Bijna elke macro-marktmeting die u maar kunt bedenken, lijkt tegenwoordig een positieve wending te hebben - althans voor de recordhoge aandelenmarkten die meer dan 10% winst hebben geboekt in een eerste kwartaal dat aan het begin werd gekenmerkt door veel angst en vrees onder beleggers.
Amerikaanse aandelen zijn duur, maar niet extreem duur, zo wordt beweerd, en de winstverwachtingen voor volgend jaar stijgen slim naar bijna 14%. De Amerikaanse economische groei vertraagt een beetje, maar een recessie dit jaar lijkt nu vergezocht.
De nog steeds hoge rentetarieven zullen in de loop van de zomer beginnen te dalen naarmate de enigszins kleverige inflatie weer afneemt. En de impliciete volatiliteit op de aandelen-, obligatie- en valutamarkten is ongewoon laag.
Het beeld buiten de Verenigde Staten is misschien minder rooskleurig, maar aandelen in Europa of Japan zijn ook goedkoper en het dieptepunt van de economische groei in beide gebieden is misschien al voorbij. De Europese rente kan zelfs eerder beginnen te dalen dan de Amerikaanse.
Bovendien begint het grote probleem van de afgelopen 18 maanden voor velen - aandelenindexwinsten die te zeer geconcentreerd waren in een handvol Big Tech en AI-geïnfuseerde winnaars - op te lossen en worden de winsten duidelijk breder nu de recessieangst afneemt en renteverlagingen naderen.
Vanaf het dieptepunt van de obligatiecrisis in oktober vorig jaar is de benchmark S&P500 in slechts 5 maanden 25% gestegen.
Maar de gelijkgewogen versie van de index - die corrigeert voor de buitensporige prestaties van toonaangevende megacaps - is in die tijd met 23% gestegen, kleine kapitalisaties uit de Russell 2000 zijn met 26% opgeveerd en Japanse en blue chips uit de eurozone zijn met respectievelijk 28% en 25% gestegen in dollartermen.
Afgaande op deze stellaire winsten lijkt het handjeklap van het begin van het nieuwe jaar volledig te zijn gestopt.
Volgens de meest recente enquête van wereldwijde fondsbeheerders van de Bank of America staan de aandelenallocaties op het hoogste niveau sinds twee jaar en is de "risicobereidheid" het hoogst sinds november 2021. Vóór november was er 18 maanden op rij een netto onderwogen positie in aandelen - de langste sombere periode sinds de crash van 2008/09.
Zijn alle twijfelaars veranderd in gelovers?
En hebben de beren eindelijk gecapituleerd na 18 maanden van pijnlijke underperformance?
Als dat zo is, maakt dat sommige vermogensbeheerders ongerust die graag tegen het pessimisme van het begin van het jaar in zwommen - zelfs degenen die het grotendeels eens zijn met de bullish thesis.
De chief investment officer van de Zwitserse vermogensbeheerder Julius Baer, Yves Bonzon, zei dat hij begint te twijfelen aan zijn nog steeds overwogen aandelenpositie - uit angst voor een combinatie van kuddeconsensus, een seizoensgebonden vertraging in de vraag naar aandelen tijdens de zomer en de komende onzekerheid over de Amerikaanse verkiezingen.
"We zijn bijna vier weken in de verleiding geweest om het aandelenrisico in de marge af te bouwen en af te dekken," zei hij. "Tot nu toe hebben we dat niet gedaan, maar als u mij zou dwingen om aandelen toe te voegen of af te bouwen, zou ik geneigd zijn om licht af te bouwen."
"Er komt een consolidatiefase tussen nu en november in de markten - een correctie van 10-15% kan elk moment plaatsvinden en zou volgens mij gezond zijn," voegde hij eraan toe.
"Schokken zijn per definitie onmogelijk te voorzien (maar) de markten zijn waarschijnlijk kwetsbaarder dan ooit voor een externe schok sinds de COVID in 2020 toesloeg."
TERUG NAAR DE TOEKOMST
Vreemd genoeg zou een correctie van 10% van de S&P500 ten opzichte van de huidige niveaus, volgens de wereldwijde aandelenpeilingen van Reuters, de S&P500 ruwweg terugbrengen op het punt waar de consensusvoorspellingen voor eind 2024 in november nog lagen.
Die mediane prognose voor eind 2024 is in de peilingen van vorige maand sterk naar boven bijgesteld tot 5.100 en tot 5.300 voor eind 2025.
Maar voor het grootste deel zijn we er al.
Wat te doen - op de golf mee blijven gaan of de weddenschappen een beetje afdekken?
Nu de impliciete 30-daagse volatiliteit van aandelen, zoals gemeten door de VIX-index op Wall Street, slechts 3 punten verwijderd is van recorddieptepunten, kan de verleiding groot zijn om aandelenportefeuilles af te dekken met opties.
Maar veel vermogensbeheerders hebben in plaats daarvan pittige korte-termijn rentevoeten van meer dan 5% gebruikt als effectieve afdekking.
En velen zijn nu tegelijkertijd overwogen in aandelen en contanten.
Volgens gegevens van het Investment Company Institute bedroegen de activa van Amerikaanse geldmarktfondsen deze maand voor het eerst $6 biljoen - bijna $1 biljoen meer dan een jaar geleden en bijna twee keer zoveel als vóór de pandemie.
En dat is een van de belangrijkste redenen waarom beleggers aarzelen om aandelen de rug toe te keren, tenzij er een dramatische ommekeer komt in het gunstige macro-economische beeld.
De veronderstelling is dat de kasvoorraad daar is totdat de Fed eindelijk begint met het verlagen van de kortetermijnrente - en volgens de futures zal dat in juni zijn. Dan begint het geld uit te stromen naar obligaties of aandelen.
Als de Fed in het tweede kwartaal zou aarzelen met de verruiming, dan zou het een hobbelige zomer kunnen worden.
De onzekerheid over de Amerikaanse verkiezingen komt dan in zicht en bemoeilijkt een eventuele bounceback - zelfs als u gelooft dat de opwaartse economische achtergrond tot 2025 aanhoudt, ongeacht de uitslag.
Chris Iggo van AXA Investment Managers wijst erop dat het gemiddelde rendement van de S&P 500 in Amerikaanse presidentiële verkiezingsjaren ongeveer 11% is geweest. En dat is wat het in 2024 al heeft gedaan.
Maar "als we ons nu in een gunstige groeicyclus bevinden - dan zouden de rendementen van de financiële markten meer op hun langetermijngemiddelden kunnen lijken," schrijft hij. "Dat betekent iets hoger voor obligaties dan in de afgelopen jaren en iets minder voor aandelen dan in het afgelopen jaar. Maar over het algemeen goed."
Bullish en bearish tegelijkertijd misschien.
De hier geuite meningen zijn die van de auteur, een columnist voor Reuters.
