Het zijn niet alleen de gebruikelijke verdachten zoals Palantir, gewaardeerd tegen vijftig keer zijn omzet, Robinhood met veelvouden die suggereren dat zijn huidige marges houdbaar zijn, of MicroStrategy dat naar nieuwe hoogten stijgt alsof zijn unieke bedrijfsmodel geen argwaan zou moeten wekken.

Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan lijkt ook een groep met veel traditionelere activiteiten — Siemens Energy dus — de indruk te wekken dat beleggers bereid zijn de hoofdprijs te betalen voor elke veelbelovende toekomstvisie, zolang deze maar met overtuiging wordt gepresenteerd.

Het is een understatement om te zeggen dat de jaarresultaten van het bedrijf vanmorgen goed werden onthaald. De patiënt ligt echter nog steeds op de operatietafel na een zoveelste annus horribilis, die een noodreddingsplan van de Duitse federale regering noodzakelijk maakte.

De winddivisie — Siemens Gamesa — waar de problemen zich voordoen, is in herstructurering. Maar de weg belooft nog lang te zijn: het exploitatieverlies van het segment bedraagt nog steeds 1,8 miljard € dit jaar, terwijl het orderboek een dramatische daling vertoont. Op een markt nog wel waar nauwelijks een opleving in zicht is.

De vooruitzichten zijn beter voor de drie andere divisies: gasturbines, netwerktechnologieën en industriële transformatie. De strategie van Siemens Energy richt zich op de tweede, met de ambitie om de verkoop van de netwerken-divisie in de komende tien jaar te verdrievoudigen.

Als de nummer twee wereldwijd in de productie van elektrische transmissieapparatuur, na Hitachi en voor GE, vertegenwoordigt de netwerkdivisie momenteel minder dan een kwart van de geconsolideerde omzet. Het is hier dat het Duitse bedrijf een "enorme boom" verwacht — de woorden van Tim Holt, de CEO.

Het onderliggende verhaal is bekend, bijna afgezaagd zelfs: in een wereld die intensief elektrificeert, zullen energieleveranciers de komende jaren ongekende investeringen in hun netwerken moeten doen. Voor de Verenigde Staten alleen al benadrukt Holt dat ze "zoveel zullen moeten investeren in de komende vijftien jaar als in de afgelopen honderdvijftig jaar."

En waarom niet? De uitspraak heeft indruk gemaakt, maar de ouderen onder ons herinneren zich dat ze dit al eerder hebben gehoord — zo'n vijftien jaar geleden, toen een nieuwe investeringscyclus in de windsector begon, waarin Siemens zich met veel bombarie stortte. Ondanks de aanvankelijke beloften weten we hoe dat is afgelopen — slecht.

Vergelijkingen gaan zelden op, we geven het toe. Zeker omdat, als we het glas halfvol willen zien, we niet kunnen ontkennen dat de geconsolideerde situatie van het bedrijf verbetert na een slechte periode waarin het vier opeenvolgende jaren met diep rode cijfers afsloot.

Maar om je dan blindelings te storten op grote beloften op lange termijn, is een stap die voorzichtige geesten allicht niet zullen zetten.