Volgens de onderzoekers bevinden deze 208 sterren zich in de verste uithoeken van de halo van de Melkweg, een bolvormige sterrenwolk die wordt gedomineerd door de mysterieuze onzichtbare stof donkere materie die zich alleen kenbaar maakt door zijn zwaartekrachtsinvloed. De verste bevindt zich op 1,08 miljoen lichtjaar van de aarde. Een lichtjaar is de afstand die licht in een jaar aflegt, 9,5 biljoen km.

Deze sterren, gespot met de Canada-France-Hawaii Telescope op de Mauna Kea berg in Hawaï, maken deel uit van een categorie van sterren die RR Lyrae worden genoemd en die een relatief lage massa hebben en doorgaans weinig elementen bevatten die zwaarder zijn dan waterstof en helium. De verst verwijderde ster lijkt een massa te hebben van ongeveer 70% van die van onze zon. Er zijn geen andere melkwegsterren met zekerheid gemeten die verder weg staan dan deze sterren.

De sterren die de randen van de galactische halo bevolken, kunnen worden beschouwd als stellaire wezen, die waarschijnlijk afkomstig zijn van kleinere sterrenstelsels die later in botsing zijn gekomen met de grotere Melkweg.

"Onze interpretatie over de oorsprong van deze verre sterren is dat zij waarschijnlijk zijn geboren in de halo's van dwergstelsels en sterrenclusters die later zijn samengevoegd - of eenvoudiger gezegd: gekannibaliseerd - door de Melkweg", aldus Yuting Feng, een promovendus sterrenkunde aan de Universiteit van Californië in Santa Cruz, die de studie leidde, die deze week werd gepresenteerd op een bijeenkomst van de American Astronomical Society in Seattle.

"Hun gaststelsels zijn door de zwaartekracht versnipperd en verteerd, maar deze sterren zijn op die grote afstand achtergebleven als brokstukken van de fusie", voegde Feng eraan toe.

De Melkweg is door dergelijke calamiteiten in de loop der tijd gegroeid.

"Het grotere sterrenstelsel groeit door kleinere sterrenstelsels op te eten - door zijn eigen soort op te eten," aldus co-auteur Raja GuhaThakurta, hoogleraar astronomie en astrofysica aan UC Santa Cruz.

De halo van de Melkweg bestaat uit een binnen- en buitenlaag en is veel groter dan de hoofdschijf en de centrale uitstulping van het stelsel, die vol sterren zitten. Het sterrenstelsel, met een superzwaar zwart gat in het centrum op ongeveer 26.000 lichtjaar van de aarde, bevat misschien 100 miljard tot 400 miljard sterren, waaronder onze zon, die zich bevindt in een van de vier primaire spiraalarmen die de schijf van de Melkweg vormen. De halo bevat ongeveer 5% van de sterren van het melkwegstelsel.

Donkere materie, die de halo domineert, maakt het grootste deel van de massa van het heelal uit en wordt verondersteld verantwoordelijk te zijn voor de basisstructuur ervan, waarbij de zwaartekracht zichtbare materie beïnvloedt om samen te komen en sterren en sterrenstelsels te vormen.

De verre buitenrand van de halo is een slecht begrepen gebied van het melkwegstelsel. Deze nieuw geïdentificeerde sterren bevinden zich op bijna de helft van de afstand tot het naburige Andromedastelsel van de Melkweg.

"We kunnen zien dat de buitenwijken van de Andromeda-halo en de Melkweghalo echt uitgebreid zijn - en bijna 'rug-aan-rug' liggen," aldus Feng.

De zoektocht naar leven buiten de aarde richt zich op rotsachtige planeten die lijken op de aarde en die draaien in de zogenaamde "bewoonbare zone" rond sterren. Er zijn al meer dan 5000 planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt, exoplaneten genaamd.

"We weten het niet zeker, maar de kans dat om elk van deze buitenste halosterren planeten draaien is even groot als om de zon en andere zonachtige sterren in de Melkweg," aldus GuhaThakurta.