Gemiddeld is zijn omzet sinds 2017 met 6,2 % per jaar gestegen, terwijl het uitgekeerde dividend steeg van 1,7 naar 2,8 USD per aandeel. Het probleem is, jawel, dat de marges dalen en de winst per aandeel over de periode stagneert.

Het is een vrij klassiek patroon: de aanhoudende dividenduitkeringen dwongen de groep zich in de schulden te steken. De groep, die ooit een kaspositie van 250 miljoen USD had — waarvan analisten verwachtten dat deze zou worden ingezet voor overnames — heeft nu een nettoschuld van 100 miljoen dollar.

Door de rendabiliteit van het eigen vermogen drijvende te houden, maskeert deze financiële hefboom gedeeltelijk de vrije val van de economische prestaties, gerelateerd aan de verslechterde onderhandelingspositie van J&JSF tegenover grote retailers en fastfoodketens, en natuurlijk aan de inflatie die de afgelopen twee jaar hard heeft toegeslagen.

Daarom zijn de uitdagingen waarmee de groep wordt geconfronteerd dezelfde als die waarmee de hele sector van de dagelijkse consumptiegoederen wordt geconfronteerd. Het verschil is dat J&JSF noch de slagkracht noch de prijsmacht van een Nestlé (klik hier voor ons laatste artikel) heeft, noch zelfs — zo lijkt het toch — van een Colgate-Palmolive (klik hier voor ons laatste artikel).

Opmerkelijk is dat de kwartaalresultaten van de groep, gisteren gepubliceerd, een ommekeer aangeven: de verkoopgroei stagneert, terwijl de winstgevendheid aanzienlijk verbetert. Het is ook het vermelden waard dat de financiële positie zeer comfortabel blijft, met een nettoschuld die minder dan een jaar ebitda vertegenwoordigt.

De waardering is momenteel 13 keer de ebitda en 29 keer de winst per aandeel. Deze is de afgelopen jaren afgenomen, wat wijst op een terugkeer van de belegger naar meer realistische verwachtingen. Echter, het aandeel bevindt zich nu ook weer niet op een bijzonder aantrekkelijk niveau.