In de slipstream van de wereldwijde renteverlagingseuforie eind vorig jaar, stortten buitenlanders in december netto $29 miljard in schuldpapier en aandelenportefeuilles van opkomende markten - waardoor de instroom in 2023 in de buurt komt van $179 miljard, volgens cijfers die deze week zijn gepubliceerd door het Institute of International Finance.
Dat lijkt een behoorlijke toevloed, gezien het feit dat China, typisch de opkomende olifant in de kamer, voor het tweede achtereenvolgende jaar fondsen zag vluchten voor een bedrag van meer dan $80 miljard - en bovenop een uitstroom van $105 miljard in 2022.
Maar zoals het IIF opmerkt, blijft de instroom in aandelen buiten China relatief bescheiden en blijft overzees geld dat naar schuldpapier in lokale valuta gaat in landen als Brazilië, Indonesië of Zuid-Afrika nog steeds "aanzienlijk achter" bij het tempo van vóór de pandemie.
Zou 2024 een nieuwe dageraad kunnen inluiden na jaren in de wildernis?
De grote vraag lijkt te zijn of de rendementen uit opkomende landen genoeg zijn om Amerikaanse en westerse fondsen uit hun steeds comfortabelere 'home bias' te halen - verwend als ze nu zijn door de hoge binnenlandse rente op vastrentende waarden en afgeschrikt door seismische geopolitieke risico's in een jaar dat doorspekt is met belangrijke verkiezingen en militaire spanningen.
De voortdurende underperformance van de Chinese aandelenmarkt en die van de bredere opkomende aandelenindices ten opzichte van wereldwijde benchmarks vorig jaar schetst geen fraai beeld - ook al heeft de hoop op 'mean reversion' en 'value plays' velen weer naar dat universum doen kijken.
Slingerspelen kan zinvol zijn als het een eenmalig slecht jaar was geweest. Maar de aandelenindex voor opkomende markten van MSCI staat nog steeds ongeveer op de plek waar hij 10 jaar geleden stond en heeft in die periode meer dan 40% minder goed gepresteerd dan de MSCI-index voor alle landen.
Opkomende schuldmarkten zijn een betere keuze geweest - maar het is de vraag of ze nu genoeg te bieden hebben voor westerse spaarders.
WAAROM MOEILIJK DOEN?
In een rapport van deze week over de belangrijkste strategische beleggingsthema's voor dit jaar en daarna, gaven analisten van JPMorgan hun mening over de waarschijnlijk voortdurende dominantie en outperformance van Amerikaanse beleggingen en de "langere tijd hogere" Amerikaanse rente.
"Langer hoger is langer moeilijker voor activa uit opkomende markten, omdat veerkracht zich niet noodzakelijkerwijs vertaalt in portefeuillestromen," zeiden ze. "Eencijferige stijgingen voor EM vastrentende waarden en aandelen roepen de vraag op: waarom zou je in EM beleggen als je 5%-plus kunt krijgen in Amerikaanse vastrentende waarden?"
Hoewel de wereldeconomie in het algemeen veerkrachtig is gebleken, wijzen ze erop dat de portefeuillestromen naar opkomende markten de meest uitgesproken daling in meer dan tien jaar hebben doorgemaakt - voornamelijk gedreven door uitstromen uit Rusland en China - en dat ze nu al tien jaar een neerwaartse trend vertonen.
Misschien heeft de de-globalisering - aangezien financiën samengaan met re-shoring en herindustrialisering van de westerse economieën - de Amerikaanse investeringen terug naar binnen zien keren om in eigen land op zoek te gaan naar "opkomende markten" in technologie of schone energie en andere sectoren. Een soortgelijk patroon was te zien aan het einde van de jaren '90 na opeenvolgende crises op de opkomende markten - een terugtrekking die aantoonbaar de dot.com-zeepbel voedde.
Hoe dan ook, de cumulatieve portfoliostromen naar opkomende markten sinds 2021 van $200 miljard zijn minder dan een derde van wat ze waren tijdens de 'Taper Tantrum' van de Federal Reserve in 2013, en activa die zijn gekoppeld aan JPMorgan opkomende indexen zijn sinds begin 2022 met 10% gedaald - waarbij die gekoppeld aan indexen in lokale valuta sinds 2018 zijn afgevlakt.
Een terugkeer naar EM-obligatiefondsen is dit jaar wellicht mogelijk, denkt het team van JPM.
Maar met de kloof tussen de ontwikkelde en opkomende rentevoeten op het laagste niveau van meerdere decennia, zal het aantrekken van kapitaal lastig worden - ook al is een geringere afhankelijkheid van dergelijke stromen op termijn aantoonbaar een positief effect.
Het renteverschil tussen EM en Azië is voor het eerst in meer dan twintig jaar negatief, aldus de Amerikaanse bank, en een stijging van 100 basispunten van het rendement op JPM's index voor schuldpapier in lokale valuta ten opzichte van Amerikaanse contanten en hoogwaardige obligaties "is niet zo aantrekkelijk".
Zelfs de rendementen van EM-kredieten met een junkrating en frontiermarkten van 11-13% zijn slechts vergelijkbaar met de rendementen op Amerikaans particulier krediet.
"Deze tegenwind kan aanhouden, aangezien de renteverschillen verder zullen afnemen wanneer de versoepelingscycli van de EM verdergaan en voordat de Fed met haar eigen versoepelingscyclus begint," zeiden ze.
"GENERATIEGEBONDEN AANTREKKELIJK
Niet iedereen is zo somber, want sommigen zien valutaverschuivingen op lange termijn als katalysator.
Volgens portefeuillemanager Victoria Courmes van GMO bieden lokale obligatiemarkten van opkomende markten "een generatie-aantrekkelijk instapmoment" en de beste reeks factoren in 20 jaar - grotendeels gebaseerd op het standpunt dat een historisch dure dollar nu aan de top staat van wat een decenniumlange schommeling blijkt te zijn.
Hoewel de groeikloven tussen ontwikkelde en opkomende economieën kleiner worden, stelde Courmes de periode 2003-2011 van een verzwakkende dollar en EM-prestaties tegenover de daaropvolgende periode waarin de stijging van de greenback met 30% op een brede indexbasis de stromen naar opkomende markten heeft afgevoerd.
Hij voegde eraan toe dat met de gemiddelde opkomende nominale en reële rentes op lokale schulden en aandelenmandjes van opkomende markten terug op het niveau van 2003-2011, het hoge totaalrendement samen met de potentiële waardestijging van de valuta en diversificatieargumenten de toon zetten.
"Het is uiterst zeldzaam om deze combinatie van goedkope valuta's met hoge rentes te krijgen - en over het algemeen duurt het niet lang," schreef ze.
Dat gezegd hebbende, wedden dat de dollar vanaf hier verzwakt in een omgeving met 'hogere rentes voor langere tijd' in de VS - waar andere centrale banken minstens zo enthousiast zijn als de Federal Reserve om te versoepelen en in een tijd van even 'generationele' geopolitieke risico's in het buitenland - kan een frustrerende weddenschap zijn.
Of een zwakkere dollar op zich vereist dat Amerikaans geld weer overzee begint te stromen, is een open vraag en misschien een cirkelvormig raadsel dat misschien niet gemakkelijk kan worden opgelost.
De hier geuite meningen zijn die van de auteur, een columnist voor Reuters.
