Het grootste signaal van tolerantie voor een zwakkere yuan kwam via de dagelijkse referentiekoers van de People's Bank of China (PBOC), oftewel de fixing, waarrond de yuan mag handelen.
Nadat de PBOC de fixing had gebruikt om de daling van de yuan vanaf november te beteugelen, zelfs toen de valuta's van handelsrivalen zoals Japan en Zuid-Korea tuimelden, zijn de vaststellingen van de PBOC sinds half april minder rigide geworden en zelfs lichtjes bevooroordeeld om de valuta te verzwakken.
Chinese staatsbanken, die vaak op de markten stappen om de yuan te kopen, zijn ook minder opvallend geweest.
Op basis van nominale wisselkoersen is een beetje depreciatie van de yuan logisch. De yuan is dit jaar ongeveer 2% gedaald ten opzichte van de dollar, maar een index van zijn waarde ten opzichte van zijn belangrijkste handelspartners is met bijna 3% gestegen, gezien de scherpe daling van de Japanse yen met 9% en de daling van de Koreaanse won met 5% ten opzichte van de dollar in die periode.
"De PBOC zal waarschijnlijk blijven toestaan dat de yuan licht verzwakt ten opzichte van de dollar in het tempo waar de centrale bank zich goed bij voelt," zegt Tommy Wu, senior China-econoom bij Commerzbank. "Dit geldt vooral omdat de valuta's van China's handelspartners in waarde zijn gedaald ten opzichte van de dollar, wat op zijn beurt de valutamand van de yuan omhoog heeft geduwd."
Verschillende wereldwijde investeringsbanken verwachten dat de strak geleide yuan de komende maanden zal dalen tot 7,3 per dollar, ongeveer 1% zwakker dan het huidige niveau rond 7,22.
Dat is een bescheiden daling, die weerspiegelt wat de meeste analisten vermoeden, namelijk dat de PBOC zich bewust is van de risico's van een zwakke munt en tegelijkertijd het concurrentievermogen van de handel in de gaten houdt.
"Wij verwachten geen grote eenmalige depreciaties, maar een bereidheid om geleidelijk te bewegen en de munt te verzwakken, maar met een lagere volatiliteit," aldus Nathan Swami, hoofd valutahandel bij Citi.
De PBOC reageerde niet onmiddellijk op een verzoek van Reuters om commentaar.
ONNODIG
Er is weinig bewijs dat de relatieve sterkte van de yuan, ondanks de enorme uitstroom uit China's anemische markten en economie, de enorme exportsector schaadt.
De nieuwe exportorders stijgen, zo blijkt uit productie-enquêtes.
De export van fotovoltaïsche producten, elektrische voertuigen en lithiumbatterijen, ook wel China's "drie nieuwe dingen" genoemd, die de traditionele arbeidsintensieve export van huishoudelijke apparaten, meubelen en kleding hebben vervangen, hebben een opmerkelijke bijdrage geleverd.
Hun export bedroeg in 2023 in totaal 1,06 biljoen yuan (146,7 miljard dollar), een derde meer dan een jaar eerder.
Een in Shanghai gevestigde exporteur van fotovoltaïsche producten, die alleen haar achternaam Zhu wilde gebruiken, zegt dat haar bedrijf niet in de verdrukking is gekomen doordat Koreaanse en Japanse producten goedkoper zijn geworden.
"Voor sommige producten hebben Chinese merken de markt gedomineerd. Het is moeilijk voor Japanse en Koreaanse merken om ertussen te komen ... Wisselkoersschommelingen zijn zeker een belangrijke factor, maar ik zie nog geen enorme impact," zei Zhu.
Chinese fabrikanten zien hun kosten ook dalen dankzij deflatoire krachten als gevolg van de zwakke binnenlandse consumptie en investeringen.
Gecorrigeerd voor inflatie staat de yuan op zijn zwakst sinds de wereldwijde financiële crisis van 2008, volgens schattingen van Goldman Sachs.
De consumenteninflatie in China schommelde het afgelopen jaar rond de nul.
"Dat alleen al zorgt voor een zekere mate van concurrentiekracht," zegt Frederic Neumann, hoofdeconoom Azië bij HSBC. "Dus zelfs als de munteenheid naar 7 (ten opzichte van de dollar) zou gaan, zouden ze waarschijnlijk nog steeds concurrerender zijn op een basis van twee of drie jaar."
Aan de andere kant hebben de handelsvoorwaarden zich tegen China gekeerd doordat de prijzen van olie en andere grondstoffen die het importeert hoog blijven.
Neumann zegt dat een kleine depreciatie van de valuta deel kan uitmaken van de beleidsinstrumenten van Peking om de prijzen van productiemiddelen te verhogen en exporteurs een extra stimulans te geven.
Maar een te grote depreciatie kan schadelijk zijn voor consumenten die al getekend zijn door de instorting van de vastgoed- en aandelenmarkten. Volgens berekeningen van Reuters op basis van officiële gegevens zijn de uitgaven per hoofd van de bevolking tijdens de Dag van de Arbeid in 2019 met 11,5% gedaald ten opzichte van het pre-COVID-niveau.
De dominantie van China als exporteur is een ander punt van zorg.
"Het probleem in het geval van China is dat ze, als ze de munt nu depreciëren, het risico lopen dat dit tot een wereldwijde reactie leidt. Ze worden nu al geconfronteerd met een heleboel andere landen die klagen over het toenemende concurrentievermogen van China," zei Neumann van HSBC.
"Als je de munt een beetje deprecieert, kun je de exportmarges misschien een beetje helpen, maar je zult je exportvolumes niet zo veel doen toenemen. Er is hier dus een beperkt voordeel van een depreciatie dan voor een klein land." ($1 = 7,2258 Chinese yuan)
