Maar als de krantenkoppen uit het jaarverslag van de trustees van de Sociale Zekerheid u in verwarring brengen, haal dan diep adem.

In het verslag, dat op 31 maart werd gepubliceerd, wordt voorspeld dat de reserves van het pensioenfonds van de sociale zekerheid in 2033 uitgeput zullen zijn. Uit een apart rapport blijkt dat de financiële situatie van Medicare vorig jaar iets is verbeterd.

Maar de sociale zekerheid eindigde in 2022 met 2,7 biljoen dollar aan reserves, en kan volgens het rapport nog 10 jaar lang volledige uitkeringen betalen. Toch ligt het programma op koers voor forse lineaire verlagingen van de uitkeringen in 2033, als het Amerikaanse Congres geen actie onderneemt.

Wat betekent de nieuwe prognose van de sociale zekerheid voor huidige en toekomstige gepensioneerden? Hier zijn de belangrijkste vragen om te overwegen.

V: Wat betekent "uitputting" in de context van de sociale zekerheid?

A: De sociale zekerheid wordt gefinancierd op basis van een omslagstelsel. De uitkeringen worden voornamelijk gefinancierd door de Federal Insurance Contributions Act (FICA) belasting, die 12,4% van de lonen int, gelijkelijk verdeeld over werknemers en werkgevers. Maar het trustfonds kan ook saldi opbouwen wanneer de sociale zekerheid overschotten heeft, zoals de afgelopen decennia het geval was. De kosten zijn nu echter hoger dan de inkomsten omdat de pensioneringsgolf van de babyboomers versnelt. Een andere factor is het lagere vruchtbaarheidscijfer in de VS, waardoor minder werknemers bijdragen aan het systeem. Inkomensongelijkheid speelt ook een rol.

De verwachte uitputtingsdatum schommelt vaak van jaar tot jaar als de trustees de economische omstandigheden die het programma beïnvloeden opnieuw evalueren. Dit jaar was de neerwaartse bijstelling te wijten aan de lagere arbeidsproductiviteit en economische groei.

V: U zei dat inkomensongelijkheid bijdraagt tot het probleem. Hoe komt dat?

A: De sociale zekerheid int alleen FICA-bijdragen tot een bepaald loonniveau - dit jaar 160.200 dollar. De afgelopen jaren lagen de grootste loonstijgingen boven dat niveau, zodat een kleiner deel van de Amerikaanse loonbasis wordt belast. Het rapport van de trustee voorspelt dat deze trend zich de komende 75 jaar zal voortzetten. De kosten voor de sociale zekerheid zijn aanzienlijk. Elke daling van 1 procentpunt in het aandeel van de totale inkomsten dat onderworpen is aan de FICA vermindert de inkomsten met 12,6 miljard dollar, volgens een analyse van het Economic Policy Institute (https://bit.ly/3U1jC7q).

V: Wat gebeurt er als het trustfonds uitgeput raakt?

A: Op dat moment zouden de huidige inkomsten volstaan om 77% van de beloofde uitkeringen te betalen, aldus het rapport. Met andere woorden, de uitkeringen zouden onmiddellijk met 23% over de hele linie worden verlaagd - niet alleen voor de huidige gepensioneerden, maar ook voor werknemers die later met pensioen gaan.

V: Kan de sociale zekerheid andere bronnen van overheidsinkomsten aanboren?

A: Volgens de huidige wet niet. Het programma moet uitsluitend worden gefinancierd uit het trustfonds en kan niet lenen. Dat betekent dat het Congres wetgeving moet aannemen die de inkomsten verhoogt, de uitkeringen verlaagt of een combinatie van beide.

V: Wat als het Congres zijn zaken niet op orde krijgt?

A: Hoe dichter we bij 2033 komen, hoe kleiner de kans op verlaging van de uitkeringen wordt. Uitkeringsverlagingen worden meestal langzaam ingevoerd voor toekomstige begunstigden, dus het effect van eventuele verlagingen zou niet voldoende zijn om de solvabiliteit te bereiken. "We hebben het zo lang uitgesteld dat er geen plausibele uitkeringsverlagingen zijn die kunnen voorkomen dat het trustfonds in 2030 opdroogt", aldus Andrew G. Biggs, senior fellow bij het American Enterprise Institute.

Bij een crisis in 2033 is een noodinjectie van nieuwe inkomsten het meest waarschijnlijk, aldus Paul N. Van de Water, senior fellow bij het Center on Budget and Policy Priorities. "Het Congres zou het programma kunnen toestaan tekorten te blijven boeken door de wet zo te wijzigen dat de sociale zekerheid extra inkomsten krijgt - in feite zou het programma worden gefinancierd door te lenen."

Die oplossing zou de scherpe verlaging van de uitkeringen afwenden, maar zou de bezorgdheid van het publiek over de sociale zekerheid verder aanwakkeren. Uit een AARP-peiling van 2020 blijkt dat 57% van de respondenten geen vertrouwen heeft in de toekomst van de sociale zekerheid.

V: Wat zijn dan de alternatieven?

A: Democraten zijn over het algemeen voorstander van het ondersteunen van de financiën van de sociale zekerheid door nieuwe belastingen op te leggen aan de rijken. De Republikeinse standpunten lopen uiteen. De populistische vleugel van de partij heeft gekozen voor een "blijf van de sociale zekerheid af"-aanpak, maar heeft niet duidelijk gemaakt hoe zij de solvabiliteitsprognose voor 2033 zouden aanpakken; conservatieven in het Huis van Afgevaardigden hebben opgeroepen tot aanzienlijke verlaging van de uitkeringen voor alle werknemers, behalve de werknemers met de laagste inkomens, door de volledige pensioenleeftijd (wanneer u 100% van uw verdiende uitkering kunt ontvangen) geleidelijk te verhogen tot 70 jaar, en door wijzigingen in de uitkeringsformule die de uitkeringen voor werknemers met een middeninkomen en rijke werknemers sterk zouden verlagen.

Er is geen consensus in zicht bij de wetgevers - maar het publiek heeft wel een duidelijk standpunt. Uit de AARP-peiling blijkt dat een meerderheid van de Democraten, Republikeinen en onafhankelijken het ermee eens is dat "het beter zou zijn om nu meer te betalen aan de sociale zekerheid om de uitkeringen voor toekomstige generaties te beschermen". En uit een vorige week gepubliceerde enquête van de Quinnipiac University bleek dat 78% van de Amerikanen tegen een verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd voor de sociale zekerheid van 67 naar 70 jaar is.

"Als het Congres zou doen wat het Amerikaanse volk wil, zouden ze het morgen voor elkaar kunnen krijgen", aldus Nancy Altman, mededirecteur van Social Security Works, een progressieve belangengroep.

De hier geuite meningen zijn die van de auteur, een columnist voor Reuters.