt hij de man, terwijl hij aantekeningen maakt.

Andrii, 47 jaar, komt uit Kiev en werkte daar tot de Russische inval in Oekraïne in februari, toen hij naar de frontlinie verhuisde. Het behandelen van jonge soldaten leek hem het meest natuurlijke om te doen in oorlogsomstandigheden, zegt hij.

"Ik doe gewoon mijn werk. Wij doen allemaal wat nodig is, wij vervullen gewoon onze plicht," zegt hij.

"Het enige wat belangrijk is, is dat er een mens is die dit werk doet. Tot op zekere hoogte althans. Ik zeg niet dat ik iets "extra's" doe, maar gewoon dat iedereen zijn werk doet, en dat alles samen zorgt voor een zekere teamgeest."

Zijn werkdruk? Dat hangt van de oorlog af, zegt hij.

De Russische strijdkrachten waren aanvankelijk van plan op te rukken naar de hoofdstad Kiev, maar veranderden van strategie nadat zij op tegenstand van het Oekraïense leger gestuit waren.

Het Kremlin, dat zijn acties in Oekraïne een "speciale militaire operatie" noemt, zei dat het zich zou concentreren op het veiligstellen van de hele Donbass-regio in Oost-Oekraïne - waarvan delen in 2014 door Russische troepen en hun proxies bezet werden.

Russische troepen veroverden vrijwel de hele regio Luhansk in gevechten tot in juni, waarbij aan beide kanten duizenden doden vielen. Nu dringen zij gestaag zuidwaarts op in Donetsk.

Andrii en zijn collega's behandelen de meest slopende verwondingen die Oekraïense soldaten hebben opgelopen. Zij werken in theorie diensten van 12 uur, maar blijven vaak langer als er veel dringende gevallen zijn.

"De moeilijkste momenten zijn psychologisch," zegt Mykhailo, het hoofd van de afdeling chirurgie van het ziekenhuis, die ook niet wilde dat zijn achternaam gepubliceerd zou worden.

"Wanneer je jongens van 20 of 22 jaar krijgt, jonge jongens, en ze hebben ernstige verwondingen. Als ze hun ledematen verliezen, of hun gezichtsvermogen, als ze invalide worden."

Mykhailo heeft de stress opgevangen door met enkele van zijn collega's een fitnessclub op te richten.

Maar de spanning is overal.

"Een granaat kan verborgen zijn waar u hem het minst verwacht," luidt een poster die in het ziekenhuis op een gangmuur geplakt is.

Toch blijven de medische teams doorwerken, want er blijven ambulances aankomen en patiënten worden binnengebracht voor onmiddellijke hulp.

Een verpleegster begint een deuntje te neuriën om de sfeer wat op te vrolijken en steekt een van de gewonden een hart onder de riem.

"Je bent een fijne jongeman," zegt ze.