Wat begon als een project om het natuurlijke ecosysteem langs de kust van de stad net ten zuiden van Tokio te herstellen, is nu van nationaal belang: het helpt klimaatverandering tegen te gaan nu Japan ernaar streeft om in 2050 koolstofneutraal te zijn.
Japan, de op vier na grootste uitstoter van broeikasgassen ter wereld, heeft een oppervlakte die kleiner is dan Californië, maar wel enkele van de langste kustlijnen ter wereld. Dat maakt zeegroei tot een levensvatbare methode om ten minste een fractie van de kooldioxide die het produceert op te vangen, zeggen wetenschappers.
"In de loop van dit werk zijn we gaan begrijpen dat het de koolstof die klimaatverandering veroorzaakt, kan absorberen en opslaan," zei Keita Furukawa, marien wetenschapper bij de Association for Shore Environment Creation.
De meest recente jaarlijkse broeikasgasinventaris van Japan, die deze maand is ingediend bij het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC), heeft als wereldprimeur de koolstof die door zeegras- en zeewierbedden wordt geabsorbeerd, meegenomen in de berekeningen.
Het ministerie van Milieu schat dat die hoeveelheid blauwe koolstof - koolstof die op natuurlijke wijze wordt opgeslagen door ecosystemen in zee en aan de kust - in het fiscale jaar 2022 ongeveer 350.000 ton bedroeg.
Hoewel dat slechts 0,03% is van de 1,135 miljard ton CO2-equivalent broeikasgassen die Japan dat jaar uitstootte, is blauwe koolstof belangrijker geworden naarmate de bossen van het land ouder worden en minder kooldioxide opnemen dan jongere bomen.
De hoeveelheid broeikasgassen die door bossen wordt geabsorbeerd, is in de periode van vijf jaar tot 2022 met 17% gedaald, zo blijkt uit gegevens van de overheid, en Japan heeft gezegd dat het zowel op het land als in de zee inspanningen zal leveren om meer koolstof vast te leggen.
"Als zeegras zou groeien in elk ondiep gedeelte van de zee waar het mogelijk is, denk ik dat het misschien 10 of 20% van de menselijke uitstoot zou kunnen absorberen," zei Furukawa. (Verslag van Tom Bateman; geschreven door Kiyoshi Takenaka; bewerkt door Chang-Ran Kim en Miral Fahmy)
