Hebben de Amerikaanse rentetarieven hun piek bereikt? De vraag ligt op ieders lippen, in alle handelszalen over de hele wereld. Elke nieuwe statistiek wordt nauwkeurig geanalyseerd om er zeker van te zijn dat het centrale scenario - inflatie onder controle, zachte landing van de Amerikaanse economie - geen haperingen vertoont. Niet te warm om een nieuwe monetaire verstrakking te vermijden, niet te koud om de angst voor een recessie opnieuw aan te wakkeren. Toch blijven er verschillende bedreigingen wegen op de rentetarieven.

Steepening

We hebben al meerdere keren de rentecurve tussen het rendement op de 2-jaars en de 10-jaars Amerikaanse obligaties genoemd. Na een dieptepunt van -111 basispunten te hebben bereikt, probeert ze nu te stijgen (we spreken dan van steepening). Het probleem is dat deze steepening verband houdt met de stijging van de lange termijn rendementen (de 10-jaars in dit geval) in plaats van met de daling van de 2-jaars. Een "bearish steepening", zoals we dat in dit geval noemen, is echter nauwelijks verenigbaar met een renteverlaging door de Fed. Integendeel, de stijging van de 10-jaars weerspiegelt alleen maar de inflatievrees van de rentehandelaren.

Tegelijkertijd, en volgens een studie van Horizon Kinetics, komt bijna 30 % van de totale Amerikaanse schuld, ongeacht de looptijd, in januari volgend jaar te vervallen. De Verenigde Staten moeten dus veel "papier" verkopen om zich te herfinancieren op de obligatiemarkt, wat de rendementen kan opdrijven, vooral omdat de traditionele kopers (de uitgebreide BRICS) en de Fed niet meer van de partij zijn en Amerikaanse banken al aanzienlijke latente verliezen op hun staatsobligaties registreren.

We zullen de steun van 4,00 % op de 10-jaars Amerikaanse obligaties nauwlettend in de gaten houden om een aanzienlijke ontspanning van de rentetarieven te bevestigen. Daarentegen zou een duidelijke doorbraak van 4,34 %, op weekbasis, de weg vrijmaken naar 5 % en meer.

Les taux

Bron: Bloomberg