De wereldwijde offshore windsector heeft enorme kostenstijgingen doorgemaakt als gevolg van de inflatie, waardoor de ontwikkeling in landen als Groot-Brittannië en de Verenigde Staten is vertraagd en de emissiereductiedoelstellingen in gevaar zijn gekomen.
Aardgas is goed voor iets meer dan de helft van de elektriciteitsopwekking in Nederland, de rest wordt grotendeels geproduceerd door hernieuwbare bronnen zoals wind en zon.
In het Nederlandse systeem bieden particuliere bedrijven, zoals het Zweedse Vattenfall, voor concessies om windmolenparken te bouwen, terwijl de staat zorgt voor de juiste netaansluitingen.
In een brief aan het parlement zei minister van Energie Rob Jetten dat de kosten voor het offshore netwerk van 2032 tot 2057 35,5 miljard euro zullen bedragen, in plaats van de 26 miljard euro die vorig jaar werd genoemd, waarbij hij cijfers aanhaalde van elektriciteitstransmissienetbeheerder TenneT.
Stijgende rentetarieven, inflatie en hogere onderhoudskosten drijven de kosten op, aldus Jetten.
TenneT is volledig eigendom van de Nederlandse overheid, maar Duitsland wil de grote Duitse activiteiten van TenneT kopen om meer zeggenschap te krijgen over de cruciale infrastructuur voor het terugdringen van het gebruik van fossiele brandstoffen.
Nederland is voorstander van een splitsing van TenneT, gezien de investeringsplannen voor het elektriciteitsnet van meer dan 100 miljard euro in de komende tien jaar, die de belastingbetalers van de twee landen uiteindelijk zullen dragen.
Jetten zei dat Nederland op schema ligt voor de installatie en aansluiting van 4,5 gigawatt (GW) offshore windenergie dit jaar en 21 GW in 2030.
Eén gigawatt elektriciteit is genoeg om een miljoen Nederlandse huishoudens van stroom te voorzien, hoewel de wind op de Noordzee onregelmatig is en vaak piekt bij zonsopgang en zonsondergang. (Verslaggeving door Toby Sterling; Bewerking door Rod Nickel)
