Nili Margalit werd gerepatrieerd tijdens een wapenstilstand tussen Israël en Hamas in november. Ze werd geïnterviewd door de lokale TV en zei dat Palestijnse burgers haar uit haar dorp hadden ontvoerd en haar "verkocht" hadden aan de islamistische schutters die de 7 oktober aanval leidden die een oorlog ontketende.

Margalit, 41, wist niet dat haar vader, samen met zo'n 1.200 andere mensen, gedood was en werd op blote voeten een benauwde Hamas-tunnel binnengedragen waar, volgens haar, gijzelaars waren verzameld, met verschillende verwondingen van hun ruwe behandeling.

"We waren in een shocktoestand," vertelde ze aan Channel 12 TV.

Maar met behulp van Arabisch dat ze geleerd had op de eerste hulp van een Zuid-Israëlisch ziekenhuis met Bedoeïenenpatiënten, vertelde Margalit de Hamas-gijzelaars dat ze verpleegster was. Ze gingen akkoord met haar aanbod om voor de medische behoeften van de gijzelaars te zorgen.

"De ouderen baarden me zorgen," zei ze. "Ik vroeg hen een lijst te maken van hun belangrijke medicijnen - voor hartaandoeningen, bloeddruk, nieren." Margalit schreef deze in het Engels op voor Hamas. Dagen later kwam er een zwarte zak met apotheekbenodigdheden aan - maar die bleek niet voldoende, omdat sommige recepten niet klopten.

"Er waren zieke mensen. Ze hadden chronische ziekten," zei ze. "Er waren niet genoeg pillen. Er was niet genoeg eten."

De ontberingen boden echter lapmiddelen. Bijna verhongering betekende dat onbehandelde diabetespatiënten gespaard bleven van hyperglykemie. Margalit kreeg slechts één strip antibiotica en besloot om die te bewaren en in plaats daarvan een wond met honing te verbinden om ontstekingen tegen te gaan.

Om nieuwe voorraden te krijgen, moest er regelmatig onderhandeld worden met de Hamas-gevangenen, waaronder sommigen die ze beschreef als hooggeplaatste Palestijnse functionarissen die de gijzelaars inspecteerden en in het Hebreeuws converseerden.

"Ik viel ze lastig en deed dat met wat je een beetje goed fatsoen zou kunnen noemen," zei ze, terwijl ze zich herinnerde hoe ze de gijzelnemers waarschuwde dat sommige van de gijzelaars aan hun ziektes zouden kunnen bezwijken. "Dat beangstigde hen. Ze wilden niet dat deze mensen stierven."

Verscheidene oudere vrouwelijke gijzelaars werden samen met Margalit vrijgelaten, in een deal waarbij Israël tientallen Palestijnse gevangenen vrijliet. Onder de 132 gijzelaars die nog steeds in Gaza zijn, bevinden zich nog steeds bejaarde mannen - waarvan er volgens Israëlische functionarissen 25 zijn overleden. Hamas heeft gezegd dat sommigen van hen gedood werden door beschietingen van Gaza en heeft vroeg in de oorlog ook gedreigd om zelf gijzelaars te executeren.

Margalit zei dat ze dacht dat de medische voorraden inmiddels op waren. "We weten dat we in tunnels zaten, en we weten dat de oorlog op dit moment uitgevochten wordt boven waar we vastgehouden werden," zei ze.

Onder Margalit's medegegijzelden was Yarden Bibas, die apart van zijn vrouw Shiri en hun twee kleine jongens, Ariel en Kfir, gevangen werd genomen. Zijn ontsteltenis over het lot van zijn gezin was zo groot dat de Palestijnse ontvoerders hem valselijk vertelden dat zijn vrouw en zonen in Israël gezien waren, zei Margalit.

Toen gooide Hamas het over een andere boeg en vertelde Bibas dat Shiri, Ariel en Kfir gedood waren tijdens een Israëlische luchtaanval in Gaza - en legde zijn getraumatiseerde reactie vast in een video die werd uitgezonden.

Wanneer de ontvoerders geïrriteerd raakten, bestraften ze de gijzelaars onder andere door het aantal uren verlichting in hun ondergrondse cellen of het gebruik van ventilatoren te beperken, zei Margalit.

Na 40 dagen gevangenschap mocht ze naar wat TV-nieuws kijken en gaf ze de informatie door in de oren van oudere gijzelaars te schreeuwen die de berichten zelf niet konden volgen omdat ze zonder bril of gehoorapparaat gevangen waren genomen.

Hamas gaf het gebrek aan voedsel en medicijnen de schuld van het Israëlische Gaza-offensief, zei Margalit: "We begonnen het gevoel te krijgen dat Israël ons weer in de steek had gelaten" nadat het er niet in was geslaagd om de aanval van 7 oktober te voorkomen.

De kalmeringsmiddelen en slaappillen die Hamas op haar verzoek verstrekte, hielpen de gegijzelden die gekweld waren door lange nachten van zorgen.

"Ik wilde kalmeren. Ik wilde het voor mezelf. Ik dacht dat ik elk moment gek zou worden," zei ze.