Hyundai Bioscience heeft op de 11e aangekondigd dat fase 2 klinische studie van CP-COV03 voor COVID-19 patiënten is begonnen. CP-COV03 is een oraal toegediend antiviraal geneesmiddel (werkzaam bestanddeel: niclosamide) dat ontwikkeld is als een universele behandeling voor virale ziekten, waaronder COVID-19. CP-COV03 is een innovatief breedspectrum antiviraal middel met een farmacologische werking die menselijke cellen helpt virussen te verwijderen door het "autofagie"-mechanisme te bevorderen, waarbij cellen het virus als een vreemde stof herkennen en het zelf verwijderen.

Als in deze klinische studie bevestigd wordt dat CP-COV03 werkzaam is tegen COVID-19, betekent dit dat er een universeel antiviraal middel geboren is, niet alleen tegen COVID-19 en zijn varianten, maar ook tegen bijna alle andere virussen, zoals griep, hepatitis, AIDS, Ebola en herpes. Verwacht wordt dat een gunstig studieresultaat de aandacht van de wetenschappelijke gemeenschappen zal trekken en een "vlamschot" kan worden om de geboorte van het universele antivirale geneesmiddel aan te kondigen. Bestaande antivirale middelen die de replicatie van specifieke virussen remmen, hebben een beperkt bereik bij de toegestane patiënten wegens de toxiciteit van het geneesmiddel, en zullen waarschijnlijk geneesmiddelenresistentie bij het virus veroorzaken.

CP-COV03, dat de kenmerken heeft van een nieuw antiviraal mechanisme dat zich op cellen richt, is vrij van dergelijke problemen. CP-COV03 in klinische proeffase 2, dat de lancering van een universeel antiviraal geneesmiddel beoogt, lijkt in vele opzichten op de in 1941 uitgevoerde proef op de werkzaamheid van penicilline bij mensen, en wekt buitengewone belangstelling van de wetenschappelijke samenleving. Penicilline, het eerste universele antibioticum ter wereld, is een geneesmiddel dat ontwikkeld is op basis van het mechanisme van de remming van de vorming van de bacteriële celwand door antibacteriële stoffen uit de blauwe schimmel. De geboorte van penicilline heeft de mensheid bevrijd van de angst voor bacteriën.

Van CP-COV03 als breedspectrum antiviraal middel wordt verwacht dat het een snelle preventieve behandeling van virale infecties mogelijk maakt, waardoor viruspandemieën kunnen worden voorkomen. Als dit gebeurt, zal dit naar verwachting een grote verandering teweegbrengen in het huidige virusbestrijdingssysteem, dat voor virale clusterinfecties hoofdzakelijk van vaccins afhankelijk is. De ontwikkeling van "penicilline", een belangrijk antibioticum, wordt beschouwd als een van de 10 mijlpaalgebeurtenissen op medisch gebied van de 20e eeuw.

Penicilline werd in 1928 bij toeval ontdekt uit blauwe schimmel door de Schotse bacterioloog Alexander Fleming, maar hij slaagde er niet in een antibacterieel middel te ontwikkelen. Een vervolgstudie van Howard Florey en Ernst Chain, twee wetenschappers aan de Universiteit van Oxford in Engeland, leidde echter tot de ontwikkeling van het eerste antibioticum ter wereld in 1942. In de Eerste Wereldoorlog liep het sterftecijfer door bacteriële longontsteking op tot maar liefst 18%, maar in de Tweede Wereldoorlog daalde penicilline tot minder dan 1%.

Penicilline is een geneesmiddel dat ontwikkeld is op basis van het mechanisme waarmee de blauwe schimmel (wetenschappelijke naam Penicillium), een micro-organisme, uit zichzelf antibacteriële stoffen aanmaakt om een aanval van bacteriën te overleven, waarbij de celwandvorming van bacteriën wordt geremd en gesteriliseerd. De ontdekking van een mechanisme dat in staat is bacteriën te doden, en van een stof die dat mechanisme uitoefent, maakte penicilline tot een van de grote geneesmiddelen van de 20e eeuw. Aangezien penicilline niet alleen een antibacteriële werking heeft tegen stafylokokken, maar ook tegen streptokokken, hersenvliesontsteking, gonorroe, difterie en een hele reeks andere bacteriële infecties, is de mens eindelijk bevrijd van de angst voor bacteriën.

Hoewel de mensheid de strijd tegen de bacteriën gewonnen heeft door zo'n doeltreffend antibioticum te ontwikkelen, bestaat er nog steeds geen doeltreffende universele behandeling zoals penicilline voor grote virusinfecties. Evenals penicilline, dat verschillende bacteriën uitroeit, is er geen mechanisme gevonden om virussen te verwijderen, ongeacht het type, en is er ook geen stof met een dergelijke farmacologische werking gevonden. Menselijke cellen ontleden zichzelf en recyclen overbodige eiwitten van binnen.

Dit wordt de "autofagie" actie van cellen genoemd. Cellen beschermen zich ook tegen aanvallen van bacteriën of virussen door zo'n autofagie, die gezien kan worden als een soort immuunactie. Het onderzoek in verband met celautofagie begon in het midden van de jaren vijftig.

Rond die tijd ontdekten wetenschappers dat er in de cel kleine organen zijn die stoffen afbreken. Daarna, in 1974, bevestigde de Belgische wetenschapper Christian Debub, winnaar van de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde, dat overbodige bestanddelen van cellen door deze organen werden afgebroken, en gaf het de naam autofagie. De Japanse wetenschapper Yoshinori Ohsumi kreeg in 2016 de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde voor zijn ontdekking van een gen dat een belangrijke rol speelt bij autofagie.

Van virussen die eiwitten bevatten is bekend dat ze de autofagie van cellen afremmen om te voorkomen dat ze door autofagie worden afgebroken wanneer ze een gastheercel binnendringen. Door verschillende studies en experimenten in de wetenschappelijke wereld is echter bevestigd dat niclosamide een farmacologische werking heeft die de autofagie van cellen omgekeerd bevordert.