Demonstranten zeggen dat de begrotingswet die president William Ruto woensdag liet vallen, slechts een symptoom is van de problemen die een land teisteren waar veel jongeren ondanks de sterke economische groei steeds minder vooruitzichten op werk hebben.
De beweging heeft weinig precedenten in haar massale mobilisatie van Kenianen over etnische en regionale scheidslijnen heen, terwijl ze elke vorm van politiek leiderschap afwijzen. Protesten in Kenia zijn in het verleden geleid door elites, en eindigden vaak in overeenkomsten over machtsdeling die weinig tastbare voordelen opleverden voor de demonstranten.
De demonstranten staan nu voor de uitdaging om de eenheid en het momentum te behouden en tegelijkertijd bredere, minder directe doelen na te streven. Ze zullen ook moeten beslissen hoe ze zullen reageren op het aanbod van Ruto om een dialoog aan te gaan, dat de president woensdag deed zonder specifieke details te geven.
Schrijver en activist Nanjala Nyabola zei dat de meeste deelnemers aan de recente protesten gemotiveerd waren door legitieme, sterk gekoesterde grieven tegen de regering.
"Totdat die grieven worden aangepakt, is het onwaarschijnlijk dat ze bereid zullen zijn om concessies te doen."
Hoe de diffuse en leiderloze beweging, die zich grotendeels via sociale media organiseerde, haar doelstellingen in de toekomst zal nastreven, blijft een open vraag - en een bron van intern debat.
Christine Odera, medevoorzitter van de Kenya Coalition on Youth, Peace and Security, een maatschappelijke organisatie, zei dat het nodig was om meer geformaliseerde structuren te ontwikkelen om de belangen van jongeren te behartigen en met de regering te praten.
"Als we organisch te werk gaan, verliezen we misschien het hele gesprek," zei Odera, die deelnam aan de protesten. "De president heeft gezegd dat we gesprekken moeten voeren. We kunnen niet allemaal in een stadion gaan zitten en een gesprek voeren."
Anderen zijn het daar absoluut niet mee eens.
Ojango Omondi, een lid van de Social Justice Centres Working Group, een activistengroep uit een arme wijk van Nairobi, zei dat het creëren van formele structuren en het aanwijzen van nationale vertegenwoordigers de beweging zou kunnen corrumperen door politici.
"We hoeven nergens over te onderhandelen," zei hij. "Het enige wat we willen zijn betere levensomstandigheden. Het enige wat we willen is dat de leiders stoppen met het gebruiken van onze middelen ... om hun uitbundige levensstijl te sponsoren."
KWESTIE VAN EENHEID
Omondi zei dat er genoeg was om de demonstranten de afgelopen week bezig te houden - van het organiseren van begrafenissen voor de bijna twee dozijn mensen die dinsdag gedood werden in botsingen met de politie tot het afdwingen van terugroepverkiezingen voor parlementsleden.
Een ander belangrijk moment zou de volgende poging van de regering kunnen zijn om een financieringswet aan te nemen, die nodig is om de uitgaven in het komende fiscale jaar te financieren. Sommige demonstranten vermoeden dat de regering nog steeds zal proberen om belastingverhogingen door te drukken.
In een land waar etnische affiniteiten van oudsher een belangrijke drijfveer voor protest zijn, hebben de huidige demonstraties, die door jongeren worden geleid, zich onderscheiden door het opbouwen van eenheid rond gemeenschappelijke grieven.
Maar er beginnen zich al scheurtjes af te tekenen.
Ondanks Ruto's ommekeer in de belastingverhogingen, riepen sommige demonstranten op om donderdag door te gaan met een geplande mars naar de presidentiële residentie in een poging om de president uit de macht te krijgen. Anderen verwierpen het idee als een gevaarlijke zet.
Uiteindelijk waren er protesten in verschillende steden, hoewel ze kleiner waren dan op dinsdag.
In Ruto's geboortestad en politieke bolwerk Eldoret, waar dinsdag duizenden mensen van verschillende etnische groepen de straat op gingen, zei een mensenrechtenactivist dat sommige spanningen weer oplaaiden sinds de president het wetsvoorstel heeft ingetrokken.
Nicholas Omito, CEO van het Centrum voor Mensenrechten en Bemiddeling, zei dat demonstranten van Ruto's etnische groep Kalenjin betoogden dat de protesten moesten ophouden nu het wetsvoorstel was ingetrokken. Demonstranten van de etnische Kikuyu hielden vol dat ze door moesten gaan totdat Ruto zou aftreden.
Nyabola, de schrijver, gaf toe dat de solidariteit die te zien was toen Kenianen van alle rangen en standen de straat op gingen in de gedurfde krachtmeting met hun regering, de lange geschiedenis van etnische verdeeldheid in het land niet ongedaan kon maken.
"Je komt er nooit helemaal vanaf," zei ze. "Maar op dit moment staat de klasse- en welvaartsongelijkheid tussen politici en gewone mensen centraal."
