Mexico heeft in 2019 "extreme" hoeveelheden methaan uitgestoten uit een aardgaspijpleiding die door de noordelijke grensstaat Durango loopt, zo blijkt uit een dinsdag gepubliceerd onderzoeksartikel, waarin gegevens van satellieten worden aangehaald.

Methaan, een krachtig broeikasgas dat warmte vasthoudt in de atmosfeer en de planeet op korte termijn veel sneller opwarmt dan koolstofdioxide, wordt beschouwd als een grootste bedreiging voor het klimaat.

Wetenschappers van Harvard University, onder leiding van Marc Watine en Daniel Varon, identificeerden een hotspot in Durango waar in twee maanden tijd duizenden tonnen methaan vrijkwamen.

Watine zei dat het team de methaanlekken kon traceren naar de El Encino-La Laguna pijpleiding die door de staten Chihuahua en Durango loopt en aardgas van de Verenigde Staten naar Mexico transporteert.

"Uit onze analyse blijkt dat er tussen april en mei van dat jaar uitstoot was vanuit verschillende delen van de pijpleiding," zei Watine in een interview. "Niet alles kwam van één locatie."

Op 12 mei 2019 kwam er per uur tussen de 260 en 550 ton methaan vrij vanaf één locatie, in totaal 1.130 tot 1.380 ton over drie uur, ontdekten de wetenschappers.

Het was niet duidelijk wat de uitstoot veroorzaakte of welk bedrijf er verantwoordelijk voor was.

Uit regeringsdocumenten bleek dat de pijpleiding, die eigendom is van het staatsbedrijf CFE, geëxploiteerd wordt door Fermaca Pipeline El Encino.

CFE reageerde niet onmiddellijk op een verzoek om commentaar en in openbare documenten staan geen contactgegevens vermeld voor Fermaca Pipeline El Encino.

Wetenschappers hebben gezegd dat Mexicaanse bedrijven, waaronder het staatsenergiebedrijf Pemex, achterlopen op hun verplichtingen om de uitstoot van hun infrastructuur te identificeren, rapporteren en beperken.

In september 2022 ontdekte een andere groep twee methaanlekken van Pemex-infrastructuur in de Ku-Maloob-Zaap olieveldcluster in de Golf van Mexico.

Methaan, het hoofdbestanddeel van aardgas, is onzichtbaar en reukloos. De afgelopen jaren is de satelliettechnologie echter geëvolueerd om detectie mogelijk en nauwkeuriger te maken.

Het nieuwste onderzoek werd gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences, een peer-reviewed tijdschrift. (Verslaggeving door Stefanie Eschenbacher; Redactie door Jamie Freed)