De perfecte storm die Orsted dezer dagen doormaakt, bevestigt het meest voor de hand liggende risico: de onontcijferbare boekhouding, gecombineerd met de onmogelijkheid om een betrouwbaar waarderingsmodel op te stellen, aangezien de inkomsten van de groep direct afhankelijk zijn van... de wind die waait, gebaseerd op weersvoorspellingen waarvan we de betrouwbaarheid wel kennen.

Daarnaast ontdekken we in het licht van de recente actualiteit dat de Deense onderneming ook een nevenslachtoffer is van de stijgende rente. In tegenstelling tot de Europese sectorgenoten hebben Amerikaanse contracten vaste elektriciteitsverkoopprijzen, meestal vastgelegd - fatale fout! – nog voor de financiering voor de projectontwikkeling in kannen en kruiken is.

Als de financieringskosten echter sterk stijgen als gevolg van de stijgende rente, komt de nettomarge van Orsted op evenredige wijze onder druk te staan. Dit wordt nog verergerd door het feit dat de wind minder hard waait dan verwacht, wat leidt tot lagere inkomsten...

Dat is precies de reden waarom een kwart van de beurswaarde van het bedrijf bijna onmiddellijk in rook is opgegaan. Op de achtergrond spelen de problemen van de turbinebouwers en de heroverweging van publieke subsidies, die door veel waarnemers als overdreven royaal worden beschouwd.

Orsted heeft in de afgelopen tien jaar zeven keer haar kapitaal verhoogd. Met schuldratio's die plotseling verslechteren, is het aannemelijk dat investeerders in de toekomst minder flexibel zullen zijn dan voorheen.

De groeivooruitzichten van het bedrijf worden hierdoor aanzienlijk belemmerd.