Verpleegkundigen voeren, net als ambulancemedewerkers, treinbestuurders, leraren, postbodes en werknemers in vele andere sectoren, stakingsacties op zoek naar betere lonen en voorwaarden nu de inflatie meer dan 10% bedraagt, terwijl hun lonen veel langzamer stijgen.

"Deze baan is langzaam dodelijk voor verpleegkundigen", zei David Hendy, een 34-jarige verpleegkundige die zich bij ongeveer 100 anderen voegde op de picketlijn buiten het University College London Hospital.

Dat was een van de tientallen protesten in het kader van de stakingen van het Royal College of Nursing - de tweede golf van haar vakbondsacties, nadat ze in december voor het eerst in haar 100-jarige geschiedenis massaal was opgestapt.

"De verpleegkundigen zijn de afgelopen 10 jaar door de hel gegaan. We hebben COVID meegemaakt, ik heb collega's die aan COVID zijn overleden. Ik heb het zelf drie keer gehad," zei Hendy, terwijl ze haar tranen bedwong. "Het moreel is op een dieptepunt.

De regering heeft tot nu toe de druk weerstaan om tegemoet te komen aan de eisen van verpleegkundigen voor een discussie over de salarissen. Ze houdt vol dat ze niet terugkomt op de 4%-5% die ze in 2022/23 heeft toegekend op aanbeveling van een instantie die de salarissen herziet, en dat ze alleen het salarisherzieningsproces voor 2023/24 zal bespreken.

Minister van Volksgezondheid Steve Barclay vertelde verslaggevers tijdens een bezoek aan een ziekenhuis op woensdag dat hij teleurgesteld was over de stakingen en dat het onbetaalbaar zou zijn om tegemoet te komen aan de looneisen van de verpleegkundigen.

"We willen constructief samenwerken met de vakbonden bij de loonherziening van volgend jaar, waarbij we de druk van de inflatie en de druk op de gezondheidszorg erkennen", zei hij.

Anderen op de picketlijn onderschreven de bezorgdheid van Hendy en benadrukten dat het geschil over meer gaat dan alleen loon.

"De werkdruk is nu fenomenaal en onze patiënten zijn zieker dan ooit," zei Victoria Banerjee, 44, een moeder van twee tieners die al 20 jaar verpleegster is.

Maar met een inflatie van 10,5% volgens gegevens die woensdag bekend zijn gemaakt, en prijzen voor eten en drinken die het snelst stijgen sinds 1977, staat het salaris nog steeds centraal in het protest.

"We hebben het de afgelopen jaren moeilijk gehad. De rekeningen gaan zeker omhoog en ons loon weerspiegelt dat niet," zei Jenny Gyertson, 42, die al twee decennia als verpleegster werkt.

"Je leeft eigenlijk van maand tot maand. Als er iets misgaat, zoals een kapotte auto, een kapotte boiler of een onverwachte rekening, is dat heel moeilijk en heel stressvol."