Deze prestatie is voornamelijk te danken aan prijsverhogingen die goed door de markt zijn opgenomen. Het valt op dat de marges van Starbucks nog steeds de helft zijn van die van McDonald's - vorige week besproken in deze rubriek - ondanks een traditioneel agressieve prijsstrategie.
Een belangrijk verschil tussen de twee is dat de in Seattle gevestigde groep nog steeds een expansiestrategie volgt. De keten heeft thans meer dan 38.000 winkels, waarvan bijna de helft buiten de Verenigde Staten, en 6.500 in China.
Starbucks is in tien jaar tijd verdubbeld in omvang. Deze groei was over het algemeen goedkoop en opmerkelijk winstgevend: het valt moeilijk in te schatten maar het rendement op ontwikkelingsinvesteringen ligt waarschijnlijk rond de 15 tot 20 %.
De waardecreatie is dus reëel en wordt al lang erkend door de markt, die het aandeel waardeert als een echte 'blue chip', ondanks de enigszins zorgwekkende blootstelling aan de Chinese markt.
Starbucks heeft in het afgelopen decennium 30 miljard USD winst gemaakt, volledig teruggegeven aan de aandeelhouders via aandeleninkoopprogramma's. Daarnaast werd er 17 miljard USD uitgekeerd als dividend, en nam de nettoschuld in die periode evenredig toe.
De groep heeft ervoor gekozen om haar eigen vermogen - nu negatief - te laten verdampen en zich alleen te financieren met schulden. Deze formule heeft de aandeelhouders tot nu toe goed gediend maar het is te hopen dat er geen tegenslagen komen die deze delicate financiële constructie verstoren.