Sihayo Gold Limited geeft een update van de operationele en bedrijfsactiviteiten van de onderneming in Noord-Sumatra, Indonesië, onder verwijzing naar recente gedetailleerde publicaties van de onderneming: In de loop van 2021 en 2022 tot op heden, heeft de Onderneming aanzienlijke werkzaamheden voltooid ter verbetering van de technische definitie van het Sihayo Starter Project (het "Project") en om de risico's van de uitvoering ervan te verminderen door middel van een reeks werkstromen ("2022 Feasibility Study Update" of "2022 FSU"). Dit omvatte: Herziening van het geometallurgisch model en het gebruik ervan voor de mijnplanning Ontwikkeling van een herzien putontwerp en tactische mijnschema's Bijgewerkt ontwerp van de verwerkingsinstallatie in overeenstemming met de behoeften van het tactische mijnschema en de geometallurgische parameters van het ertslichaam Bijgewerkte Tailings Storage Facility ("TSF")) die voldoet aan de internationale normen en geschikt is om te worden voorgelegd aan het Indonesische comité voor damveiligheid Ontwikkeling van de operationele strategie Verbetering van de milieu- en gemeenschapsstrategie Ontwikkeling van een waterbalansmodel voor de gehele locatie Bijgewerkt projectontwerp om het risico van de bouw- en exploitatieactiviteiten te verminderen Herraming van de operationele en kapitaalkosten Als gevolg van de FSU van 2022 zijn de verklaringen betreffende de minerale rijkdommen en ertsreserves bijgewerkt. De projecteconomie is beoordeeld op basis van een goudprijs van USD 1 700/oz en een discontovoet van 5%. Een samenvatting van de belangrijkste resultaten voor het FSU van 2022. De raming van de minerale rijkdommen voor de afzettingen van Sihayo en Sambung is geactualiseerd op basis van de consolidatie van de resultaten van het infill-boringsprogramma van 2019 in Sihayo en een uitgebreide herziening van de geologie en de mineralisatiemodellen voor beide afzettingen. Met name het geologische model dat in de 2020 DFS wordt gebruikt, is bijgewerkt om metallurgische domeinen weer te geven die nu in overeenstemming zijn met de mijn- en verwerkingsplanning en informatie verschaffen over de vereisten voor het aanleggen van voorraden en het mengen van de activiteiten. Bovendien is de afkapwaarde voor de schatting van de minerale reserves verlaagd van 0,6 g/t Au naar 0,4 g/t Au in reactie op de economische analyse die is gebruikt voor de schatting van de ertsreserve, waaruit bleek dat 0,4 g/t Au een geschikte afkapwaarde is voor economisch materiaal in de afzettingen. Met gebruikmaking van het door SGC ontwikkelde bijgewerkte geologische model en bijgewerkte economische gegevens, heeft AMC Consultants Pty Ltd. ("AMC") ("AMC") de putoptimalisaties, mijnontwerpen en gedetailleerde tactische planningen voor de Sihayo- en Sambung-afzettingen voltooid. De herziene schatting van de ertsreserve is gebaseerd op een zeven jaar durende exploitatie in een open mijn, waarbij ongeveer 551 koz goud wordt geproduceerd uit 774 koz goud dat over de LOM is opgeslagen. Dit mijnplan omvat 33 koz goud van de Inferred Mineral Resource classificatie. In het herziene mijnplan is de doorvoersnelheid verhoogd van gemiddeld 1,6 Mtpa in de 2020 DFS tot 1,9 Mtpa in de 2022 FSU als gevolg van een toename van de molengrootte. Dit heeft ertoe geleid dat de levensduur van de mijn is teruggelopen van 8,5 jaar tot 6,5 jaar. Vergelijking van de 2022 FSU met het 2020 DFS mijnplan. De procesinstallatie van Sihayo is ontworpen voor de behandeling van de verwachte reeks ertssoorten die tijdens het LOM-mijnbouwschema zullen worden geleverd. Het erts is gekarakteriseerd in zeven categorieën op basis van ertstype (regolith, jasperoïde en kleisulfide) en oxidatietoestand (oxide, overgangs- en vers). De verwerkingsinstallatie die ten grondslag ligt aan de 2020 DFS was berekend op een verwerkingscapaciteit van 1,5 Mtpa voor het hardere (verse) materiaal en tot 2,0 Mtpa voor het zachtere (oxide) materiaal. Gezien de waarschijnlijke mengverhouding van hard en zacht materiaal, bedroeg de resulterende verwerkingscapaciteit in de 2020 DFS gemiddeld 1,6 Mtpa. Tijdens de optimalisatiestudies heeft de onderneming vastgesteld dat een grotere molen die met alle ertstypes in de buurt van 2,0 Mtpa kan draaien, meer flexibiliteit zou bieden voor de activiteiten, met name in het geval dat extra bronnen van mineralisatie worden geïdentificeerd. Het 2022 FSU procesontwerp omvat nu een 5,7 MW semi-autogene maalderij ("SAG"). In het DFS-ontwerp van 2020 was uitgegaan van een SAG-molen van 3,8 MW. Een andere belangrijke wijziging in het ontwerp van de verwerkingsinstallatie was de toevoeging van een extra breekstation om het oxide-erts doeltreffender te kunnen beheren. Er werden ook een bufferbak en een noodvoorraad toegevoegd om te zorgen voor overcapaciteit vóór de SAG-molen, waardoor de molen effectief wordt losgekoppeld van de brekers. Er werden ook wijzigingen aangebracht aan de uitloog- en adsorptiecircuits, de koolstofbehandeling en het indikkingsontwerp voor de residuen. De lay-out van de site en de infrastructuur zijn aanzienlijk gewijzigd sinds de DFS van 2020. Dit is voornamelijk ingegeven door de behoefte aan een grotere risicobeperking voor de residulijn en de waterbeveiliging op de locatie, alsook door de noodzaak om de activiteiten te vereenvoudigen en de operationele risico's te beperken. Van bijzonder belang was een update van het waterbalansmodel voor de hele locatie, waaruit bleek dat volgens het ontwerp van de 2020 DFS, waarbij behandeld TSF-ontwater in het milieu zou worden geloosd in plaats van in de verwerkingsinstallatie te worden hergebruikt, de locatie waarschijnlijk perioden zou doormaken waarin er onvoldoende water was om de exploitatie van de verwerkingsinstallatie op betrouwbare wijze in stand te houden. Een voorkeursoptie bestaat erin het decanteringswater van de TSF terug te voeren naar de verwerkingsfabriek om de waterzekerheid tijdens de exploitatie te verbeteren. In de DFS-locatie voor 2020 is het grootste deel van de verwerkings- en niet-verwerkingsinfrastructuur dicht bij de Sihayo-put gesitueerd, met de TSF in de vallei die ongeveer 800 m lager ligt dan de verwerkingsfabriek. Gezien de noodzaak om decanteringswater terug te voeren naar de verwerkingsfabriek, en de aanzienlijke technische ontwerpeisen voor een residulijn die in dit ontwerp 800 m naar beneden loopt, werden alternatieve locaties voor de verwerkingsfabriek in overweging genomen als onderdeel van de optimalisatiestudies. De onderneming besloot de locatie van de verwerkingsinstallatie te herzien en deze te verplaatsen naar een gebied ongeveer halverwege tussen de Sihayo-put en de TSF. Hierdoor zijn de tailinglijn en de decanteerwaterretourlijn kleiner dan bij de DFS-locatie van 2020. De onderneming heeft ook besloten de locatie van andere infrastructuur en faciliteiten op de site te herzien, zowel als gevolg van de verandering van de locatie van de verwerkingsinstallatie als om de bouw- en exploitatierisico's te beperken. De belangrijkste veranderingen zijn de verplaatsing van de mijninfrastructuurzone ("MIA"), de kantoren en het run-of-mine-platform ("ROM") dichter bij de verwerkingsfabriek en de locatie van het mijnkamp dichter bij de toegangspoort van de mijn. Deze veranderingen maken een sneller bouwschema met minder risico's mogelijk, aangezien de bouw van de faciliteiten en infrastructuur kan beginnen vóór de voltooiing van de toegangsweg tot de mijn (van de mijnvoorpoort naar de Sihayo-put). Ook wordt de hoeveelheid verkeer op de locatie tijdens de exploitatie verminderd, aangezien alleen mijnwerkers (met inbegrip van het wagenpark) langs de MIA hoeven te rijden op de toegangsweg tot de locatie. Hierdoor worden de verkeersgerelateerde risico's op het terrein aanzienlijk beperkt.